Your imagination

Als kind las ik hardop boeken zonder dat ik überhaupt een letter kon lezen en creëerde ik, samen met mijn zus, een hele aparte wereld voor onze barbies. We lieten ze verliefd worden, naar de supermarkt gaan, trouwen, ruzie maken, paardrijden, kinderen krijgen en pool parties houden en namen het zo serieus dat we af en toe een momentje inlasten om de verhaallijn weer een beetje vorm te geven. Ook toen ik iets ouder werd had ik nog altijd een hekel aan buitenspelen en las ik veel liever een boek, met een verhaallijn buiten mijn eigen leven waar ik volledig in op kon gaan en dingen bij kon bedenken. Die fantasie vind ik nog steeds één van de meest bewonderenswaardige dingen aan een kind: in plaats van hun werkelijke beleving zo groot mogelijk te maken door verre reizen te maken en volop te socializen, scheppen ze gewoon een wonderlijke wereld in hun hoofd waarin alles mogelijk is.

IMG_4530b

IMG_4524d

(meer…)

Vibing: mid-winter

Het was afgelopen zondag toen ik om twaalf uur ’s middags naar huis fietste en verdacht veel zon opmerkte. Om logistieke redenen was de rest van mijn gezin met de auto, dus ik gebruikte mijn vrijheid en nam een brug eerder dan normaal zodat ik net wat langer over de oneindige weg tussen weilanden en grote huizen in kon fietsen. Ik weet niet of jullie nog helder hebben wat ik schreef over zonnestralen in de tweede alinea van dit artikel maar het was precies dat gevoel, dat de wereld opeens stukken mooier is en je weer zin krijgt om écht te leven. Dat gevoel overtreft zelfs elke keer weer de verwachtingen die de zonnetjes in mijn Weer-app scheppen en ik weet eigenlijk niet waarom ik er toen niet direct over geschreven heb, maar het zal er waarschijnlijk iets mee te maken hebben gehad dat ik na de lunch gelijk in de auto stapte voor het nieuwjaarsconcert van het orkest waar mijn zus in speelt in Rotterdam. En dat ik eigenlijk een veel te giechelend en gelukkig meisje was om te schrijven.

IMG_2489b

(meer…)