Ik denk graag
Nadenken lijkt soms een beetje een negatieve klank te hebben. Het wordt al snel geassocieerd met piekeren; te lang over iets blijven denken terwijl je er helemaal niet verder mee komt. Daarnaast lijkt ‘denken’ ook als het tegenovergestelde te worden gezien van ‘doen’, en in de regel komen we verder met dingen ondernemen en hebben we dus meer met doen dan met denken. Logische dingen die ergens een kern van waarheid hebben, maar ik aan de andere kant graag ontkracht. Ik ben namelijk een voorstander van denken.
Het is lastig om het met andere mensen te vergelijken, omdat je nooit écht een kijkje in hun hersenen kunt nemen en nooit zult weten wat nou precies ‘normaal’ is, maar ik denk dat ik iets meer denk dan anderen. Dat heeft ongetwijfeld iets te maken met mijn opleidingsniveau – VWO’ers zijn vaak nou eenmaal meer denkers dan bijvoorbeeld VMBO’ers -, maar als je het mij vraagt is het ook een stukje karakter. Mij maak je niet wijs dat je met een iets lager IQ geen diepste gedachten hebt; ik denk dat het ook deels aan jou als persoon ligt. As mentioned before ben ik vrij introvert en hoewel ik het heerlijk vind om dingen te doen, erop uit te gaan en met mensen om te gaan, hecht ik ook veel waarde aan mijn eigen gedachten. Niets is fijner dan rust in de vorm van een autorit van een uurtje over de snelweg of ’s nachts wat op mijn kamer zitten met muziek op de achtergrond. Momentjes van bezinning.
