22/12/2015 – Na een uitgebreid ontbijt met pannenkoeken liepen we rond een uurtje of elf, twaalf eindelijk in de stad. Het eerste bezoekje dat we brachten was aan Galleries LaFayette; het was niet de eerste keer dat ik er was en we zijn dan ook niet zo heel lang gebleven, maar ik vind de sfeer van dat warenhuis en vooral van de benedenverdieping met parfum en make-up wel heel fijn. Alles is er duur en van goede kwaliteit, maar ook alles – tassen, kleding, eten – wordt met heel veel ‘respect’ en waardering behandeld en dat zie je niet in de gemiddelde ZARA, maar hé, daar hebben ze ook geen enorme kerstboom van kerstballen en ook geen aquarium met de leukste vissen. We vervolgden onze weg door een dure winkelstraat waar ik per toeval Ladurée spotte en na die macarons maar gewoon gelijk (maar wel met heel kleine hapjes) opgegeten te hebben liepen we in de volle zon naar Place Vendôme. Het was lekker weer, de kerstbomen die er stonden waren echt heel awesome en dus besloten we over te gaan op een fotomomentje.
Marolise en ik aten wat bij de Starbucks (de Mac begon ons echt een beetje te vervelen) en verbaasden ons erover dat er maar één wc was voor het hele restaurantje, waar dus als vanzelf een rij van een halfuur stond. Even later stonden we toch weer buiten en slenterden we verder onder de ondergaande zon, waarna we de metro richting de Sacre Coeur pakten. Dat buurtje is echt een soort gezellig dorpje waar iedereen buiten zit in cafeetjes en ik kon mijn geluk al helemaal niet op toen we 1) eindelijk boven waren en 2) ik een roze ondergaande zon zag. We hadden enorm geluk met de zonsondergang, want hij was prachtig en de Sacre-Coeur leek officieel een sprookjespaleis. Ook aan de Eiffeltoren brachten we een bezoekje en we waren er precies om 19:00 voor de lichtjesshow (niet op de foto’s, eigenlijk ook niet heel bijzonder maar toch hé). Toen we honger kregen gingen we naar La Défense om daar bij een Mexicaans tentje te eten waar ze ook écht goede burrito’s hadden en we eindigden bij de Häagen-Dazs, hoewel ik zo vol zat dat ik echt niets meer hoefde.
21/12/2015 – Niels stapte doodleuk onze slaapkamer binnen om half negen en gezien ik nog niet meer dan zes uur had geslapen trok ik mijn dekbed over mijn hoofd heen en draaide ik me nog een keer om, sorry not sorry. Dat duurde totdat de mist in mijn hoofd een beetje optrok en ik me opeens realiseerde dat de stad verkennen het toch echt wel won van slapen. Tegen elven waren we alsnog op het zonnige perron en stapten we in een verder lege metro richting een heel grote bibliotheek die ons was aangeraden. Om awkward situaties te voorkomen zijn we uiteindelijk niet binnen geweest want het zag er nogal besloten uit, maar het gebouw zelf was in elk geval ook al de moeite om op rond te lopen. Na dat korte uitje gingen we naar het gebied van de aanslagen van afgelopen 13 november, waar we al heel snel een monument zagen dat helemaal bezaaid was met bloemen en kaarsen, vooral kaarsen. Niels en ik hebben het nieuws over de aanslagen vrij goed gevolgd en dus vonden we het wel de moeite waard om het op deze manier ook een soort van zelf te beleven, of er in elk geval nog eens op een andere manier aandacht aan te besteden.
Na een snelle lunch bij de KFC gingen we dan ook nog door naar het café waar de kogelgaten nog steeds zichtbaar in zaten en ook foto’s stonden van slachtoffers. Super indrukwekkend. Ook het Bataclan bezochten we en dat was al helemaal een bloemenzee, inclusief een hele hoop belangstellenden. Ik moet zeggen dat ik daar enigszins verbaasd over was; ik had het idee dat dat toch al wel weer een beetje weggezakt was, maar blijkbaar is het nog steeds een heel levendige herinnering. We liepen ook even door het straatje dat te zien was in alle video’s en dat voelt toch echt wel redelijk raar hoor. Na onze ’terrorismetour’ besloten we dan ook nog even wat anders te doen: we pakten de metro naar het Hotel de Ville, aten een crêpe en schuilden daarna tijdens de enige regenbui van ons reisje in de Notre Dame. Bij thuiskomst om 20:00 konden we gelijk aanschuiven aan tafel en ’s avonds waren we stiekem te moe en was het te gezellig om nog weg te gaan, dus cancelden we onze Eiffeltorenplannen.
