La vie de France: Cannes

11 juli 2016

Of eigenlijk, Antibes & Cannes. We begonnen de dag namelijk met een ontbijtje op het strand, waar we op het respectabele tijdstip van 10:00 arriveerden. De recentse keren dat ik in zee heb gezwommen waren afgelopen zomer in Scheveningen, een paar maanden daarvoor in Rome en in de zomer van 2014 bij Solrod (Denemarken) en Marseille, maar de laatste keer dat ik zo’n helderblauwe zee heb gezien moet volgens mij in 2008 op Rhodos zijn geweest. Aan de Côte d’Azur hoef je eigenlijk ook niet anders te verwachten, maar toch, dat maakt het geen minder mooi plaatje. Na wat stokbroodjes met jam begaf ik me dan ook al vrij snel naar de zee om een aantal meter pootje te baden en vlak voor we het echt jammer begonnen te vinden dat we geen bikini aanhadden, pakten we onze picknickmand weer in.

De parkeerplaats waar we stonden was bezaaid met palmbomen en ik snapte nu ook direct waarom, het was zelfs ’s ochtends al oprecht warm. In elk geval voor Nederlandse begrippen, want door deze ietwat strompelende zomer was ik niets meer gewend en zeker als je dan in een stad loopt is het even acclimatiseren. Eenmaal in Cannes doken we dan ook al vrij snel een terrasje op waar ik een goed koude cola dronk, daarna slenterden we wat door de stad en langs de haven voor we aan de klim naar boven begonnen. Uiteindelijk zou het een van de vele keren worden dat we ergens omhoog klommen maar elke keer is het uitzicht dat je op zo’n moment hebt op een stad toch weer bizar leuk.

Cannes is verder niet bijzonder: het is bekend geworden om het filmfestival en het is ook een mooie stad, maar het is gewoon niet heel groot en er is verder niet heel veel te doen of te zien. Als je net zoals wij toch in de buurt bent en meerdere steden gaat bezoeken is het vooral leuk om mee te beginnen, omdat het wel de sfeer van de Côte d’Azur ademt en je er zodoende vooral een beetje ‘in kan komen’. Wij zijn er ruim twee uur geweest en dat is, als je geen behoefte hebt om te winkelen of ergens te gaan lunchen maar gewoon een indruk van de stad wil krijgen, genoeg. Op het hoogste punt picknickten we rustig verder met uitzicht op een rood met gele bloemenbank en daarna keerden we terug naar de parkeergarage waar het kwik, needless to say, ondertussen ook sterk was gestegen. Het is des te fijner om je Nikes dan voor Havaianas te verwisselen, in de auto te ploffen en van de airco te genieten.

’s Middags lag ik aan en in het zwembad met Skipping a Beat, een boek waar ik dit jaar al eens eerder aan ben begonnen maar totaal niet uitkreeg binnen de uitleentermijn van de bieb. Daara aten we cassoulet, koken is nou eenmaal geen main activity op de camping, en rolde ik moe maar voldaan mijn tent in.

xxx

Hartje Rotterdam

Het was afgelopen zaterdag, die in het weekend met tijd, toen ik rond een uurtje of elf ’s ochtends het huis weer binnenstapte na mijn rijles, de zon scheen en er plannen gemaakt werden. Er stond sowieso een feestje op de planning maar eigenlijk was het perfect weer om een eerste terrasje te pakken in de stad en mijn ouders waren niet thuis, dus tussendoor naar huis gaan om in m’n eentje thuis te eten terwijl ik ’s avonds dezelfde mensen weer zou zien was niet het meest voor de hand liggend. Het was plannen van het kaliber waarbij je in een gesprek gewoon allerlei ideeën en mogelijke opties oppert en dan vanzelf in een soort flow terechtkomt waar uiteindelijk een plan uit volgt dat volledig gebaseerd is op waar je zin in hebt. Ik geniet dan altijd een soort gevoel van ultieme vrijheid omdat alles mogelijk lijkt te zijn en ik vooral ook nergens door beperkt lijk te worden; niet door schoolwerk, niet door andere mensen in huis waar ik rekening mee moet houden, en ook niet door mezelf. Vroeger zou ik gillend gek zijn geworden als je me tegen het middaguur had verteld dat ik aan het eind van de middag al weg zou gaan in plaats van in de avond, nu lijk ik die hang naar controle een stuk meer kwijt te zijn geraakt.

