Tags vul ik eigenlijk alleen nog in bij hoge gratie. Bij het beantwoorden van voorgeschreven vragen die ook al heel veel anderen hebben beantwoord voel ik me namelijk altijd een beetje van m’n authenticiteit en schrijversvrijheid beroofd en daarom doe ik er alleen nog eentje als ik ‘m gewoon wél heel leuk vind (en zeker weet dat ik veel kan schrijven wat nog niet door anderen is geschreven). Hoewel ik eigenlijk helemaal niet per se een plannings- en lijstjesmeisje ben, vond ik de life improvement tag wel een mooie en toen Lisa me ook nog tagde kon ik er natuurlijk al helemaal niet meer onderuit. Zondagochtend, life improvement!
Wat is je droom: wat wil je bereiken in je leven?
Over gelukkig zijn heb ik de laatste tijd genoeg geschreven, dus dat ga ik hier even niet aandragen. Ik weet nog niet precies waar mijn leven heen gaat, maar het lijkt me gewoon heel erg vet als ik een studie doe waarbij ik echt het gevoel heb dat ik me kan ontwikkelen en dat ik er wat mee kan, zeg maar. Voor nu zou ik ook zeggen dat ik een leuke studententijd wil hebben, aangezien dat de eerstvolgende periode is in mijn leven. Uiteindelijk vind ik het wel belangrijk dat ik een leuke baan heb, omdat ik mezelf gewoon niet het type vind om ‘stil te zitten’ zeg maar. Ik wil minstens één keer in m’n leven een hond hebben en als ik een leuke man tegenkom lijkt het me ook best leuk om een gezinnetje te stichten. Ik wil vooral blijven leren en mezelf blijven ontwikkelen, stiekem ook wel gewoon gelukkig zijn, wat voor anderen kunnen betekenen, met God leven en ook veel investeren in vriendschappen en leuke dingen (en reizen). Stiekem zou ik een mooi huis of een fijne auto op den duur ook niet vervelend vinden maar dat zouden meer extra’s zijn, geen hoofddoelen.
De algemene opinie over het Duits – die je het meest hoort, althans – is volgens mij vrij duidelijk en wijdverbreid. Veel mensen vinden het hard, lelijk, aromantisch, en al zeker in vergelijking met zangerige talen als het Frans. Hoewel het precies die manier van ratelen is die ik het minst kan waarderen aan de hele taal op het moment dat ik een luistertoets moet doen, snap ik het wel: Frans leeft zodra je het uitspreekt en dat is al terug te zien aan alle accenten en dakjes in de schrijftaal. Als native speaker merk je het accent van jouw taal misschien niet zo op omdat je je taal voor alle mogelijke facetten gebruikt, maar uiteindelijk heeft elke taal wel net even een andere klank; zo weet ik dat het Frans zich graag laat omschrijven als de taal van de liefde, het Italiaans als de taal van het temperament en het Engels als de taal van de poëzie. Die verscheidenheid maakt taal naar mijn mening alleen maar interessant, maar lijkt voor sommigen ook vooral een reden te zijn om hun moedertaal zoveel mogelijk naar de achtergrond te verdringen.