19/12/2015 – Eenmaal aangekomen in de stad rond een uurtje of zes hadden we het ontzettende geluk dat onze koffers opgehaald werden en wij onze eerste uurtjes Parijs alvast goed konden besteden. Dat deden we vooral in de buurt van de Champs-Elysées, waar de kerstverlichting inderdaad zo aanwezig was als verwacht. Nog een bijkomend voordeel was dat overal waar je keek wel een auto geparkeerd stond of net optrok die je in Nederland allesbehalve dagelijks ziet. Ik weet dat ik daar als meisje niet per se laaiend enthousiast van behoor te worden, maar as mentioned before ben ik opgegroeid tussen de oude auto’s en ook al een paar jaar bevriend met Niels die me dan weer volledig ingewijd heeft in de wereld van super- en hypercars, dus ik heb ondertussen ook al een oog én een kleine liefde ontwikkeld voor Ferrari’s, Aston Martins en Maserati’s.
We liepen even naar binnen bij Abercrombie en aten uiteindelijk in de Mac waar ik gisteren al over blogde, omdat alle restaurantjes in de buurt veel te duur waren en we gewoon eten wilde. Toen Niels even later bekende dat hij nog nooit een suikerspin op had werd die ook nog gekocht. We hielden een fotomomentje voor de Champs-Elysées itself, kochten zes ansichtkaarten bij het reuzenrad en sloten af met een McFlurry om 23:00.
Kerst is voorbij (en ik weigerde om een simpele ‘fijne kerst’-blogpost online te zetten maar ik hoop uiteraard wel dat jullie het naar je zin hebben gehad), mijn tweede vakantieweek is alweer ingegaan en dat betekent in mijn ogen dat het hoog tijd is voor wat Parijs-sharings. Aangezien ik het gevoel had een beetje met de deur in huis te vallen als ik na drie dagen opeens met een verslagje van dag één zou komen besloot ik dat ik allereerst wel even een blogpost kon wijden aan zogenaamde notes du Paris: gedachtes en dingen die ik ook wel zou kunnen verwerken in de drie blogposts die nog online komen, maar die eigenlijk veel leuker zijn om even ‘los’ te delen (wat ik waarschijnlijk sowieso ook op Twitter had gedaan, als ik niet in het buitenland had gezeten zonder 3G). En bovendien voorkomt dit ook een beetje dat mijn volgende blogposts hele boeken op zich zijn, want dat gevaar loop ik alleen al met mijn inleidingen. Here you are: Parijs in algemeenheden en anekdotes.
– Ik kreeg het voor elkaar om al in het eerste uur in Parijs, tijdens de tocht van Gare du Nord naar het huis waar we sliepen, een bijnaam over me af te roepen en wel die van een nat patatje. Het zat zeg maar zo dat ik een heel fijne rolkoffer van mijn opa mocht lenen waar alleen het handvat net iets te kort van was, waardoor ‘ie nogal eens tegen mijn voet aankwam en volledig uit balans raakte. Op een gegeven moment had ik een houding gevonden waarin het op de oneffen stukjes na best goed ging, maar ik kreeg het toch nog voor elkaar om m’n koffer twee keer gewoon volledig te laten vallen op een zebrapad midden in een druk Parijs. Dat was dus vooral omdat ik ‘m zo ver mogelijk van me af wilde houden, maar het werd vooral geïnterpreteerd als een teken van slapte. Net zoals een nat patatje. Love you guys.
– 15 graden in de laatste dagen van december is niet helemaal normaal, maar dat betekent niet dat we er niet van konden genieten. Mijn winterjas was in sommige gevallen bijna te warm en dus kon ik gewoon de deur uit met alleen een shirtje eronder en een sjaal om, zelfs als het ’s avonds wat afkoelde. Op dinsdag scheen de zon zelfs zo heftig dat ik met een open jas liep en we een fotosessie zonder jas hielden bij de kerstbomen op Place Vendôme.
