My favorite feeling
Vorig jaar werd ik met de 30 Day Writing Challenge ‘uitgedaagd‘ af en toe over mijn liefdesleven te schrijven. Er zijn eigenlijk niet veel onderwerpen waar ik totaal niet over durf te schrijven, en dit was geen uitzondering op die regel. Uiteraard heb ik toen niet opeens een chronologisch verhaal verteld over wat er ooit wel of niet gebeurd zou zijn, want dat is toch wel iets te persoonlijk en voornamelijk voor personen in kwestie, maar die paar honderd woorden die liefdegerelateerd waren en over mijn ‘general opinion’ gingen, rolden zo uit mijn toetsenbord. Dat is het voordeel van onderwerpen die je normaal niet ‘zomaar’ bespreekt: je kan er opeens heel veel nieuws over vertellen. Toch vind ik het altijd iets behoorlijk moeizaams hebben om te schrijven (of praten) over de liefde terwijl ik helemaal geen vriend heb, omdat ik simpelweg een enorme aversie heb tegen dat hele ‘wanhopig op zoek zijn’. Dat is dan ook bepaald niet op mij van toepassing, maar het idee dat ik die indruk kan wekken door een bepaalde opmerking is voor mij al reden genoeg om er niets over te zeggen.
