Even serieus: wie van jullie kent SarahClose(1)? Ik was al een keer op haar YouTubekanaal beland, maar eergisteren tweette Linda weer een linkje naar een nieuwe cover van haar en aaah. Haar stem is niet per se heel bijzonder, maar ze kan voornamelijk onwijs goed zingen – als ik haar covers beluister/bekijk ziet het er dan ook uit alsof het niets is, terwijl het toch echt wel een hele kunst is zo zuiver te zingen en jezelf ondertussen ook nog te begeleiden op piano. Ze covert voornamelijk hits en bekende liedjes, maar er zitten ook wel een aantal onbekendere tussen. Oh, en ondertussen is ze ook bezig met een eigen album (waar ik stiekem super benieuwd naar ben).
Naast dat haar stem heel erg lekker in mijn gehoor ligt waardoor ik instant blij word van haar covers is ze bovendien ook nog bijzonder knap en zitten er altijd nog wat spontane en random stukjes aan het eind van haar video. Ik ben niet meer zo snel ‘fan’ van een online persoon (sowieso is ‘fan zijn’ niet zo mijn ding, want je ziet toch altijd maar de helft van het leven van zo’n persoon), maar ik vind haar wel echt vet inspirerend omdat ze zó getalenteerd is. Ja en door die perfecte bronzer en eyeliner, dat ook. Mijn favoriete cover tot nu toe is waarschijnlijk Thinking About You (Frank Ocean) omdat ik die gewoon oprecht heel goed bij haar stem vind passen. En sowieso is het een goed nummer, maar toch hé.
Het grote voordeel van toetsweken is dat je veel minder uren op school hoeft door te brengen. Deze week zijn het er zelfs maar 16 (ondertussen nog 7) en hoewel je natuurlijk ook gewoon meer tijd nodig hebt om te leren, was de roostermaker me deze keer zo gunstig gezind dat ‘ie m’n hele dinsdag vrij plande – en dan ben je nou ook weer niet de héle dag aan het leren. Om te laten zien wat ik wél deed, heb ik gedurende de dag wat snapshots gemaakt (maar dan wel met mijn spiegelreflex of course). Een dagje test week yet no test week at all!
Toen ik mijn ogen opendeed om 9:00 (alsnog van de wekker, maar toch) scheen er een reepje zonlicht op mijn muur en nadat ik mijn gordijn open had gedaan, had ik mijn camera binnen no time in de aanslag. Er is geen beter begin van de dag dan zon en een blauwe lucht.
Als ik over mezelf vertel trek ik vaak een vergelijking met vroeger. Ik vertel bijvoorbeeld dat ik veel spontaner en flexibeler ben dan een paar jaar geleden, wat op zich de waarheid is en wat over mij als persoon nu zegt, maar vaak vergeet ik wat over mezelf nu te vertellen. Wie ik op dit moment ben. Wat typisch is voor mij, wat me tekent, waarbij vrienden roepen ‘ah, dat moet Hester zijn!’ (als ze dat überhaupt ooit roepen). Misschien is het daar vandaag tijd voor.
Ik heb soms een hele dag schoenen aan terwijl ik het huis niet uit hoef, alleen maar omdat mijn outfit er tien keer beter uitziet mét schoenen. Mijn vrienden uit verschillende milieus hebben er een handje van elkaar onderling ‘niet zo te mogen’ en dat zie ik dan maar als een compliment omdat ze me eigenlijk niet willen delen. Ik kan opstaan, een comfortabel vest aantrekken en uiteindelijk toch de deur uitgaan in een nette blazer. Af en toe ben ik een queen uitstellen, maar vaak komt dat meer omdat ik bang ben dan dat ik lui ben. Na een half jaar ben ik gestopt met ontkennen dat ik af en toe een ochtendhumeur heb en tegenwoordig is het dus gewoon mijn excuus als ik met een chagrijnige kop aan de ontbijttafel zit. Ik zwem baantjes van geen-idee-hoeveel-meter-lang in een halve minuut en ik ken maar weinig dingen die fijner voelen dan een meter voor de kant je laatste slag afmaken en dan naar de kant toe te drijven. Daft Punk vind ik een muziekheld, vooral vanwege Random Access Memories.
Zo. De week voor de toetsweek zit er ook weer op. Dat klinkt alsof ‘ie bijna even zwaar is als de toetsweek zelf, maar eigenlijk is het juist precies het tegenovergestelde: je doet namelijk niets meer. Bij de meeste vakken heb je alle stof ondertussen eigenlijk wel behandeld en dan ben je vaak een hele week aan het ‘afronden’, wat op zich wel prima is, maar ook heel saai. Ik heb thuis uiteraard al wel vast wat gedaan voor de toetsweek, maar eigenlijk was ik drukker bezig met leuke en spontane dingen. Mijn dinsdag en donderdag – toevallig de twee dagen waarop ik mijn boyfriend jeans droeg, die wel goed bij het imago van de week voor de toetsweek past – verliepen een stuk anders dan normaal.
Zo. Ik vind het wel weer eens tijd voor een kletsupdate over mijn persoonlijke/dagelijkse leven. Hebben we het daar nog niet genoeg over dan? Oh jawel, maar ik ga bijvoorbeeld nooit zo heel diep op school in. Dat is er gewoon, en het liefst heb ik het over hoogte- of dieptepunten uit mijn leven, omdat die nou eenmaal het interessantst zijn om te delen. Punt is alleen dat mijn leven op dit moment even grotendeels uit school bestaat, haha. Hoewel ik altijd dingen tegenkom om over te schrijven, ontkom ik er dus toch niet aan jullie te updaten over mijn leven als scholier – iets wat helaas toch nog altijd iets minder fabulous en inspirerend klinkt dan ‘student’, waarbij ik iemand voor me zie die met een MacBook onder haar arm over de campus paradeert en verder vooral veel thuis onder dekentjes en met koppen koffie zit te leren uit dikke studieboeken met oneindig veel roze gemarkeerde stukken tekst.
