Het is iets waar ik vanaf het moment dat ik mijn eerste blog startte, al van wist dat ik er ooit een blogpost over zou schrijven. Toch is het er tot nu nooit van gekomen, waarschijnlijk omdat ik het – áls ik het dan wilde doen – wel goed wilde doen, en het stond al zo lang op mijn lijstje dat het er dan ook nog wel even op kon blijven staan. Daarnaast wist ik misschien niet zo goed hoe en wat. Is het iets waar je voor moet ‘uitkomen’? Je voor moet verontschuldigen? Moet je met goede argumenten komen? Ik heb het nooit achtergehouden dat ik uit een gelovig gezin kwam, maar het over mijn persoonlijke geloof hebben gebeurde daarom niet zo vaak. Dat was ook omdat het wel een belangrijk ding in mijn dagelijks leven was, maar toen nog minder onderdeel van mij als persoon was. Naarmate je ouder wordt ga je er meer over nadenken en werd het – in elk geval bij mij – toch wel iets wat thuishoort op een persoonlijke blog.
Als mensen het out of the blue over hun geloof hebben, krijgen anderen vaak het gevoel dat ze zich nu opeens zouden moeten bekeren of dat ze zich moeten verdedigen voor hun levensovertuiging. Ik denk dat dat nooit het geval is en je elkaars levensovertuiging in alle gevallen moet respecteren. Dat ik er nu een blogpost over schrijf is absoluut niet omdat ik straks van al mijn volgers verwacht dat ze zondagochtend op de stoep staan van de kerk waar ik naartoe ga, laat staan om te zeggen dat niet-gelovigen het ‘fout’ doen. Het is eigenlijk niet veel anders dan wanneer ik een artikel online zet waarin foto’s staan van hoe ik mijn make-up doe (iets wat wel in de planning staat voor deze week, trouwens!): ik vertel erover vanuit mijn eigen oogpunt, omdat ik er enthousiast over ben en mijn eigen mening wil delen, maar wat je daar als lezer mee doet is up to you.
