Voor mijn zomernostalgie

11 juli 2017 7 reacties

In de zomervakantie is mijn nostalgie op haar hoogtepunt. Vooral als de temperatuur stijgt blijken daar allerlei herinneringen aan te kleven van afgelopen jaren, van weken vol vrijheid die in zekere zin ook altijd een beetje onbestemd waren in vergelijking met de periodes waar ze door omgeven waren. Ik denk automatisch terug aan het uitzicht over de tuin en de ondergaande zon vanaf mijn balkon op mijn kamer in Kopenhagen tijdens zwoele zomeravonden, maar ook aan de zomers die ik al veel eerder in Nederland beleefde. Als kind hield ik niet per defintie van reizen – misschien ook omdat ik het niet gewend was, maar in elk geval kan ik me niet herinneren dat ik het ooit oneens ben geweest met de beslissing om in ons eigen land te blijven. Mijn zomernostalgie verwijst dan ook volop terug naar de Utrechtse Heuvelrug, waar we meerdere zomers in het huis van (dezelfde) vreemden spendeerden die zelf op vakantie waren en ons hun huis en dieren toevertrouwden.

Zonder moeite leefde ik daar in een ander ritme en dat was eigenlijk alles wat ik nodig had voor een vakantiegevoel. Ik was nooit een ondernemend kind, maar wel een met een grote fantasie, en je kon me dan ook niet gelukkiger krijgen dan door de fantasie van hondenbezitter uit te laten komen. Bovendien vond ik het geweldig even een ander leven te hebben omdat je opeens ‘inwoner’ van een totaal andere stad was. Het eerste jaar dat we in het grote twee-onder-een-kapherenhuis in Bilthoven waren na drie zomers in Tiel met twee paarden was ik een jaar of negen, tien en heb ik volgens mij dan ook niet meer gedaan dan heel veel wandelen en knuffelen met de drie honden, heel veel boeken lezen, trampoline springen met mijn zus, een beetje koken en veel films kijken van de verzameling DVD’s die in dat huis aanwezig was.

(meer…)

Een jaar offline – Bram van Montfoort

12 mei 2015 17 reacties

Geen zorgen: ik ben niet van plan mijn internetcontacten een jaar lang te laten voor wat het is (nee, zelfs niet na die radiostilte van de afgelopen drie dagen, geen grapjes over maken graag). Ondanks het gebrek aan ruimte op mijn iPhone blijven Twitter, Facebook, Instagram, WhatsApp, Messenger, Snapchat en WordPress er gewoon lekker op staan, want ik zou ze missen als ik ze niet even aan kon klikken in een vrij minuutje waarin ik moet wachten. Of als ik een foto wil delen, iets wil vragen aan iemand of gewoon een gezellig gesprek wil voeren. Het internet is behoorlijk ingeburgerd in mijn leven (want ook al hoor ik misschien wel een beetje bij de ‘nieuwe generatie’, ook ik ben gewoon opgevoed met Freddy Fish en de Lion King als enige bezigheid op de computer) en juist daarom was ik zo benieuwd naar dit boek toen ik het in de bibliotheek zag staan. Een ‘uniek journalistiek project’, zoals hij het zelf noemt, waarbij Bram van Montfoort een jaar lang volledig offline gaat. For real?

Offline

(meer…)

Persoonlijk bloggen & privacy

1 maart 2015 13 reacties

Bloggen is één ding, persoonlijk bloggen een tweede. Informatie over een bepaald onderwerp het internet opgooien, toevallig onder jouw naam, heeft namelijk nog betrekkelijk weinig met jezelf te maken: niemand hoeft te weten wie jij precies bent, waar je woont, wie je vrienden zijn en wat je in het dagelijks leven doet. Als je een foto van jezelf op je blog zet kunnen mensen zich soms al iets meer een beeld van je vormen, maar je eigen privacy wordt pas écht een ding als je persoonlijk blogt. Op de een of andere manier vind ik mezelf een leuker onderwerp om over te bloggen dan iets specifieks en dus deel ik zonder problemen waar ik me mee bezighoud, wat er gebeurt in mijn dagelijks leven, genoeg foto’s van mezelf om me te herkennen als je me ergens tegen zou komen en ook nog een kijkje in mijn gedachten dat je niet eens direct krijgt als je me voor het eerst ziet.

