Het past nog net niet in het rijtje basisemoties, maar het is wel een gevoel dat íédereen volgens mij herkent en vaak ervaart: moe zijn. Aan het eind van de dag, als je druk bezig bent geweest en je energie op is, maar in veel gevallen is het gevoel van vermoeidheid ’s morgens soms/altijd nog veel aanweziger. Als ik wakker moet worden van mijn wekker (wat standaard het geval is) betekent dat namelijk maar één ding: als het aan mij lag, had ik me nu nog een keertje omgedraaid. Volgens mij ben ik daarin niet de enige en zo zijn er nog veel meer mensen die ’s morgens enigszins moe uit bed rollen.
Ik zal niet zeggen dat dat nou echt zo gezond is, want ik weet en merk natuurlijk ook wel dat slaap heel belangrijk is om goed te kunnen functioneren. In dit artikel ga ik jullie echter niet de les lezen over hoeveel uur je per nacht zou moeten slapen. Sowieso al niet omdat ik zelf ook niet uitblink in ruim genoeg slaap krijgen, maar ook vooral omdat ik het heel erg persoonlijk en daardoor ook je eigen verantwoordelijkheid vind. Sommige mensen hebben nou eenmaal veel meer slaap nodig dan anderen en je merkt zelf snel genoeg wat niet of wel werkt voor jezelf. Bovendien is dat laatste ook nog eens afhankelijk van jou als persoon. Want wanneer ben je nou écht moe?
Tien dagen geleden kondigde ik in dit artikel aan dat ik een zelfverzonnen sleeping challenge ging doen om op die manier in elk geval voor negen dagen enigszins grip op mijn slaapritme te krijgen. Elke doordeweekse dag om 23:00 in bed liggen, in het weekend om 00:00 en mijn telefoon na maximaal een kwartiertje wegleggen waren de eisen die ik mezelf stelde. Als jij net zoals ik de slechte gewoonte hebt om af en toe op te blijven tot (na) middernacht ondanks je wekker om 7:00 voor diezelfde dag, zul je al wel aanvoelen dat het niet altijd even soepel ging. Tijd voor een terugblik per dag en een korte evaluatie!
Maandag 6 oktober: ik moest er het laatste stukje van HNTM voor skippen, maar het is me wel gelukt precies op tijd in bed te liggen. Dat voelde best goed, maar het is nu 23:13 en zonder challenge had ik volgens mij pas over een ruim halfuur in bed gelegen. Ik heb eerlijk gezegd echt nog geen zin om te slapen want ik ben ook gewoon nog totaal niet moe. Een kwartier eerder dacht ik dus ook echt ‘moet ik dit nog 9 dagen volhouden, ik wil niet, hellllp!’ maar dat maakt het de challenge er uiteindelijk alleen maar leuker op. Ik houd mezelf maar gewoon voor dat 23:15 een doodnormale tijd is voor een 15-jarige en ga nu een poging doen tot slapen. Ciao!
Dinsdag 7 oktober: Vanmorgen was ik helaas nog niet ultiem uitgerust, maar dat kan ook aan mijn verschrikkelijke keelpijn gelegen hebben. Die heb ik nog steeds en ik ben nu ook wel echt moe, dus ik ben blij dat ik er zo op tijd in lig! Het was deze keer de ultieme challenge, want ik zat nog middenin een WhatsAppgesprek om 22:45 en dat gaat niet samen met tandenpoetsen. Gelukkig wist diegene ervan, heb ik op tijd welterusten gewenst en het weer precies gehaald! Dat ‘wedstrijd’-element van 23:00 precies bevalt me eigenlijk wel, ik word er echt fanatiek van haha.
Woensdag 8 oktober: mijn planning voor het laatste halfuur van mijn dag was helaas iets minder waterdicht, dus ik moest echt opschieten en lag uiteindelijk om 23:05 in bed. Om 23:15 had ik zoiets van huh waarom zou ik mijn telefoon wegleggen, maar nu, vijf minuutjes later, doe ik het toch maar. Goedzo Hester.
