April, zo je wil

Ik bedoel: dit had natuurlijk elke willekeurige voorjaarsmaand kunnen zijn. Omdat ik bijna niets plan voor dagen op langere termijn dan morgen, overmorgen of dit weekend is mijn besef van data op dit moment überhaupt niet zo heel sterk, zoals bij waarschijnlijk iedereen het geval is. Het enige wat ik wel weet is dat ik over minder dan een maand 21 word (niet per se iets wat je moet willen in deze tijden, maar toch) en dat het nu nog april is, omdat ik alle goede nummers die ik hoor of luister aan mijn 04-’20 lijstje toevoeg. Na een heel aantal maanden waarin ik een stuk of tien nummers verzamelde die mijn maand typeerden, is dit weer eens een lijst met drie keer zoveel muziek. Ik heb niet het idee dat ik zoveel meer muziek luister dan in het normale leven, maar het verschil is misschien wel dat ik nu ook altijd zelf de muziek aan moet zetten, bij een gebrek aan feestjes, avonden met vrienden en koffietentjes. En dan kun je je keuze maar beter wat uitbreiden.

(meer…)

May diary

Bijna wilde ik verzaken, tot ik me bedacht dat het eigenlijk onzin is om a. zomaar een maand over te slaan terwijl het zo’n gemakkelijk (en leuk) concept is, b. mijn verjaardagsmaand over te slaan, en c. te denken dat iets compleet niet meer relevant is als het iets te laat is. Beter laat dan nooit is vaak genoeg van toepassing op mij, dus dan ook op mijn blog. Ik was druk, maar eigenlijk ook heel veel met (hoewel geplande) leuke dingen. Dit soort dagboekjes blijven fijn om terug te kijken op je maand en je te realiseren dat je soms niet eens hoeft te focussen op de kleine leuke dingen omdat er gewoon heel veel grote dingen waren. Verder schreef ik in de aprilversie dat ik nog niet zeker wist hoeveel zin ik had in ‘het gewone leven’ dat weer bijna begon, maar dat probleem heb ik best goed getackeld en daar ben ik best trots op, eigenlijk. Qua muziek is het heel mager – het is 8 juni en mijn junilijstje telt nu al meer nummers – maar She’s Always A Woman en Het Spijt Me Niet heb ik wel oprecht vaak op repeat gehad.

(meer…)

April diary

De vierde editie alweer! In retroperspectief is april misschien wel de leukste maand van 2019 tot nu toe. Er was telkens maar een halve dosis van het normale leven en dat werd aangevuld met leuke dingen, tegen de achtergrond van ladingen bloesem. Misschien niet per se representatief maar wel heerlijk dat er af en toe zo’n maand mag zijn. Qua muziek vergat ik telkens nummers aan mijn maandlijstje toe te voegen (ik denk omdat ik Spotify tegenwoordig ook stream), maar uiteindelijk zijn het vooral nieuwe releases. Geen heel specifieke herinneringen, vooral gewoon goede nummers die ik niet wil vergeten en jou ook aanraad. Het mooiste nummer is deze maand wederom van RKCB, de remix van Know Love van OTR. Als je op zoek bent naar soulsoothing muziek verwijs ik je heel graag door naar hen.

Verder heb ik deze maand weer een uitgebreid dagboek dus let’s gooo!

(meer…)

March diary

Er was iets mis met maart, misschien. Dat wil zeggen: ik kan er in mijn hoofd niet echt een geheel van maken en dat ligt volgens mij een beetje aan maart (waarom was het de eerste twaalf dagen slecht weer terwijl februari zo goed eindigde?) en ook een hele hoop aan mezelf. Ik had voor sommige leuke dingen even geen tijd omdat ik bezig was met studeren en lesgeven maar het was vooral problematisch dat ik juist tijdens leuke momenten met mijn hoofd af en toe compleet ergens anders zat of ze gebruikte als kleine escape van mijn werkelijkheid. Ik twijfelde, kwam mezelf tegen en wankelde. Dat proces van mijn evenwicht terugvinden is eerlijk gezegd ook niet iets wat in april stopt en soms is dat ff heel vervelend maar gelukkig heeft het tot dusver ook juist wel tot goede gesprekken en inzichten geleid en durf ik er enigszins op te vertrouwen dat de rest zich in april vanzelf wijst. Voor nu dus nog even over maart!

