Harder dan ik hebben kan

22 november 2015 9 reacties

De wind slaat in mijn gezicht en de regen daarmee ook. Mijn capuchon is afgewaaid, waardoor mijn haar in doorweekte strengen voor mijn gezicht hangt, maar mijn vingers zijn te rood, te koud en te pijnlijk om er echt iets aan te doen. Bovendien ken ik de weg hier toch uit mijn hoofd, ondanks de donkerte van kwart over vijf ’s middags. Met mijn ogen op de plassen op de weg gericht, waar de kringen van de regendruppels nog eens extra benadrukt worden door de lampen van voorbijrijdende auto’s, rijd ik de bocht door die hoort bij de omweg die ik nam om zo lang mogelijk met Niels op te fietsen. Hij vertelde me vandaag meerdere malen dat ik niet in m’n beste humeur was en ik lachte het weg, maar ontkende het niet – dat heeft misschien ook vrij weinig zin als iemand je vrij goed kent. Bovendien wil ik er niet over liegen, wil ik niet doen alsof er niets is, als mijn slechte humeur juist meer is dan een banale chagrijnige bui.

Ik hield een razende monoloog van tien minuten op de fiets waarbij ik ongeveer alleen ja en amen duldde, ook al is hij meestal degene die 60% van de woorden wisselt in onze gesprekken. Hoewel ik best een open persoon ben doe ik écht praten veel te weinig, ik houd teveel van de dingen waar ik mee zit voor mezelf. Misschien dat ik roep hoe ik me voel, dat ik eerlijk antwoord op je vragen of dat ik iets loslaat op WhatsApp, maar dingen hardop uitspreken tegen anderen zonder de details weg te wuiven is redelijk uitzonderlijk. Ik denk omdat ik dingen niet wil uitleggen en geen verantwoording af wil leggen, hoewel ik er eigenlijk gewoon op zou moeten vertrouwen dat mijn vrienden, ouders of wie dan ook me niet veroordelen. Het voelt dan ook beter dan verwacht om gevoelens in woorden uit te drukken en die woorden uit te spreken, achter te laten in de donderdagavond. Net zoals ik, als ik eenmaal alleen fiets, hard ‘fucker’ (bij gebrek aan een beter woord) roep omdat mijn broek nat wordt door de opspattende spetters van de auto naast me die door een plas rijdt. De fietspaden zijn toch verlaten en alle bestuurders zouden wel gek zijn om een raam open te hebben.

IMG_0649c

(meer…)

October fifteen’s music

1 november 2015 4 reacties

Ik ben al drie minuten aan het nadenken wat ik van oktober moet zeggen. Ik geloof dat ik er de eerste vier dagen heel veel zin in had en toen ergens heb besloten dat ik veel meer zin had in november en dat oktober eigenlijk een beetje saai was – wat niet per se heel erg terecht was, maar als ik iets eenmaal als niet-zo-exciting bestempel dan kom ik daar vaak niet zo snel op terug. Aan de andere kant is een maand eigenlijk ook een veel te groot tijdsbestek om een eenduidige mening over te hebben en is het vooral het belangrijkst dat ik gewoon van alle afzonderlijke dingen heb genoten en, in het kader van deze blogpost, een beetje goede muziek heb geluisterd. Luckily that did happen! Mijn oktoberplaylist bevat 29 nummers die toevallig allemaal redelijk related zijn aan de afgelopen weken, dus in plaats van alles in één alinea te stoppen kan ik mooi aan de hand van een selectie favoriete nummers oktober recappen.

De eerste dagen luisterde ik vooral nieuwe nummers als How Deep Is Your Love – Calvin Harris & Disciples (nadat ‘ie een hele wiskundeles in m’n hoofd had gezeten) en Otherwise – MOKS ft. James Arthur (nadat ik ermee wakker was geworden, klinkt gelukkig een stuk beter door mijn boxjes dan door mijn radiowekker). James Arthur duikt tegenwoordig wel vaker op in nummers met andere artiesten en ik vind zijn stem sinds ik Impossible en Recovery grijs draaide in 2014 al heel fijn, dus dat is bijna altijd goed. Ellie Goulding kwam met On My Mind en ik moest er een beetje aan wennen, maar eigenlijk ben ik sowieso nooit een diehard fan geweest dus zo heel veel maakte het me niet uit of ik het wat vond. Het was in elk geval wel een prima powersong voor in de toetsweek, die in de eerste week van oktober plaatsvond.

