3 years of hesterly.nl
Bijna drie jaar geleden vond ik de verjaardag van mijn zus blijkbaar zo niet boeiend (sorry zus) dat ik uitgerekend op die dag voor de zoveelste keer naar Antagonist.nl ging en het deze keer écht deed: een eigen domein kopen. Ik kon er niet over uit hoe cool ik hesterly.nl vond staan staan na een paar maanden op hesterly.wordpress.com te hebben geblogd, een URL die zo onmogelijk was dat ik ‘m liever niet zei als iemand ernaar vroeg in een gesprek en die ik ook niet ‘even’ op kon schrijven. Mijn bloggeschiedenis gaat inderdaad dus veel verder terug dan die bewuste 26 oktober 2012; ik maakte in het voorjaar van 2012 al kennis met WordPress, waarop ik op en af een aantal blogjes heb opgestart (daar weet ik alleen weinig meer van) en uiteindelijk op 7 juni ‘wedontevergiveup’ in ‘hesterly’ veranderde, maar eigenlijk vind ik dat het vanaf dat eigen domein pas echt serieus werd. En drie jaar bloggen, holy, dat is wel een blogpost waard (alleen al omdat ik al vijf mails van mijn hosting heb gekregen dat ik even moet verlengen, oeps). Aangezien ik het leven nu wat beter snap en niet opnieuw heel eigenwijs mijn eigen feestje ga houden op 26 oktober, blog ik er gewoon vandaag over. Op drie jaar maken die paar dagen immers ook niets meer uit.
Uitgebreid terugblikken ga ik niet doen, vooral omdat ik het niet zo heel boeiend vind: ik was vroeger serieus bezig met mijn blog en deed het zo goed als ik kon, maar je hoeft maar één blik te werken op oude archieven om te weten dat het niet zoveel voorstelde. Mijn blogposts zaten misschien niet vol met spel- en taalfouten, maar de foto’s waren wel bedroevend slecht óf zonder bronvermelding van WeHeartIt – wat een goede indicator is voor hoe weinig ik om fotografie gaf; ik zag het vooral als praktisch, niet als een kunst op zich. Had ik een plaatje voor een artikel nodig, dan zocht ik die gewoon op, en bij het idee of copyright van de auteur stond ik eigenlijk nooit stil. Ik schreef daarentegen wel prima en mijn blog mag dan wel altijd gestaag en nooit booming gegroeid zijn, ik bouwde wel echt een groepje vaste volgers op en dat was iets waar ik terecht trots op was (en ben). Bloggen vond ik gewoon heel erg leuk omdat ik er voldoening uit kon halen en het idee had dat ik me ergens in ontwikkelde en dat vind ik nu eigenlijk nog steeds het belangrijkst.