(meer…)

2018, het afspeellijstje

Afgelopen week presenteerde Spotify opnieuw een jaaroverzicht, met daarin (als ik het me goed herinner) een nieuw record van het totaal aantal minuten dat ik muziek streamde in een jaar, namelijk ruim 88 600. Snel uitgerekend kwam het in elk geval uit op een gemiddelde van minimaal vier uur per dag. Topartiest was met stip Ronnie Flex, van wie ik dit jaar niet alleen oude nummers herontdekte maar ook een nieuw album luisterde en zijn een na laatste album vooral in de zomer nog steeds al go to album gebruikte. Ook Bløf en Jess Glynne kwamen niet geheel als verrassing, maar toen ik Justin Timberlake en James Bay spotte in datzelfde rijtje met door mij meest geluisterde artiesten besefte ik hoe ongelooflijk ver weg de eerste maanden van 2018 – waarin ik hen vooral luisterde – voelen. Muziek is een constante factor in mijn leven en tegelijkertijd ook tekenend voor hordes van inhoudelijke veranderingen.

(meer…)

Aan (Live op CAS) – BLØF

Wanneer had jij voor het laatst een album op repeat? Het overkomt mij geregeld, maar toch lijken vooral live-albums zich goed te lenen voor een lange periode en verschillende momenten, alsof ze daadwerkelijk wat meer met de werkelijkheid op hebben dan een studioversie. Terwijl BLØF in het laatste weekend van juni weer optrad op Concert At Sea luisterde ik bijna onophoudelijk naar de opnames van het voorafgaande jaar. Ik wist ondertussen precies hoe Pascal Porselein aankondigde, quotte Een wereld van verschil bij een Instagrampost en zong zachtjes mee met Bewaar Me. Het gejuich aan het begin van Ego werd de soundtrack van dagen die verder weinig houvast hadden en zich voornamelijk aaneenregen door de opvolging van het ontmoeten van mensen onder een blauwe hemel aan blauw water, als een soort eigen Concert At Sea.

(meer…)

January tunes + ♥♥

Precies twee jaar geleden was ik dagelijks met geluk bezig in het kader van mijn profielwerkstuk. Gezien de dingen die ik daarvan leerde – namelijk dat je blijvende geluksniveau is opgebouwd uit je bereik, je omstandigheden en je vrijwillige controle en dat de invloed uit die eerste twee variabelen veel kleiner is dan je zou denken – is het eigenlijk bijzonder dat ik nu bij het reflecteren op mijn gevoel van geluk zo vaak vergeet dat ik dat actief kan beïnvloeden met meer dan alleen acties. Ik maak namelijk wél heel vaak bewuste keuzes over wat ik doe of laat met het oog op hoe gelukkig ik er van word, maar het in goede banen leiden van mijn gedachtegangen laat ik vaak achterwege omdat het een beetje als manipulatie, als valsspelen of als onoprechtheid voelt.

Dat het toch juist belangrijk is om te doen bedacht ik me toen ik op een doordeweekse avond na een heel fijne avond op mijn trein stond te wachten en er een goederentrein voorbij kwam razen. Dat is daar vaste prik maar ik kan er gewoon niet aan wennen, ik vind het elke keer een ongelooflijk vervelend moment. Ik moest ook nog een half uur alleen in de trein en daarna naar huis fietsen in de regen waar ik die dag al vaker mee geconfronteerd was en ik wilde bijna blijven hangen in mijn spiraal van negatieve gedachtes tot ik me herinnerde dat ik echt een goede avond had gehad. Het kost me redelijk wat moeite om mezelf op zo’n moment te overtuigen de andere kant op te denken, maar toch levert een combinatie van dankbaarheid uitoefenen en je eigen pessimisme onderscheppen netto gezien altijd wat op.

(meer…)