De nieuwe studie Schoonheidswetenschappen
Ik kan me geen dag voorstellen waarop ik niet in de spiegel kijk, en volgens mij geldt dat voor iedereen die deelneemt aan de maatschappij. Het lijkt mij heel raar om te functioneren zonder dat je van jezelf weet hoe je eruit ziet, ook omdat ik niet zou weten hoe een samenleving eruit moet zien als mensen niet bezig zijn met hun uiterlijk en met de manier waarop ze overkomen op anderen. In de tijd waarin wij leven zijn we bijna allemaal wel bezig met het streven naar ‘schoonheid’: een kwaliteit of beleving (van een persoon, voorwerp, klank, plaats of idee) die de ervaring van genoegen, bevestiging, betekenis of goedheid veroorzaakt.
‘Schoonheid’ heeft in onze maatschappij vaak vooral te maken met iemands uiterlijk en fysieke verschijning. Het gevoel dat je daarbij krijgt kan gecompenseerd of beïnvloed worden door het innerlijk van iemand – manier van praten, passies, gedachtengangen, talenten, bepaalde karaktereigenschappen -, maar de eerste indruk die je van iemand krijgt is (in real life in elk geval) meestal gebaseerd op zijn of haar uiterlijk. Of die indruk positief of negatief is, is heel erg subjectief: iedereen vindt weer wat anders mooi. Ik zie wel wanneer ik iemand écht knap vind en wanneer iemand me niet in eerste instantie op zou vallen als bloedmooi, maar als ik erop ga letten valt het me alleen maar op hoe erg het van jezelf afhangt. Want zelfs meiden en jongens die ik heel erg knap vind, worden door anderen misschien weer totaal anders gezien.
