Excuus voor deze enigszins lange periode van détente. Ik voel me gelukkig alsnog allesbehalve een slechte blogger omdat ik vind dat er geen goed of fout is op het gebied van de kwantiteit van je eigen blog, maar ik moet wel zeggen dat het hier net iets te rustig was. Een gebrek aan beeldmateriaal en soms ook concrete onderwerpen leidt al snel tot een dagje meer radiostilte dan normaal waardoor ik vervolgens denk ‘oké, nu kan ik net zo goed een klein blogpauzetje inlassen, ik ben toch al half op weg’ en de drempel uiteindelijk veel te hoog leg voor het volgende artikel omdat dat dan wel perfect moet zijn, als ik dan weer eens iets online zet. Deze keer maakte ik me vooral veel te druk over het geheel van mijn homepage wat betreft foto’s, maar gelukkig realiseerde ik me een dag later dat onderstaande foto’s gewoon te mooi zijn om pas later te publiceren of zelfs helemaal niet meer te delen (van uitstel komt immers afstel).
Ik maakte ze op woensdagochtend, toen ik tien minuutjes eerder van huis vertrok met mijn camera in mijn tas met het idee om even een pitstop te maken langs de kant van de weg. Hoewel ik het veel makkelijker vond om gewoon in één keer door te fietsen naar school heb ik mezelf toch zover gekregen even af te stappen en daar was ik uiteindelijk zeer blij mee, want dit is typisch zoiets waar je normaliter veel te snel aan voorbijgaat. Vorig jaar maakte ik eind januari ook een hoop foto’s van bloemen en planten onder een laagje rijp, maar dan op een veel minder zonnige dag en al helemaal niet in de ochtend; deze foto’s bevatten die beide ingrediënten wel en juist dat aarzelend zonnige begin vat afgelopen week goed samen. Het voorjaar leek namelijk verrassend dichtbij toen ik met Fleur dingen regelde voor de Grote Avond-editie van het Spuigat die er alweer aankomt, toen ik mijn kat op de vloer in een streep van zon tegenkwam, toen ik een streepjesshirtje droeg dat afgelopen lente favoriet was. Februari beleefde z’n perfecte koude maar heldere dagen en ik denk nog steeds niet dat iets me meer levensvreugde schenkt dan dat.
Op een aantal sneeuwvlokjes met kerst (correctie, na kerst) na was het nog niet echt winter-winter in Nederland. Geen weer voor mutsen, sjalen, snowboots en dikke handschoenen althans – en dat terwijl ik toch best een koukleum ben/was. Ik was eigenlijk dus al vergeten hoe het voelt als het ‘écht koud’ is en daar kwam ik vorige week toch weer even achter, toen de temperaturen daalden richting nulpunt en het flink waaide. Eerlijk gezegd vind ik mijn fietstochtjes toch een stuk leuker als ik niet vernikkel van de kou, dus ik ben blij dat we er inmiddels weer een paar graadjes bij hebben gesmokkeld, maar mijn hart maakte alsnog even een sprongetje toen ik vorige week vrijdag langs de struiken in mijn straat fietste. Overal lag een laagje rijp (thanks voor het woord nicht, ik wilde het eerst ijzel noemen) op en dat maakte het geheel sprookjesachtig genoeg om nadat ik thuis was gelijk weer naar buiten te gaan, maar dan met camera. Eigenlijk doe ik dat altijd gewoon op de gok, niet zo van ‘ik wil goede foto’s schieten!’ of ‘ik wil een blogpost maken van deze fotoserie!’ want als ik verwachtingen stel gaat het standaard mis, maar er zijn toch wel wat leiuke plaatjes uit komen rollen die ik graag met jullie deel. Lekker winters, en zo door mijn zoeker bekeken moet ik toegeven dat ik zelfs dát seizoen meer begin te waarderen. (en eigenlijk heb ik nog steeds bijna alleen maar bloemen op de foto gezet maar blijkbaar zijn die er ook gewoon in de winter, nooit geweten)
Genoot jij van het tijdelijk winterse weer, of vind je het helemaal niets? En wat is je favvv foto?