Maar goed, iets met de ugly truth enzo. Mijn tijd van collegezalen en interessant aandoende studieboeken komt nog wel (en dan wil ik waarschijnlijk weer terug), en tot die tijd slijt ik mijn dagen soms bijna volledig op school. Tenminste, van 8:50 tot 16:20 mag wel tot een bijna-volledige dag gerekend worden toch? Zo voelt het in elk geval wel als je niets nuttigs doet op zo’n dag. Er zijn zoveel lessen waar je binnenkomt, de eerste tien minuten niets doet en vervolgens wel iets doet maar eigenlijk niets wat je niet zelf had kunnen doen in een veel korter tijdsbestek. Sowieso gaat er natuurlijk onwijs veel tijd kwijt door leerlingen om de drie kwartier hun tas in te laten pakken, door de gang te laten lopen en hun tas weer uit te laten pakken, maar dat is gewoon een bug in het schoolsysteem.
Op de meeste momenten profiteer ik daar alleen maar van (want: even je benen strekken! Even een loopje! Even andere mensen! Even kletsen!). Het is alleen irritant als je weet dat je thuis ook nog HEEL VEEL aan school moet doen, wat het geval was (en is) de afgelopen tijd. Qua toetsen valt het allemaal mee, maar de derde periode (/januari) is die waarin leraren met PO’s beginnen te strooien. En in een PO zit zomaar veel meer uur dan in een simpele toets. Voor die van geschiedenis hebben we er na een stuk of 130 pagina’s lezen en heel veel denkwerk 3700 woorden uitgeperst en nog wat voetnoten, wat echt een monnikenwerk om te doen was trouwens (vooral als je bladzijnummers van citaten moet terugzoeken en je op een punt komt dat je Word kennis wil laten maken met je raam/de straat eronder). Maar goed, op de universiteit is dit waarschijnlijk normaal en dat is mede de reden waarom ik er ook niet echt over heb geklaagd. Het is veel werk, maar het is wel te doen; alleen een veel serieuzer niveau dan je gewend bent. Dat is dan ook het dingetje met vwo 5 denk ik, alles wordt gewoon écht een tikje serieuzer.
In elk geval, gisteravond heb ik ‘m netjes op tijd verzonden en dat was waarschijnlijk het engste moment van deze week, maar wel een hele opluchting. Dan heb ik nu namelijk meer tijd voor een annotatieopdracht van Latijn (Plinius, brief aan de christenen), een onderzoeksopzet voor maatschappijwetenschappen, een leesdossier Nederlands en een toetsweek. Als je je afvraagt waar ik mee bezig ben: dat dus. Sad but true.
Echt klagen zul je me gelukkig niet horen. Ik heb het druk ja, maar het hoort erbij en ergens voelt het best goed als je negen pagina’s over de Holocaust kan inleveren en je samenwerkskills weer enigszins hebt opgekrikt (ik kan het nog steeds niet, maar gelukkig zijn er vriendinnen die me op dingen aan durven te spreken haha). Bovendien wordt mijn volgende toetsweek, de eerste week van februari, weer heel erg relaxed. Ik moet écht veel tijd in wiskunde, Latijn en geschiedenis steken, maar ik ben dinsdag vrij en ik heb in totaal maar zeven toetsen en een rekentoets. Dus, je moet even je best doen, maar dan is het uiteindelijk wel te combineren met een sociaal leven. Zo lag ik afgelopen week ook gewoon weer in het zwembad op dinsdag, zag ik Brenda donderdag en was ik zaterdagavond bij een vriend.
Wat het overigens ook wel is: hoe langer je op school zit, hoe meer je het ‘door gaat hebben’. In de eerste kwam ik altijd ruuuim op tijd, deed ik altijd mijn huiswerk en ging ik altijd voor de 10. Tegenwoordig fiets ik drie minuten voor de bel gaat de fietsenrekken in en stel ik wel eens andere prioriteiten. Ik wil gewoon overgaan met goede cijfers, maar als ik een keer een so’tje slecht maak, kan dat nog steeds. School is bovendien meer dan alleen cijfers. Afgelopen vrijdag was ik op het Open Huis van mijn school, eigenlijk zonder taak, maar Hannah moest achter een stand staan en een vriend van me die niet bij ons op school zit ook, dus dat was wel zo gezellig. En ik ben natuurlijk ook nog hoofdredactrice van onze schoolkrant, wat ik – ondanks dat het geen fabulous blad is – toch ook wel leuk vind. School is niet alleen maar saai, je kan ook gewoon van je talenten gebruikmaken en die ergens voor inzetten.
Dus, dit is ongeveer mijn schoolleven op het moment. Ik spendeer heel veel tijd in lessen (en volgens mij worden dat er in het tweede halfjaar, na de toetsweek, nog een paar meer) en thuis achter mijn bureau, maar met muziek, vrienden en eten is dat allemaal wel prima uit te houden. En ik vond mezelf zaterdag zelfs vrijwillig, zomaar, vanuit het niets, aan mijn bureau, geschiedenis samenvattend. Blijkbaar is de motivatie die een tijdje echt VOLLEDIG weg was dan toch weer een beetje terug en dat zou eigenlijk wel goed uitkomen.
Hoe gaat het bij jou op school of op je werk?
