Verjaardagsweken zijn de leukste

De afgelopen week was een opeenstapeling van leuke dingen. Het enige ding met leuke dingen is dat ze zich maar sporadisch in mijn eigen kamer afspelen, en veel vaker in de tuin, op het strand, in een stad of bij iemand thuis, waardoor ik echt zero momenten heb gevonden om door de week heen te updaten over waar ik allemaal mee bezig was. Behalve dan om te melden dat ik jarig was – en hoe ik over mijn afgelopen levensjaar dacht -, want dat leek me toch wel belangrijk en bovendien is mijn verjaardag ook een groot onderdeel van de reden waarom mijn week zo retedruk maar vooral heel erg leuk was. Ik heb er dit jaar meer dan normaal aandacht aan besteed en ook op mijn blog zullen er dan ook nog wat 14 mei-gerelateerde blogjes online komen, maar ik denk niet dat die heel vervelend worden (want: foto’s van taart). Voor nu besloot ik mijn week te beschrijven in een ‘diary’, zodat jullie weten waar ik mee bezig was en en ik over een paar maanden nog met extra plezier op deze week terug kan kijken – want dat is ‘ie zeker waard!

Verjaardagsweken

Zaterdag
Ik werd een beetje voor gek verklaard, maar ik ging gewoon even in m’n uppie naar de stad. Het enige wat ik moest doen was namelijk iets terugbrengen bij de Bershka, een tas kopen bij de Pull&Bear (waar ze helaas nog maar één beschadigd exemplaar van hadden, dus die heb ik uiteindelijk alsnog online besteld) en moederdagcadeautjes scoren en zodoende zat ik om half één in de metro. Het overwinningsgevoel dat ik de winkels gewoon in één keer gevonden had nam een beetje af toen ik zelfs met Google Maps nog drie keer fout liep op weg naar The Body Shop, maar gelukkig kwam ik er tijdens poging 4 achter dat ‘ie gewoon in de Koopgoot zit. Ik kocht een handcrème en een scrub, nam de metro terug naar huis en was om half drie terug van mijn wereldreis. Niet veel later kwamen ook mijn ouders en nichtjes (die hier logeerden) terug van een ander winkelcentrum, met een nieuwe tv – die ander was plotseling stukgegaan – én een nieuwe cavia van 10 weken oud die nu ‘Moes’ heet. Na het avondeten bewerkte en verstuurde ik wat galafoto’s van m’n zus en haar vriendinnen en daarna fietste ik met een paar vrienden naar een andere vriend waar weer een klein feestje werd gegeven for no reason. Na een uurtje of drie fietsten we naar huis, waarna ik het zelfs compleet nuchter nog voor elkaar om half van m’n fiets te vallen omdat een vriend en ik opeens op elkaar in reden (niemand snapte het). In het halfuur daarna kreeg ik nog tien keer te horen dat ‘ie twee spaken miste en een slag in z’n wiel had, maar gelukkig konden we er wel om lachen en is het inmiddels zelfs al gemaakt. Om half één trok ik de deur achter me dicht, prima dagje.

(meer…)

I turned 16 today!

Feest, slingers en confetti (maar vooral taart), want ik ben vandaag 16 geworden! Normaal gebruik ik geen uitroeptekens in mijn titels omdat het een beetje fake voelt bij mijn niet-zo-over-enthousiaste persoonlijkheid, maar dit vind ik de uitzondering wel waard. Op 14 mei 1999 sjeesde ik in een ambulance richting het ziekenhuis – vanwege de spits dan hè, ik heb mijn moeder geen verdere littekens bezorgd – en nu zijn we zestien jaar verder. Ik ben uitgegroeid tot een eigen persoon, met een karakter en een daarop gebaseerde persoonlijkheid vol dromen en ambities. Mijn leven is steeds meer ook daadwerkelijk dat van mij, omdat ik tegenwoordig veel meer zelf kan beslissen en veel zelfstandiger ben. Het zal nog twee jaar duren voor ik ‘echt’ volwassen ben (waar ik geen problemen mee heb, want ik zou mezelf nu ook echt nog niet onder het clubje volwassenen willen scharen), maar ik moet zeggen dat ik zestien toch al wel een redelijke noemenswaardige leeftijd vind. Ja, ondanks het feit dat echt bijna iedereen (zowel op school als in de blogwereld) ouder is dan ik.

Zestien klonk vroeger heel cool en hoewel dat nu een tikje minder het geval is – ik bedoel, ik ga nu echt niet opeens op een brommer/scooter rijden en de alcoholgrens is ook allang verhoogd -, vind ik het wel een mooie leeftijd. Eentje die bij me past. Het klinkt in elk geval minder puberaal en iets zelfstandiger dan vijftien. Misschien zijn associaties bij leeftijden ook maar domme dingen, vooral omdat mijn associaties vooral van mijn 10-jarige ik afstammen, maar ik vind het toch altijd leuk om bij stil te staan. 16 vind ik een mooie leeftijd die aan de ene kant nog lekker jong en tienerachtig is, maar ook de weg naar volwassenheid plaveit. Bij mindstyle-artikelen krijg ik vaak het complimentje dat ik zo ‘wijs’ ben, iets wat ik zelf ook inzie en waar ik best blij mee ben, maar aan de andere kant ben ik ook gewoon echt jong. En een beetje een eigenwijze spring-in-’t-veld. Ondernemend, ontdekkend.

Processed with VSCOcam with f2 presetomdat de wereld op mijn laatste avond als vijftienjarige één groot sprookjesverhaal was, mijn liefde voor zonsondergangen dit jaar is begonnen en ze zo’n lekker mijmerachtige sfeer afgeven

(meer…)

Vier de vrijheid

Ze intrigeren me. De flats in pastelkleuren – of felle kleuren die in de loop der jaren flets zijn geworden, wie zal het zeggen – die optimisme veinzen. Veinzen ja, want als ik erlangs loop, valt het me elke keer weer hoe de verf afbladdert en de helft van de kelderruitjes voorzien is van een netwerk aan barsten. Op de krappe balkons, die uitkijken op de luxe appartementgebouw ertegenover, staat vaak een enkele stoel en soms een schotel voor buitenlandse ontvangst. Uit sommige kamers klinkt reggae, op een enkel balkon staan een paar mannen een sigaretje te roken. Ik vraag me af of het leven anders is in zo’n flat, anders dan in mijn keurige rijtjeshuis dat dan misschien wel grenst aan deze wijk, maar er vooral een groot contrast mee vormt. Wat vieren zij eigenlijk op 5 mei? Dat Nederland, het land waar ze misschien wel gewoon geboren en getogen zijn, bevrijd is en nu al 70 jaar een vrij land is waar ze met plezier in wonen? Of vieren ze dat ons land vrijheid aan hen biedt, omdat dat in hun eigen land niet vanzelfsprekend was?

Misschien vieren ze wel niets, omdat ze zich juist gevangen voelen in een land dat niet hun moederland is. Misschien moet Bevrijdingsdag voor hun gevoel nog komen, als ze weer kunnen wonen waar ze willen. Ik denk er nog steeds over na als ik over het zebrapad loop en de flats uit het oog verlies. Ze geven letterlijk en figuurlijk kleur aan de wijk. Nu nog wel in elk geval, want in het bestemmingsplan van 2016 zijn ze niet meer opgenomen.

Processed with VSCOcam with c1 preset

(meer…)