Augustus ’17 in Rotterdam en Utrecht

Het is zomer geweest. Dat was qua temperaturen misschien niet altijd te merken, maar wel qua vrijheid: van 15 juni tot 7 september had ik in elk geval op de universiteit niets te zoeken. Ik heb in plaats daarvan weken in Slovenië en Italië doorgebracht, maar evengoed in Rotterdam en Utrecht. Die zijn op mijn blog tot nog toe onbelicht gebleven, terwijl ze evengoed (of misschien zelfs meer) symbool stonden voor zelfontwikkeling, vrijheid en zorgeloosheid. Ik kon een maand lang dingen doen die ik leuk vond met de reden dat ik ze leuk vond en zo simpel was het dan. Om dat gevoel nog even vast te kunnen houden: een driepuntssamenvatting van mijn augustus.

Ik zag vrienden van vroeger en van nu, van Utrecht en van thuis. Tussen mijn twee vakanties door hield ik een meet-up die een dag duurde met Niels waar we ons volgooiden bij de Lof der Zoetheid, over de kassen en velden van Bleiswijk en omstreken tegen de skyline van Rotterdam aankeken en borrelden bij Waalhaven (naast de landingsbanen van Rotterdam Airport). Na mijn dispuutsvakantie had ik nog vier weken augustus over en die heb ik vrij effectief benut. Ik zag Paterson op de Pleinbioscoop in Rotterdam met een vriend waarbij ik ongeveer vernikkelde van de kou (ondanks mijn campingoutfit) maar dat gelukkig niets afdeed aan de ervaring, er was een schoonmaakdag in mijn huis in Utrecht die eindigden met Frederique en ik die de kast die we zelf in mijn auto hadden vervoerd ook zelf in elkaar zetten om negen uur ’s avonds en er was een tweede IKEA-diner in een week, dit keer met mijn zus die wat nodig had.

(meer…)

18 YEARS

14 mei 2017, een van de meest verwachte verjaardagen ooit. In de eennalaaste maand van mijn eerste jaar als student ben ik mijn minderjarigheid eindelijk ontgroeid en leeftijd voelt voor deze ene keer als meer dan alleen een cijfertje. Dat ik nu alcohol kan kopen of in elk geval niet meer buiten de supermarkt hoef te gaan staan als ik met iemand boodschappen doe die alcohol koopt is ronduit praktisch, dat ik uit kan gaan zonder te moeten checken of het 18+ is wel zo leuk, en dat ik nu voor het eerst sinds ik mijn rijbewijs haalde in augustus alleen mag rijden is ook nog eens een verwezenlijking van heel veel vrijheid. Eigenlijk is het bizar dat een getal blijkbaar daadwerkelijk zoveel uitmaakt en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het niet af en toe heel irritant vond (niet omdat alcohol en uitgaan zo’n grote rol in mijn leven spelen, wel omdat ik als enige in mijn omgeving nog met die leeftijdsbeperking te maken had) maar dat maakt deze mijlpaal wel extra leuk.

(meer…)

Zonnige zomerzondagen

Niet afgelopen zondag, want ondanks dat ik die ’s avonds alsnog buiten spendeerde aan onze tuintafel bevond ‘ie zich in een opeenvolging van dagen die ik niet snel met de zomer associeer. Mijn zonnige zomerzondag was de eerste van juni, toen ik mijn eerste week werken er op had zitten en mijn weekend pas echt goed waardeerde. Het afgelopen jaar heb ik dat eigenlijk niet zo gedaan omdat ik doordeweekse dagen juist heel chill vond op school met iedereen en mezelf regelmatig een middagje vrij gunde, of een keer een ochtendje kon uitslapen. Er zat dus niet zo’n wezenlijk verschil tussen maandag tot en met vrijdag en zaterdag en zondag (overigens ook omdat schoolwerk in het weekend in principe gewoon doorging, al deed ik er dan nooit zoveel aan) tot ik vijftig uur op mijn werk en in de metro had gespendeerd binnen vijf dagen. Dat betekent niet per se dat ik daar een hekel aan heb (goeie grap zou dat zijn) maar wel dat twee dagen weekend als een soort kleine vakantie voelden, als een enorme vrijheid bovendien.

De weersvoorspelling was beyond goed en dus fietste ik op zondagmiddag in mijn zomerste outfit in tijden naar Marolise en daarna naar een plas in de buurt. Ik wilde stiekem heel graag zwemmen, maar eer we op plaats van bestemming neergestreken waren was het natuurlijk al het eind van de middag en niet bepaald aangenaam om meer dan je voeten aan de watertemperatuur te laten wennen. In plaats daarvan lagen we op het gras terwijl ik zelfmeegebrachte bekertjes water inschonk en distribueerde en Mar foto’s schoot en we praatten. ‘Thuis’ troffen we onder andere de lekkerste zalm in tijden aan in een zonovergoten achtertuin, en vingen we de laatste zonnestraaltjes op op Marolises balkon tussen kussens en onder dekentjes. Voor de verandering genoot ik wel van aardbeien, misschien omdat Niels ze zomerkoninkjes noemde, en zelfs van alcohol. Niet zo gek als het een fancy looking glas met Spa Rood, limoncello, komkommerreepjes en munt is.

Met eigenlijk veel te blote benen voor een juni-avond nadat de zon onder is gegaan stapte ik op mijn fiets naar huis zonder het koud te hebben. Ik ervoor die dag wat het precieze nut is van ontspanning, en vooral ook hoe je echt kan opladen in een weekend.

