Ik houd van toevalligheden en eentje deed zich afgelopen week voor: we begonnen afgelopen dinsdag in de Fransles met het kijken van de film La Famille Bélier, die ik in mei al in de bioscoop zag met een paar mensen uit mijn Fransklas nadat we iets hadden gegeten bij Happy Italy, en vervolgens gingen we op donderdag weer met bijna dezelfde mensen naar Happy Italy om daarna naar het toneelstuk te kijken dat twee klasgenootjes hebben geschreven en geregisseerd voor hun PWS. Misschien was dit a bit too much of a spoiler voor de rest van het artikel (ik bedoel hé hallo, dit was de eerste zin nog maar) maar ik kon het niet laten om er even melding van te maken omdat het er wel voor zorgde dat ik extra veel zin in mijn donderdagavond had, als een soort tweede versie van die dinsdagavond op de Kop van Zuid. Soms heb je dat gewoon, van die avonden die in elke vezel van je lijf goed voelen en je je een paar maanden later nog steeds herinnert en dat was zo’n avond.