(meer…)

I’m collecting sunlight

7 oktober 2015 6 reacties

Sinds één van de vele Andreas Moe-sessies die ik afgelopen september twee dagen lang non-stop hield, hoef ik maar één keer de openingstune van Collecting Sunlight te horen of één van de twee woorden ergens tegen te komen en het nummer zit gegarandeerd in m’n hoofd. Heel veel problemen heb ik daar niet mee gelukkig (behalve dan dat mensen ‘zei je wat?’ vragen terwijl ik eigenlijk gewoon aan het neuriën was, bij gebrek aan zangtalent), want hoewel ik heel veel van zijn muziek fijn vind is dit een terechte favoriet en niet in de laatste plaats omdat het niet direct over de liefde gaat. Niet dat ik daar iets tegen heb, ik bedoel er zijn momenten geweest dat er geen dag voorbijging zonder dat ik The Script luisterde en dat was absoluut niet zonder reden, maar het is atm niet echt een hoofdonderwerp in mijn leven en dus word ik extra blij van originele teksten. Daar zit dan misschien nog steeds wel een ‘you’ in, maar ook een andere waarheid.

(meer…)

July fifteen’s music

6 augustus 2015 5 reacties

Juli was heerlijk. De zomervakantie brak aan, wat toch altijd een nieuwe periode is – ook al duurt ‘ie maar twee maanden – en daarom ook wat chaos teweeg bracht. Geen verkeerde chaos, maar het idee van nul verantwoordelijkheden zorgde er wel voor dat ik in de eerste week met gemak tot 02:00 (of 04:00, net wat uitkwam) opbleef, vervolgens uitsliep omdat het kon en de rest van de dag een beetje rondhing, tot ik ’s avonds weer een feestje had of met iemand afsprak. Dat duurde ongeveer een weekje, totdat het grote inpakfestijn begon en we op maandagavond 13 juli in de auto inclusief caravan stapten richting Frankrijk. Op de camping is het altijd een beetje moeizaam om muziek te luisteren, want 1) de kwaliteit van je muziek is áltijd minder dan thuis, aangezien ik sinds dit jaar geweldige speakers heb en die uiteraard achterliet op mijn bureau thuis en 2) je hebt buren met wellicht een totaal andere muzieksmaak of in elk geval het recht op rust en stilte. Als je dan denkt ‘goh, doe gewoon oortjes in’, is er nog punt 3) aka de ongeschreven regel dat je gezellig en sociaal en familie-achtig moet doen als je kampeert. Bovendien is de WiFi vaak net iets te slecht om volop door Spotify te browsen en ‘kan er dus zomaar een nieuwe hit uitgebracht worden zonder dat wij er iets van meekrijgen’, zoals mijn zus al zei. Niet dat dit een haataanval is op kamperen, want  ik kan best even zonder muziek, maar het is wel zo.

Gelukkig had ik van tevoren wel een paar afspeellijsten gesynchroniseerd, was mijn WiFi af en toe goed genoeg en heb ik op een paar momenten aan het zwembad, ’s avonds in mijn tent en op rustige momenten op de camping toch nog wat muziek geluisterd. Dat is wel zo leuk, want als ik mijn februari-playlist beluister merk ik ook dat ik even teruggezet wordt naar februari en met fijne periodes zoals juli heb ik dat gevoel ook graag. Opvallend is trouwens dat mijn juli-playlist alles behalve vol zit met zomerhits; wel een paar, maar het merendeel bestaat eerder uit wat oudere nummers die niet uitermate happyclappy of upbeat zijn. Daar heb ik gewoon wat meer mee. Uiteindelijk zijn er een stuk of 20 nummers in mijn playlist belandt die ik voor de verandering niet te uitgebreid ga bespreken inclusief YouTubelinks (ik bedoel, jullie gebruiken ondertussen wel allemaal Spotify, toch? En anders moet je het echt nu direct aan gaan maken), want het is zomer en we hebben allemaal wel wat beters te doen en het is niet de meest interessante playlist ooit, maar ik wil ‘m wel graag delen.