PS: Niet over chroma beginnen. Photoshop is on its way (en zal worden gebruikt voor dit op Flickr belandt).
Afgelopen donderdag liet ik mijn nieuwe enkellaarsjes al aan jullie zien. Toen ik toch bezig was met geld uitgeven, besloot ik mijn bankrekening maar gelijk helemaal uit te putten, haha. We zitten ondertussen namelijk al in december en ik had op een winterjas, vest, broek, shirtje en bloesje na nog niets gekocht dit jaar. Dat komt ook doordat ik, naarmate de tijd vorderde en het kouder werd, merkte dat ik het eigenlijk prima redde met alle kleding die nog in mijn kast hing van vorige jaren. Toch vind ik het jammer om er een jaar ‘precies hetzelfde’ uit te zien, ik zie kleding ook juist als manier om jezelf een beetje te uiten en als ik verander… Dan horen daar ook wat nieuwe items bij!
Vanwege een klein tijd- en zingebrek (eigenlijk dus gewoon een gebrek aan prioriteit), besloot ik te beginnen met een order op een webshop. Forever21 is vaak leuk en goedkoop, dus ik gooide een hele hoop truien en andere dingen in mijn virtuele winkelmandje en nam een paar dagen later een enorm grote doos in ontvangst. Die bestelling viel helaas enorm tegen: de kleuren waren veel minder levendig in het echt en alles was ongeveer modelletje vuilniszak. Na het overgrote deel van die bestelling weer terug op de post te hebben gedaan, dook ik afgelopen zaterdag dus nog de stad in met mijn moeder. Meestal ga ik gewoon naar het Alexandrium, maar in Rotterdam zitten toch een hoop ‘andere’ winkels. Aangezien ik wel een beetje klaar was met het mainstream gedoe (daar hangt mijn kast immers al vol mee) leek de stad me dus een beter idee. En het was ook nog eens super gezellig!
Dat het eerder donker wordt is één ding, en op zich niet zo heel erg als je het zo plant dat je blogfoto’s overdag (en dus voornamelijk in het weekend) kan schieten. Het is alleen een heel ander verhaal als het de héle dag donker en grauw is. Bij natuurfotografie kun je dan gewoon donkere foto’s maken omdat je de natuur vastlegt zoals ‘ie is, maar als ik een product of ooglook op de foto zet, heb ik liever toch gewoon lichte foto’s. Ik was dus even heel blij dat ik meestal wel in de natuur te vinden ben met mijn camera, zodat ik niet wekelijks last heb van het slechte licht én daardoor juist wel genoeg van mijn instellingen weet om mijn ‘darker days’-ooglook toch nog goed vast te kunnen leggen.
Want op de verschrikkelijke fotografieomstandigheden (let allllsjeblieft niet op de ruis op de full face foto’s, mijn ISO stond écht niet op 800 hoor) na, vind ik de donkerdere dagen ook wel wat hebben. Ik word er niet echt actief van en mijn bed ’s morgens uitkomen is verschrikkelijk, maar op een zaterdag maakt dat een stuk minder uit. Dan is het ergens ook wel weer gezellig om om 15:00 al lampen en kaarsjes aan te hebben. Je make-up doen met lamplicht is wel echt weer een ramp, maar ik had er ondanks dat toch zin in om mijn make-uplades eens in te duiken en mijn look op het weer af te stemmen. Dat werd uiteindelijk een bruin-blauwe look met gele highlighter. Grauwere kleuren als blauw en grijs vind ik altijd wennen, omdat ik zo gewend ben aan bruin, maar juist daarom is het wel leuk eens wat anders te proberen. Daarnaast vond ik het leuk om de kleur van mijn spijkerbroek in mijn ooglook terug te laten komen. Sowieso kwamen eigenlijk alle drie de kleuren uit mijn outfit terug in mijn ooglook, want ik droeg een jeans met zwart shirtje en camel blazer, haha.