Met een stuk of 50 volgers stond ik er nooit bij stil dat er ‘vreemden’ waren die opeens het idee hadden dat ze me kenden (en ook daadwerkelijk veel over mij wisten, als ze mijn blog een beetje trouw lazen). Dat heeft er vooral mee te maken dat je er nooit mee geconfronteerd wordt: bloglezers kom ik over het algemeen nooit zomaar tegen in real life en dus zijn mijn blog en mijn offline leven, hoewel ze heel erg met elkaar verbonden zijn, toch nog enigszins ‘gescheiden’. De invloed van mijn blog merk ik pas echt bij mensen in mijn directe omgeving. Ik ben er ondertussen aan gewend dat (onder andere) mijn oma af en toe naar iets vraagt terwijl ik me niet kan herinneren dat ik het haar verteld heb en dat ik dan denk ‘oja, dat heeft ze natuurlijk op mijn blog gelezen!’, maar soms zijn het ook mensen van wie ik het niet verwacht had.

(meer…)

The Facebook life

8 februari 2015 12 reacties

Het statement wordt vaak gemaakt: sociale media maakt ongelukkig. Als je enigszins depressief op de bank hangt zou je je telefoon weg moeten leggen en moeten stoppen met scrollen door je Facebooktimeline, ook al staan er juist zulke leuke, positieve en vrolijke dingen op. Ik bedoel: wie wordt er nou niet blij van een foto van de nieuwe labradorpuppy van je buurvrouw, een video van een groepje vrienden waarmee je op school hebt gezeten waarin ze tegelijk in het knalblauwe water van een of ander luxe resort springen of de ‘voelt zich gelukkig – met …’-status van je nicht? Het antwoord blijkt, hoewel misschien onverwacht, ‘iedereen’ te zijn. 

In theorie mag het dan leuk klinken om over zulke positieve dingen te lezen en iedereen om je heen gelukkig te zien, maar een bezoekje aan Facebook blijkt een andere uitwerking te hebben. Natuurlijk gunnen we het die buurvrouw, dat groepje vrienden en die nicht wel hoor, maar ergens zal toch altijd iets knagen. Zij heeft die hond waar jij geen ruimte of geld voor hebt, terwijl je het onwijs graag zou willen. En jij zit gewoon in het koude Nederland waar het een stuk minder ‘lang leve de lol’ is; bovendien vraag je je stiekem bij jezelf af wie er met nou eigenlijk met jou zou afreizen naar een ver eiland. Je hebt een paar goede vriendinnen, maar echt zo’n geweldige vriendengroep waar alles met elkaar gedeeld wordt en over twintig jaar waarschijnlijk nog samen vakanties worden georganiseerd? Dat niet. En dan dat gelukkig voelen… Dat is voor jou eigenlijk ook alweer even geleden.

(meer…)

Het naderende einde van Twitter (of de comeback)

22 december 2014 22 reacties

In januari 2011, ondertussen alweer bijna vier jaar geleden, besloot ik dat het misschien toch maar eens tijd werd om Twitter aan te maken. Het leek hét upcoming social media netwerk te zijn en eigenlijk was ik niet eens zo into social media – ik had nog niet eens Facebook -, maar ik vond het idee van random gedachten spammen en makkelijk met anderen in contact komen toch wel leuk. Origineel als ik was koos ik voor de username ‘foreverHester’ (wat later leuk samen bleek te gaan met mijn beste vriendin, die zichzelf ‘brendaforyou’ doopte) en onder die naam heb ik inmiddels al 8,555 tweets gepost.

Als ik mijn Timehop ’s morgens doorscroll, zie ik een duidelijk verschil tussen mijn eerste jaar op Twitter en nu. Als we mijn manier van typen even achterwege laten (zolang je niet over de 140 tekens heen zit is het echt nergens voor nodig de -ij door een -y te vervangen hoor…), is het grootste verschil dat ik vroeger vooral dingen als ‘Destine luisteren & grieks luisteren :( dan eten & weg’ tweette, en nu gewoon de moeite neem volledige zinnen met (naar mijn mening) zinnigere inhoud te formuleren. Als iets me opvalt of ik ergens even extra bij stilsta en er is niemand in real life in de buurt waar ik het aan kan/wil vertellen, of ik vind het gewoon het delen voor een groter publiek waard, dan belandt het al snel op mijn Twitter.

Of nouja… misschien moet ik belandde zeggen. Afgezien van het feit dat ik door een fout van mijn provider tot en met 1 januari zonder 3G zit en dus niet meer altijd een tweet het internet op kan slingeren, is het in de afgelopen maanden ook gewoon een stuk minder hot en happening geworden. Ik kan ongeveer alle tweets in mijn timeline lezen zonder daar een dagtaak aan te hebben, omdat er simpelweg amper meer getweet wordt door de mensen die ik volg. Iedereen lijkt opeens massaal verhuisd te zijn, naar mijn mening vooral naar Instagram – de plek waar je herinneringen vast kan leggen op beeld en zelfs nog wat kan opleuken met een hipsterfiltertje. En zeg nou zelf, een foto zegt toch meer dan duizend woorden?

(meer…)

hesterbrugman
hi@hesterly.nl
Hester Brugman
Hester

© hesterly.nl, 2012-2023