De eerste maand van het nieuwe jaar voelde voor mij, zoals verwacht, eerder als een laatste maand. Vanuit de universiteit is het sowieso wel normaal dat de eerste weken van januari in het teken staan van je vakken van het tweede blok afronden, maar in mijn geval was ik al het hele semester met dezelfde vakken bezig, dus het voelde extra goed om de mapjes van die langetermijnprojecten nu eindelijk uit de navigatiekolom van Finder te kunnen verwijderen. Daarnaast was het meer een maand van oogsten dan van zaaien: met mijn vertrek in zicht heb ik met heel veel mensen onze vriendschap of anderszins aanwezige band kunnen vieren, iets wat er normaal nogal vaak bij inschiet. Het begin van januari voelt als een leven geleden en daar ga ik dan ook niet meer teveel aandacht aan besteden (behalve aan het feit dat ik op schaatsen heb gestaan sinds minstens een jaar of vijf, ook dat voelde als een leven geleden), maar voor ik schrijf over Boedapest wil ik nog even stilstaan bij al die goede (en fotogenieke) momenten.
Pas werd me gevraagd of ik het niet lastig vond om maandelijkse afspeellijstjes bij te houden en toen zei ik nee, als ik een nummer tegenkom dat ik leuk vind voeg ik dat gewoon aan dat lijstje toe en zo simpel is het, maar deze maand is het toch zover gekomen dat ik me de dertigste af moest vragen welke muziek ik de afgelopen tijd heb geluisterd. Vooral mijn favoriete Spotifylijstjes en daarbinnen heb ik niet echt favorieten, dus daar is het waarschijnlijk een beetje misgegaan. Wel indrukwekkend vond ik het album van Kanye West en uiteraard luisterde ik ook weer eindeloos naar specifieke nummers die eerder fout dan goed zijn maar wel bij me blijven hangen. Welke dat zijn mogen jullie zelf bepalen, is denk ik niet erg ingewikkeld. Verder over november: ik zag veel herfst en sliep weinig in m’n eigen bed(den). Hieronder de foto’s!
Een woordje van dank: wat is en blijft het fantastisch om te schrijven. Misschien zou ik het een voorrecht kunnen noemen dat ik makkelijk schrijf, maar ik denk dat mensen die minder makkelijk schrijven zich juist op andere manieren kunnen uiten, dus ik blijf er gewoon bij dat ik dankbaar ben dat ik een manier heb gevonden waarop ik alles goed op een rijtje kan zetten en daar ook zonder beperkingen gebruik van kan maken. Het schrijven van stukjes zoals mijn vorige blogpost brengt me als niets anders mentale rust en ook als ik een simpel maandoverzicht bij elkaar typ bedenk ik me hoe fijn ik het vind om bewust te worden, om woorden te geven aan momenten waar ik anders misschien nooit meer aan teruggedacht zou hebben. Schrijven betekent selecteren en daarmee ook altijd een alternatief op de werkelijkheid creëren – hoe dicht dat ook bij de echte werkelijkheid ligt – en dat geeft de mogelijkheid om te focussen op de fijne of belangrijke dingen. Zo was september best een rustige, soms niet eens even stabiele maand die de boeken niet per se in hoeft, maar onderstaande was er wel allemaal en dat weegt misschien wel zwaarder.
Hello babes! Nu ik het toch al over dispuutsvakanties heb gehad leek het me een prima idee om ook maar direct wat (telefoon)foto’s van die laatste te delen. De foto’s die ik met mijn camera heb gemaakt zijn vooral van dispuutsgenootjes, eten en zonsondergangen of anderszins artistieke ingevingen die niet zo’n duidelijk beeld van de week geven dus vandaar dat het weer even op snapshots neerkomt. Kan ook niet ontkennen dat ik de Spotifylijstjes op mijn homepagina bijna ging missen, maar dat was niet de enige reden om deze van juli en augustus te delen; Ik Sta Jou Beter, SPIRIT, Blauwe Dag en Zo Kan Het Dus Ook vormden samen de soundtrack van de reis naar en vanaf Spanje (het resultaat van iedereen een eigen nummer laten kiezen).
Back at it! Juni bestond uit pogingen doen voor een vakantiegevoel: ik werkte al mijn deadlines netjes af en genoot daarna telkens even van de kortstondige opluchting maar we zijn er gewoon nog niet helemaal. Vandaar dat de maandscheiding ook niet zo goed werkt in m’n hoofd en ik ook maar gewoon wat momenten van juli bij dit fotodagboekje heb betrokken (ik heb immers ook nog geen nieuwe playlist aangemaakt). Wel genoten van een hele hoop dingen verder want ik kan er niet omheen dat ik, zelfs als ik nog tot en met de eerste week van juli portfolio’s in elkaar aan het schuiven ben, gewoon een heel goede basis met duizend fijne mensen in mijn leven heb.
Bijna wilde ik verzaken, tot ik me bedacht dat het eigenlijk onzin is om a. zomaar een maand over te slaan terwijl het zo’n gemakkelijk (en leuk) concept is, b. mijn verjaardagsmaand over te slaan, en c. te denken dat iets compleet niet meer relevant is als het iets te laat is. Beter laat dan nooit is vaak genoeg van toepassing op mij, dus dan ook op mijn blog. Ik was druk, maar eigenlijk ook heel veel met (hoewel geplande) leuke dingen. Dit soort dagboekjes blijven fijn om terug te kijken op je maand en je te realiseren dat je soms niet eens hoeft te focussen op de kleine leuke dingen omdat er gewoon heel veel grote dingen waren. Verder schreef ik in de aprilversie dat ik nog niet zeker wist hoeveel zin ik had in ‘het gewone leven’ dat weer bijna begon, maar dat probleem heb ik best goed getackeld en daar ben ik best trots op, eigenlijk. Qua muziek is het heel mager – het is 8 juni en mijn junilijstje telt nu al meer nummers – maar She’s Always A Woman en Het Spijt Me Niet heb ik wel oprecht vaak op repeat gehad.