September fifteen’s music

Oh hey september, you kinda flew by. De eerste maand in vwo 6 alweer (hoewel mijn eerste schooldag al eind augustus was) en de eerste indruk tot nu toe is nét iets te druk en teveel dingen tegelijk, maar nog altijd heel gezellig en ook wel weer leuk-druk. Ik zou werkelijk niet weten hoe ik dit jaar zonder vrienden zou moeten doen, of nou ja; ik zou misschien een hoop tijd overhouden die ik dan weer aan school zou kunnen besteden, maar voor wat stress relief is het echt heerlijk om in lessen (en pauzes, en tussenuren) gewoon dom te kunnen kletsen en lachen om niets en als het nodig is je verhaal te kunnen doen over schoolstruggles bij mensen die het zelf ook meemaken. Ik had in de eerste helft van september nogal wat last van stress en heb daar dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. September was de maand waar ik misschien meer aan moest wennen dan gedacht, eentje met onverwacht veel regen (ik ben in een week echt élke dag zeiknat geregend) en grauwe luchten. Dat gold misschien ook een beetje voor mijn gemoedstoestand en ik zou september 2015 niet omschrijven als heel bijzonder – het was een vrij rustige maand -, maar alsnog is er genoeg in gebeurd.

Zo heb ik drie keer paardgereden met school op vrijdagochtend, ging ik twee keer zwemmen met mijn vader, heb ik weer eens een belachelijk slechte afhaalpizza op én Mario Kart gespeeld sinds ages ago, ben ik wezen bowlen met vriendinnen, droeg ik de eerste truien van het jaar, leerde ik 34 onregelmatige werkwoorden en een stuk of 200 woordjes voor Frans (9,4) en ook nog eens 240 woordjes voor Engels (10), zag ik The Maze Runner 2 in de bioscoop en at ik alweer een afhaalpizza – tonijn deze keer – op bed terwijl het buiten keihard regende, las ik een stuk van de Institutie van Calvijn en De Acte van Verlatinghe, maakte ik mijn sportschool- én bosritdebuut waarna ik stierf van de spierpijn, versliep ik me meer dan een uur en fotografeerde ik zowel op een familiefeestje als op een benefietconcert van klasgenootjes. Next to that was het een maand vol slaaptekort, haast en dingen die net niet lukten, maar ook eentje waarin ik heel veel gelachen en gepraat (en dan ook echt goed) heb, eigenlijk best tevreden was over sommige outfits, blogposts, foto’s en Spuigatvergaderingen en muziek bovenal weer een even groot deel van mijn leven was, zoals altijd. Ik vind het tijd voor mijn playlist van september 2015 (die overigens verrassend vol zit met Nederlandse muziek en precies 2 uur duurt).

(meer…)

5x zangeressen van vóór 2010

Tussen mijn favoriete artiesten zitten er een paar die al heel lang bezig zijn en ook een aantal die pas net begonnen zijn. Dat laatste is vaak heel verfrissend en leuk, maar het is ook wel weer leuk als je al meer herinneringen hebt bij bepaalde muziek. Ik besloot dat ik jullie deze keer niet per se kennis wilde laten maken met vijf van mijn favoriete artiesten, maar juist met vijf artiesten – in dit geval zangeressen – met mijn favoriete herinneringen. Die herinneringen heb ik het sterkst bij de muziek van vóór 2010, toen ik nog een jonkie was op muziekgebied. Toevallig vijf zangeressen deze keer!

Amy Macdonald

Genre: folk, popmuziek, akoestisch, alternatieve rock, indie
Nationaliteit: Schots (Gasglow)
Biografie: Op 25 augustus 1987 werd Amy MacDonald geboren. Vanaf haar vijftiende stond ze op het podium met akoestische optredens, vijf jaar later bracht ze haar debuutalbum This Is The Life uit. Die cd (ja, cd ja, the good old times!) stond op de eerste plaats van de Nederlandse Album Top 100 en kwam ook in andere Europese landen gelijk hoog binnen in de ranglijsten. Ze speelde onder andere op Pinkpop (2009) en was ook te horen in Mooi! Weer De Leeuw. Sinds haar laatste album uit 2012 hebben we helaas (nog) niets meer van haar gehoord.
Hits: This Is The Life, Mr. Rock & Roll, Run, Don’t Tell Me That It’s Over
Aantal albums: 3 (This Is The Life, A Curious Thing, Life In A Beautiful Light)
Opvallend: Met This Is The Life (een nummer van het gelijknamige album dat ze later nog als single heeft uitgebracht) scoorde ze de grootste solohit voor een vrouwelijke artiest.

Aan Amy Macdonald heb ik warme herinneringen. Vooral de hits van haar eerste album heb ik veel geluisterd toen ik in de zomer een uurtje per dag achter de computer kroop in het huis waar we toen oppasten. Met uitzicht op de Bilthovense straat en de trampoline in de tuin speelden mijn zus en ik dan een spelletje dammen op Spele.nl. Ik zie mezelf nog zo zitten als klein meisje achter dat grote bureau, me afvragend wat Hyves was als ik internet opstartte en daar terechtkwam omdat het de startpagina van de eigenaresse van het huis was. Nog steeds vind ik de muziek van Amy goed door haar onderscheidende sound. Best sfeervol om af en toe op te zetten! Dat doe ik niet vaak, maar toch vind ik het ergens jammer dat haar laatste album uit 2012 stamt.

(meer…)