IMG_3751c

(meer…)

Jours à Paris III

22/12/2015 – Na een uitgebreid ontbijt met pannenkoeken liepen we rond een uurtje of elf, twaalf eindelijk in de stad. Het eerste bezoekje dat we brachten was aan Galleries LaFayette; het was niet de eerste keer dat ik er was en we zijn dan ook niet zo heel lang gebleven, maar ik vind de sfeer van dat warenhuis en vooral van de benedenverdieping met parfum en make-up wel heel fijn. Alles is er duur en van goede kwaliteit, maar ook alles – tassen, kleding, eten – wordt met heel veel ‘respect’ en waardering behandeld en dat zie je niet in de gemiddelde ZARA, maar hé, daar hebben ze ook geen enorme kerstboom van kerstballen en ook geen aquarium met de leukste vissen. We vervolgden onze weg door een dure winkelstraat waar ik per toeval Ladurée spotte en na die macarons maar gewoon gelijk (maar wel met heel kleine hapjes) opgegeten te hebben liepen we in de volle zon naar Place Vendôme. Het was lekker weer, de kerstbomen die er stonden waren echt heel awesome en dus besloten we over te gaan op een fotomomentje.

Marolise en ik aten wat bij de Starbucks (de Mac begon ons echt een beetje te vervelen) en verbaasden ons erover dat er maar één wc was voor het hele restaurantje, waar dus als vanzelf een rij van een halfuur stond. Even later stonden we toch weer buiten en slenterden we verder onder de ondergaande zon, waarna we de metro richting de Sacre Coeur pakten. Dat buurtje is echt een soort gezellig dorpje waar iedereen buiten zit in cafeetjes en ik kon mijn geluk al helemaal niet op toen we 1) eindelijk boven waren en 2) ik een roze ondergaande zon zag. We hadden enorm geluk met de zonsondergang, want hij was prachtig en de Sacre-Coeur leek officieel een sprookjespaleis. Ook aan de Eiffeltoren brachten we een bezoekje en we waren er precies om 19:00 voor de lichtjesshow (niet op de foto’s, eigenlijk ook niet heel bijzonder maar toch hé). Toen we honger kregen gingen we naar La Défense om daar bij een Mexicaans tentje te eten waar ze ook écht goede burrito’s hadden en we eindigden bij de Häagen-Dazs, hoewel ik zo vol zat dat ik echt niets meer hoefde.

IMG_1460b

(meer…)

In het kader spontane acties: Lille

Het is maandagavond 22:15 als er tussen de berichtjes met minder boeiende dingen opeens de vraag ‘Ga je mee naar Lille morgen?’ zit in het gesprek tussen Niels en mij. Een week geleden concludeerden we nog dat we die excursie en de stad vorig jaar eigenlijk behoorlijk saai vonden, maar nu we allebei geen herkansingen hadden op woensdag en er nog plekken vrij waren tussen alle vwo en havo 4’ers met Frans en/of kunst – voor wie de excursie eigenlijk bestemd was – was het aanbod wel heel verleidelijk. Ik had eigenlijk al plannen vaststaan met een andere vriend, maar dat kon elke willekeurige andere dag ook nog en een gratis dagje Lille niet. Bovendien zou Niels niet gaan als ‘ie geen gezelschap had en dus was het enige mogelijke antwoord ‘ja’ – ook al betekende dat dat ik de volgende dag om 7:15 op de fiets moest zitten. Ville de Lille it was.

Zodoende slenterden we dinsdag van 11:00 tot 17:00 met camera’s door de straatjes van Lille. We begonnen in een kerk (waar ze Amen-/Hallelujah-muziek draaiden, in tegenstelling tot elke andere oude kerk waar het gewoon muisstil is), waarna we al snel terecht kwamen in de hemel a.k.a een patisserie met perfecte taartjes waar je alleen al een uur zou kunnen staan voor de geur. De chocolade éclaire die we daar kochten werd na een fotosessie bij de fontein (wat wil je als er een tasje én een doosje met een strikje omheen zit?) met liefde opgegeten in de zon en het was zeg maar niet bepaald het laatste eten wat er die dag is gekocht; bij wijze van lunch rekende ik een heel stokbrood af voor €1,10 (zo lekker dat beleg overbodig is), toen we bij een koffietentje genaamd Notting Hill naar de wc wilden moest je per se iets kopen en aan het eind van de dag waagde ik mijn leven in de drukke McDonalds voor een McChicken. In de tussentijd bezochten we nog een kerk, spotte Niels drie auto’s waaronder een S-klasse Mercedes waarvoor we eerst drie straten moesten lopen ‘omdat ‘ie hier ergens in de buurt geparkeerd moest staan’ – gelukkig snap ik de sport een beetje en had ik er zelfs geen moeite mee als ik zijn tas in m’n gezicht gedrukt kreeg als er weer wat langsreed – en eindigden we de dag weer in die patisserie om nog een übervrouwelijk taartje te kopen voor onze ex-Frans docente (en mijn PWS-begeleidster) als bedankje.

De temperatuur in de bus lag op de terugweg zo hoog dat de airco uitging omdat de motor anders overhit raakte (#firstthingsfirst), maar we made it home en het was het waard. Echt veel hebben we niet gedaan, maar ondertussen waarderen we Lille wel een stuk meer en een dagje door een stad lopen afgewisseld met chillen in het park/bij de fontein en ondertussen tan lines kweken en veel te veel lachen en praten is altíjd goed. Zeker als je er een hoop fijne foto’s aan overhoudt.

(meer…)