A bit more mindful please
De term ‘in het nu leven’ heb ik de afgelopen jaren vaak genoeg voorbij horen komen, zeker met de opkomende mindfulnesshype. Toch snapte ik het nooit helemaal als ik weer eens iemand hoorde zeggen dat hij/zij eigenlijk meer in het nu zou moeten leven, want ik had niet het idee dat dat nou zo’n ‘big thing’ was voor je manier van leven. Ergens ook wel logisch als je dertien of veertien bent – niet dat ik op mijn vijftiende nu opeens zo’n ervaren volwassene ben (‘cuz I’m not), maar ik merk wel dat hoe ouder je wordt, hoe meer je moet kiezen hoe je leeft. De automatische piloot neemt namelijk niet automatisch de goede route.
Het is gek, maar als je erbij stilstaat, dan doen we véél op de automatische piloot. Dat begint in de meeste gevallen ’s morgens al. Voorbeeldje: de wekker gaat, je scrollt door je tijdlijn op social media heen, sleept jezelf uit bed, staat met je ogen nog half dicht onder de douche, kleedt je aan, duwt een ontbijtje naar binnen en haast je om op tijd te komen voor school of je werk. Voor de meeste mensen is dit ongeveer elke dag wel hetzelfde en door dat vaste ritme gaat het op een gegeven moment dan ook gewoon allemaal vanzelf. Terwijl je je haren wast, dwalen je gedachten af naar vanavond en als je op de fiets zit, zie je niets van je omgeving. Het zijn alledaagse dingen waar niets bijzonders meer aan is en waar we daarom ook niet meer expliciet bij stilstaan.
