When all’s going great

Vrouwen zijn zo veranderlijk als het weer, zeggen ze wel eens. Ik weet niet of ik er geheel gelukkig van word als ik dat toonbeeld van de vrouw nu volop bevestig aangezien ik over het algemeen al vaak genoeg (lees: dagelijks) probeer om te ontsnappen aan de vooroordelen die onlosmakelijk verbonden lijken te zijn met mijn geslacht, maar aan de andere kant voorspelde ik het al in mijn vorige blogpost en dus vind ik dat het wel veilig genoeg is om te zeggen: ik voel me een stuk vrolijker dan afgelopen weekend. Dat was een inkoppertje, lijkt me. En ondanks het feit dat ik eigenlijk helemaal geen gericht iets heb om over te schrijven – wat altijd extra pijnlijk duidelijk wordt als mijn camera doordeweeks stof ligt te happen in een kast omdat het altijd donker is als ik thuis ben en ik dus ook geen beeldmateriaal heb waar ik omheen kan schrijven -, wilde ik misschien toch even iets van me laten horen. Al is het alleen maar omdat ik me net dik een uur in de wondere wereld van de columns van Angel over Mr. Wrong heb gewaand en huiswerk maken nu als de deceptie van de eeuw en vooral de meest geestdodende activiteit ooit zou voelen.

Overigens vind ik dat sowieso wel een struggle af en toe. Als ik er de tijd voor heb, zoals nu wel redelijk het geval is, zou ik over elke mogelijke situatie wel een stukje digitaal kunnen lullen en waarschijnlijk nog met plezier ook, maar ik wil jullie ook niet doodgooien met oninteressante details over mijn leven. Dan kan ik nog wel zo hard zeggen dat ik voor mezelf blog, maar dat betekent natuurlijk niet dat het de bedoeling is dat ik mezelf neerzet als een ontzettend langdradig type dat alles wat er in mijn leven gebeurt breed uitmeet. Er zijn gelukkig ook gewoon nog honderd dingen meer die me interesseren naast mijn eigen leven, alleen elke dag (grapje, ik blog misschien drie keer per week) met een filosofisch artikel aan komen zetten vind ik ook net niets. Alsof ik altijd alleen maar diepzinnig bezig ben. Nadenken is wel een soort vaardigheid en daarmee ook een levenshouding die je jezelf aanleert, dus ja: ik denk veel na, maar er altijd over schrijven vind ik ook niets. Nichéblogs zijn in mijn ogen alleen handig als ze niet heel persoonlijk zijn, want ik wil niet alleen maar over één kant van mijn persoonlijkheid schrijven.

IMG_0592c

(meer…)

Verliefd op het leven

Ergens ben ik best een zenuwachtig type. Het is niet zo dat ik ‘m helemaal knijp als ik een presentatie voor de klas moet geven, want ondanks dat ik dan niet weet waar ik moet kijken en alsnog een vervelende trilling in mijn stem heb in de eerste minuut, vind ik het absoluut niet vervelend om te doen. In plaats daarvan kan ik in het dagelijks leven mijn voeten nooit stil houden als ik op een stoel zit, kan ik niet rustig een digitale tekst lezen zonder ‘m te selecteren en deselecteren en gieren de zenuwen soms op de meest random momenten door mijn lijf.

Ik geef het toe: het is ergens vervelend als je daardoor het gevoel krijgt dat er zo meteen iets onwijs spannends bijzonders extravagants gaat gebeuren, terwijl je in werkelijkheid gewoon in een les Latijn zit en daarna bij wiskunde, et cetera. Soms is gewoon wat rust en ontspanning wel zo lekker namelijk. In die gevallen kan ik het gevoel meestal wel uit mijn lijf krijgen met een paar keer diep ademhalen en me ergens anders op focussen. Als het toch nergens op gebaseerd is, hoef je je verstand alleen maar even te vertellen dat er niets gaat gebeuren en meestal werkt dat wel. Soms echter niet, of ik doe er expres mijn best niet voor. Af en toe is dat tikje extra adrenaline in je aderen namelijk precies wat je nodig hebt op een verder niet bijzondere dag.

(meer…)