Geconcentreerd

… of althans, dat is het idee van de aankomende periode. Zaterdag was ik nogal weinig waard, zeg maar zo weinig dat ik een paar uur na mijn autorijles mijn bed indook en voor twee uur straight sliep tot mijn ouders thuis kwamen en me wakker maakten voor het eten, en toen ik zondagavond op de fiets stapte naar huis na een avondje vereniging/bijbelstudie bedacht ik me dat ik de volgende dagen echt zou moeten knallen. Vandaar dat ik op maandagochtend een Excel bestandje opende en me ruim een uur zwaar bezig heb gehouden met week zeventien tot en met eenentwintig, weken die ongetwijfeld voorbij gaan vliegen zoals ze dat de laatste tijd altijd doen, maar dan wel net iets crucialer zijn dan gemiddeld vanwege een centraal examentje of acht. Ik ontwierp een net schema, zette al mijn examens en andere afspraken erin, gaf elk vak z’n eigen kleur – en voorzag mezelf op die manier per ongeluk van een bijna full time baan aan het leren van examenstof.

IMG_4704b

IMG_4674b

(meer…)

Flarden van toetsweekgedachten

Bijzonder maar waar: ik leer deze toetsweek maar voor drie van de tien toetsen écht nieuwe informatie. Het is het leed en tegelijkertijd ook het voordeel van het examenjaar dat je voor de vierde keer de ins en outs van de Koude Oorlog uit je hoofd moet leren, de zoveelste toetsen spelling en argumenteren maakt, alles rondom massamedia oprakelt uit de vierde klas en de eerste vijf hoofdstukken van economie (oftewel de basis waar je al drie jaar mee werkt) nog eens grondig moet bestuderen. Ik kan namelijk weinig dingen bedenken die minder uitdagend zijn, maar aan de andere kant haalt het de druk wel een beetje van het hele toetsweekding af omdat de stof eigenlijk amper voor problemen zorgt. In de afgelopen drie dagen maakte ik twee Nederlands toetsjes, Engels, een luistertoets Frans, Latijn en geschiedenis en daarmee dus ook gelijk drie van de meest nerve-wrecking toetsen. Het is een soort toetsweek met een anticlimax, dus.

Processed with VSCOcam with x1 preset

Over dat nerve-wrecking zal niet iedereen het direct met me eens zijn in mijn geval omdat een toets bijna nooit een worsteling voor een voldoende is. Ik leer een heel boek, een paar hoofdstukken of een samenvatting van 20 kantjes uit m’n hoofd en als ik mijn toetsblaadjes voor m’n neus krijg, beantwoord ik de desbetreffende vragen vaak zo dat het gewoon voldoende is. Dat neemt alleen niet weg dat het maken ervan wel veel concentratie, denkwerk en tijd kost zoals vooral bij mijn minst favoriete Latijntoetsen van drie uur inclusief een vertaalstuk van 15 regels; het nerve-wrecking aspect is dat ik van tevoren nooit weet of ik op het juiste moment ook precies het juiste inzicht heb. Dat gevoel is waarschijnlijk niet veel anders dan bij de paar vriendinnen die alles moeten doen voor een zes behalve dan dat de uitwerking bij mij wat anders is en ik gewoon andere cijfers gewend ben (en ‘prima’ of ‘wel oké’ dus ook een heel andere betekenis heeft).

(meer…)