IMG_5047b

(meer…)

Vrijheidskiekjes

Examens leren komt niet in mijn lijstje van favoriete bezigheden. No hard feelings, want het moest nou eenmaal een keer gebeuren en daarom heb ik het ook best braaf gedaan, maar na week één van mijn meivakantie/studieverlof kon ik echt even niet geloven hoe ongelooflijk saai je leven ervan wordt. Gelukkig brak er precies toen een opeenvolging van dagen aan die bijna niets met school te maken hadden, misschien zelfs een beetje te weinig, en toch was het het waard. De zon scheen en alles wat gepland was, werd aangevuld met spontane acties. In de week van 5 mei vierde ik de vrijheid in Rotterdam en Utrecht met festivals, Franse dinertjes, ondergaande zonnen en barbecues en ik denk dat het de moeite waard is de kiekjes op mijn telefoon te delen.

IMG_5647b

(meer…)

Big / small things

Mijn laptop heeft sinds donderdagavond onaangeraakt in een tas gezeten en klap ik nu, na bijna twee dagen, pas voor het eerst weer open. Als je je bedenkt dat ik mijn laptop ook voornamelijk gebruik om muziek mee te luisteren via mijn boxjes en dat ik altijd muziek aan heb staan als ik op mijn kamer ben, kun je misschien een voorzichtige conclusie trekken over mijn levenstempo. De afgelopen twee weken waren een beetje bizar, en bovendien zaten ze vol kleine dingen die groot leken omdat ze voor het laatst voorkwamen – en vol dingen die van zichzelf al groot waren. Ik schaam me misschien wel lichtelijk omdat ik dat nu in één blogpost moet gaan proppen in plaats van overal foto’s van te hebben of van mijn part filmmateriaal, hoe fijn zou dat zijn, om die video dan over en over te kunnen bekijken, maar ik leefde gewoon weer eens veel en nu is het moment om er wel eindelijk over te schrijven.

Vorige week vrijdag fietste ik ’s middags na een paar dagen met blokuren examentraining – en veel zon trouwens – naar het huis van Niels, waar we met z’n vijven een maaltijd in elkaar zetten en daarna naar het Zuidplein theater vertrokken voor de Grote Avond van onze school. We zaten ergens vier hoog achter op het balkon waar het behalve krap ook heel heet was maar het toneelstuk was, hoewel een beetje cliché, wel weer heel leuk. Er is een aantal docenten dat af en toe de taak op zich neemt om het jaarlijkse stuk te schrijven en soms is het erg impressive en tranentrekkend, een andere keer gewoon heel goed; nu vond ik het wat oppervlakkiger, maar dat nam niet weg dat het alsnog een fijne avond was. Bovendien proefde ik de sfeer ook ineens weer: ik had me wel beziggehouden met bijbehorende uitgave van onze schoolkrant en al een paar dagen volop backstages foto’s geliked op Instagram, maar pas op die vrijdagavond zelf toen ik een paar minuten stond te klappen herinnerde ik me weer wat een ding het is. Vooral als je meedoet natuurlijk, iets wat ik de eerste keer dat het kon (in de vierde klas) maar gelijk gedaan heb omdat ik het minimaal één keer wilde doen. Hannah en ik waren allebei redelijk onbetekenende figuranten en de tijd van repetities et cetera zou totaal anders zijn als ik dit jaar had meegedaan, maar toen heb ik in elk geval wel alles een keer als speler meegemaakt en daar ben ik nog steeds blij om.

IMG_4586b

(meer…)

Paleis op de Dam

Meest concrete titel in a while, maar wel eentje die de lading ook gelijk grotendeels dekt: afgelopen donderdag stapte ik na vier uurtjes les en een soort Nova Zembla-tocht door de regen (het is maar tien minuutjes lopen, maar belletjesregen all the way en een paraplu delen is ook niet alles) in de trein naar Amsterdam, in eerste instantie om het Paleis op de Dam te bezoeken. Op het moment dat we Amsterdam Centraal uit liepen scheen er gelukkig alweer een waterig zonnetje en dat was ook wel nodig want geloof me, als zowel je haar als je jas, je sjaal, je broek, je schoenen en je tas stuk voor stuk al een keer nat zijn geregend ondanks het feit dat je met de bus naar school ging dan ben je er wel redelijk klaar mee. Het thema regen verdween dan ook langzaam naar de achtergrond en maakte plaats voor paleizen, sigaren, hamburgers, treinreizen en goede chaos.

IMG_4167b

(meer…)

Hartje Rotterdam

Het was afgelopen zaterdag, die in het weekend met tijd, toen ik rond een uurtje of elf ’s ochtends het huis weer binnenstapte na mijn rijles, de zon scheen en er plannen gemaakt werden. Er stond sowieso een feestje op de planning maar eigenlijk was het perfect weer om een eerste terrasje te pakken in de stad en mijn ouders waren niet thuis, dus tussendoor naar huis gaan om in m’n eentje thuis te eten terwijl ik ’s avonds dezelfde mensen weer zou zien was niet het meest voor de hand liggend. Het was plannen van het kaliber waarbij je in een gesprek gewoon allerlei ideeën en mogelijke opties oppert en dan vanzelf in een soort flow terechtkomt waar uiteindelijk een plan uit volgt dat volledig gebaseerd is op waar je zin in hebt. Ik geniet dan altijd een soort gevoel van ultieme vrijheid omdat alles mogelijk lijkt te zijn en ik vooral ook nergens door beperkt lijk te worden; niet door schoolwerk, niet door andere mensen in huis waar ik rekening mee moet houden, en ook niet door mezelf. Vroeger zou ik gillend gek zijn geworden als je me tegen het middaguur had verteld dat ik aan het eind van de middag al weg zou gaan in plaats van in de avond, nu lijk ik die hang naar controle een stuk meer kwijt te zijn geraakt.

IMG_3751c

(meer…)