My favorite feeling

Vorig jaar werd ik met de 30 Day Writing Challenge ‘uitgedaagdaf en toe over mijn liefdesleven te schrijven. Er zijn eigenlijk niet veel onderwerpen waar ik totaal niet over durf te schrijven, en dit was geen uitzondering op die regel. Uiteraard heb ik toen niet opeens een chronologisch verhaal verteld over wat er ooit wel of niet gebeurd zou zijn, want dat is toch wel iets te persoonlijk en voornamelijk voor personen in kwestie, maar die paar honderd woorden die liefdegerelateerd waren en over mijn ‘general opinion’ gingen, rolden zo uit mijn toetsenbord. Dat is het voordeel van onderwerpen die je normaal niet ‘zomaar’ bespreekt: je kan er opeens heel veel nieuws over vertellen. Toch vind ik het altijd iets behoorlijk moeizaams hebben om te schrijven (of praten) over de liefde terwijl ik helemaal geen vriend heb, omdat ik simpelweg een enorme aversie heb tegen dat hele ‘wanhopig op zoek zijn’. Dat is dan ook bepaald niet op mij van toepassing, maar het idee dat ik die indruk kan wekken door een bepaalde opmerking is voor mij al reden genoeg om er niets over te zeggen.

Favourite feeling (1)

(meer…)

Verliefd op het leven

Ergens ben ik best een zenuwachtig type. Het is niet zo dat ik ‘m helemaal knijp als ik een presentatie voor de klas moet geven, want ondanks dat ik dan niet weet waar ik moet kijken en alsnog een vervelende trilling in mijn stem heb in de eerste minuut, vind ik het absoluut niet vervelend om te doen. In plaats daarvan kan ik in het dagelijks leven mijn voeten nooit stil houden als ik op een stoel zit, kan ik niet rustig een digitale tekst lezen zonder ‘m te selecteren en deselecteren en gieren de zenuwen soms op de meest random momenten door mijn lijf.

Ik geef het toe: het is ergens vervelend als je daardoor het gevoel krijgt dat er zo meteen iets onwijs spannends bijzonders extravagants gaat gebeuren, terwijl je in werkelijkheid gewoon in een les Latijn zit en daarna bij wiskunde, et cetera. Soms is gewoon wat rust en ontspanning wel zo lekker namelijk. In die gevallen kan ik het gevoel meestal wel uit mijn lijf krijgen met een paar keer diep ademhalen en me ergens anders op focussen. Als het toch nergens op gebaseerd is, hoef je je verstand alleen maar even te vertellen dat er niets gaat gebeuren en meestal werkt dat wel. Soms echter niet, of ik doe er expres mijn best niet voor. Af en toe is dat tikje extra adrenaline in je aderen namelijk precies wat je nodig hebt op een verder niet bijzondere dag.

(meer…)