(meer…)

Credits to Krezip

1 juni 2015 21 reacties

Ik ben bang dat er bij een aantal lezers geen belletje gaat rinkelen bij het begrip ‘Krezip’. Dat is best logisch, want stel dat je in 1998 bent geboren en op je elfde nog niet erg into muziek was (of alleen into foute top 40-nummers), dan is dit inderdaad volledig aan je voorbijgegaan. Gelukkig had ik een tweeënhalf jaar oudere zus die zich precies op het juiste moment voor muziek ging interesseren en onze barbiespeelsessies voorzag van fijne muziek van onder andere Krezip, de Nederlandse band die in 2009 – helaas – stopte. De leadzangeres Jacqueline Govaert is een aantal jaar later nog wel alleen verdergegaan, maar ik houd eigenlijk wat meer van bands en sowieso van de stijl van Krezip. Naast jeugdsentiment met ontzettend fijne herinneringen vind ik het nu dus ook nog gewoon écht goede muziek en het zou absoluut niet terecht zijn als hun albums compleet vergeten worden, alleen maar omdat de band uit elkaar is.

Krezip 2

(meer…)

Vier de vrijheid

7 mei 2015 7 reacties

Ze intrigeren me. De flats in pastelkleuren – of felle kleuren die in de loop der jaren flets zijn geworden, wie zal het zeggen – die optimisme veinzen. Veinzen ja, want als ik erlangs loop, valt het me elke keer weer hoe de verf afbladdert en de helft van de kelderruitjes voorzien is van een netwerk aan barsten. Op de krappe balkons, die uitkijken op de luxe appartementgebouw ertegenover, staat vaak een enkele stoel en soms een schotel voor buitenlandse ontvangst. Uit sommige kamers klinkt reggae, op een enkel balkon staan een paar mannen een sigaretje te roken. Ik vraag me af of het leven anders is in zo’n flat, anders dan in mijn keurige rijtjeshuis dat dan misschien wel grenst aan deze wijk, maar er vooral een groot contrast mee vormt. Wat vieren zij eigenlijk op 5 mei? Dat Nederland, het land waar ze misschien wel gewoon geboren en getogen zijn, bevrijd is en nu al 70 jaar een vrij land is waar ze met plezier in wonen? Of vieren ze dat ons land vrijheid aan hen biedt, omdat dat in hun eigen land niet vanzelfsprekend was?

Misschien vieren ze wel niets, omdat ze zich juist gevangen voelen in een land dat niet hun moederland is. Misschien moet Bevrijdingsdag voor hun gevoel nog komen, als ze weer kunnen wonen waar ze willen. Ik denk er nog steeds over na als ik over het zebrapad loop en de flats uit het oog verlies. Ze geven letterlijk en figuurlijk kleur aan de wijk. Nu nog wel in elk geval, want in het bestemmingsplan van 2016 zijn ze niet meer opgenomen.

Processed with VSCOcam with c1 preset

(meer…)

April fifteen’s music

2 mei 2015 6 reacties

Ik bladerde zojuist door mijn agenda heen en moest concluderen dat er weinig negatiefs over april te zeggen valt. Het is niet alsof ik constant op een roze wolk leefde, maar er waren gewoon ontzettend veel leuke dingen en als ik even niet lekker in m’n vel zat (wat ik me uiteindelijk nooit meer kan herinneren, maar in een maand zitten die momenten er altijd bij), kwam dat vooral doordat ik het heel erg druk had. Dat is niets onoverkomelijks, en bovendien niets nieuws: de ervaring leert dat zoiets uiteindelijk altijd weer goed komt en dat was ook deze keer weer het geval. Nee, april was fijn. Voor een korte terugblik:

April begon middenin een toetsweek. Dat was echt even hard leren, maar het gemiddelde van al mijn toetsen was weer een 8 (dat is het meestal), dus het was niet voor niets. Daarna was het Pasen, en op Tweede Paasdag ben ik nog naar de bioscoop gegaan voor Focus (die met Will Smith). In de rest van de week ging ik twee keer naar de Grote Avond, zowel dinsdag als vrijdag, waar ik heel erg van genoot. Het was lekker weer, ik werkte aan de Romereisgids en ging naar mijn manuele therapeut, maakte zelfportretten en ging de zaterdag daarna flink shoppen in Rotterdam met mijn moeder en zus. De week erna was een soort van hectisch, waarin ik amper school had en het opnieuw lekker weer was maar ik verder heel druk bezig was met voorbereidingen voor Rome. Een gezellig week wel, en die zaterdagochtend stond ik op het vliegveld richting Rome. Ik denk niet dat ik daar nog verder over hoef uit te weiden hier. ;)

(meer…)

hesterbrugman
hi@hesterly.nl
Hester Brugman
Hester

© hesterly.nl, 2012-2023