Het was ergens onder een saaie geschiedenisles dat Veerle me appte of Julia en zij Fleur voor haar verjaardag een fotoshoot bij mij cadeau konden doen. Ik reageerde gelijk vrij enthousiast met een ‘ja sure!’, want ondertussen weet ik dat drie vriendinnen die weinig moeite hebben met je camera en toch altijd wel lachen en praten standaard leuke plaatjes opleveren. De locatie was ook al snel geregeld, want Fleur is nogal Rotterdamgek (dus niet roepen dat de Erasmusbrug onorigineel is, het was met opzet) (en al ZEKER niet De Zwaan en de Erasmusbrug door elkaar halen want dat vind ik zelfs ik erg). Ik heb vooral bergen met foto’s geschoten en zij vooral veel gelachen en geknuffeld en gepraat en dat is eigenlijk hoe ik het het liefste zie. Soms is het een beetje onhandig omdat de kans super groot is dat iemand met een mond half in een woord verwikkeld op de foto staat terwijl de andere twee er absolutely flawless uitzien, maar over het algemeen is het wel het meest oprecht en ik vind het dan ook heerlijk om te merken hoe er honderdduizend inside jokes zijn en zo’n vriendschap de wereld weer een stukje mooier maakt. Natuurlijk zie ik zelf ook nog van alles dat beter kan aan mijn foto’s, maar ik moet zeggen dat ik over het algemeen gewoon wel blij word als ik door de ‘V5Angels’ (zoals ze zichzelf gedoopt hebben)-map scroll op mijn laptop en daarom wilde ik jullie wat goede vibes op de zaterdag ook niet onthouden. Love a little more & laugh a little harder.
Het kiezen van vrienden is nooit echt een ding geweest bij mij. Op school, en ook in andere omgevingen, trek je uiteindelijk vaak vanzelf naar bepaalde mensen toe waar je het goed mee kan vinden en zo maak je onbewust toch een soort keuze. Toch vraag ik me – en zeker naarmate ik met meer (verschillende) mensen in aanraking kom – wel eens af waarom ik met sommige mensen wel goed bevriend raak, en waarom anderen nooit erg hoog zullen scoren in mijn top 10 van mensen met wie ik mijn tijd graag doorbreng. En ook wat nou eigenlijk de omschrijving van een goede vriend(in) is. Zo hebben mijn vriend(inn)en hebben uiteraard allemaal wel wat overeenkomsten, maar ik denk niet dat ze onderling snel met elkaar bevriend zouden raken; het zijn allemaal totaal verschillende personen. Toch kan ik het met ze allemaal heel goed vinden.
Ik kan eerlijk zeggen dat ik mezelf vroeger nog nooit heb afgevraagd of ik wel op iemand kon vertrouwen. Als klein meisje was mijn hele wereld nog gevuld met barbies, spijkerbroeken met wijd uitlopende pijpen en acht zakken en mensen met goede bedoelingen. Die laatste zijn er nu gelukkig nog steeds, maar ze worden wel steeds bijzonderder naarmate je de wereld ook leert kennen als plaats waar #jesuischarlie een trending hashtag is als reactie op de terroristen in Parijs. Vertrouwen is niet vanzelfsprekend.
Dat wil – gelukkig! – niet zeggen dat er heel veel mensen rondlopen die jou wat aan willen doen. Het grootste gedeelte van de mensen dat je tegenkomt zit waarschijnlijk gewoon op neutraal terrein: ze hebben het niet op je gemunt, maar een echte vertrouwensband hebben jullie nou ook weer niet. Da’s logisch, omdat je heel veel mensen tegenkomt in je leven die je eigenlijk alleen maar van naam en gezicht kent, ondanks dat je ze misschien elke dag op school ziet. En dan zijn er ook nog de mensen waar je wel mee omgaat, maar die je eigenlijk alsnog vooral op een oppervlakkige manier kent: je deelt dingen uit het dagelijks leven en verder niet. Ik moet toegeven dat er voor mij tot een of twee jaar terug weinig verschil zat tussen de mate waarin ik die personen of andere vriendinnen vertrouwde.
Lisette kennen jullie misschien nog wel van deze shoot. Blijkbaar was het goed bevallen, want twee weken terug stond ze weer voor mijn camera – en deze keer niet alleen, maar met Iris! Met z’n drieën hebben we op een winderige maandag een rondje door Rotterdam stad gemaakt, op zoek naar de leukste locaties (want twee beste vriendinnen in een sereen bos fotograferen vind ik dus echt not done). Die wind was af en toe best irritant als je twee meiden met lang haar fotografeert en zelf bovendien ook nog haar hebt dat constant voor je zoeker waait, vooral als je je modellen zo neerzet dat de wind van voren komt en jij precies tegenover ze zit/staat, maar ergens vind ik het effect ook wel weer leuk. Het rode haar van Iris mag namelijk ook wel wat extra aandacht trekken, want aaaah wat is dat mooi! Niet natuurlijk, maar het staat haar wel echt prachtig vind ik.
Uiteindelijk hebben we een heel gezellige dag gehad en met de foto’s ben ik ook tevreden. Mijn diafragma had ik iets omhoog mogen gooien omdat twee personen nooit helemaal op dezelfde lijn staan, maarrrr over het algemeen zijn het heel leuke en spontane foto’s geworden die ik jullie eigenlijk niet wilde onthouden. Ik word er namelijk nog elke keer blij van als ik ze bekijk!
En – krijgen jullie ook een positieve vibe van deze foto’s or is it just me?
PS: Toevallig is een van mijn beste vriendinnen vandaag jarig. Happy birthday to you Bren!
