jeugd – hesterly

Voor mijn zomernostalgie

11 juli 2017 7 reacties

In de zomervakantie is mijn nostalgie op haar hoogtepunt. Vooral als de temperatuur stijgt blijken daar allerlei herinneringen aan te kleven van afgelopen jaren, van weken vol vrijheid die in zekere zin ook altijd een beetje onbestemd waren in vergelijking met de periodes waar ze door omgeven waren. Ik denk automatisch terug aan het uitzicht over de tuin en de ondergaande zon vanaf mijn balkon op mijn kamer in Kopenhagen tijdens zwoele zomeravonden, maar ook aan de zomers die ik al veel eerder in Nederland beleefde. Als kind hield ik niet per defintie van reizen – misschien ook omdat ik het niet gewend was, maar in elk geval kan ik me niet herinneren dat ik het ooit oneens ben geweest met de beslissing om in ons eigen land te blijven. Mijn zomernostalgie verwijst dan ook volop terug naar de Utrechtse Heuvelrug, waar we meerdere zomers in het huis van (dezelfde) vreemden spendeerden die zelf op vakantie waren en ons hun huis en dieren toevertrouwden.

Zonder moeite leefde ik daar in een ander ritme en dat was eigenlijk alles wat ik nodig had voor een vakantiegevoel. Ik was nooit een ondernemend kind, maar wel een met een grote fantasie, en je kon me dan ook niet gelukkiger krijgen dan door de fantasie van hondenbezitter uit te laten komen. Bovendien vond ik het geweldig even een ander leven te hebben omdat je opeens ‘inwoner’ van een totaal andere stad was. Het eerste jaar dat we in het grote twee-onder-een-kapherenhuis in Bilthoven waren na drie zomers in Tiel met twee paarden was ik een jaar of negen, tien en heb ik volgens mij dan ook niet meer gedaan dan heel veel wandelen en knuffelen met de drie honden, heel veel boeken lezen, trampoline springen met mijn zus, een beetje koken en veel films kijken van de verzameling DVD’s die in dat huis aanwezig was.

(meer…)

De jongste thuis

4 november 2015 5 reacties

Mijn zus werd geboren in 1996 en tweeënhalf jaar later, in mei 1999, kreeg ze er een zusje bij. Hoewel ze ouder is dan ik, denk ik eigenlijk dat voor ons allebei (en dus niet alleen voor mij) geldt dat we ons niet kunnen voorstellen hoe het ‘zonder’ is: heel veel scherpe herinneringen heb je natuurlijk niet van je eerste twee à drie levensjaren. Ik weet dat ze me pas voor het eerst vast wilde houden toen ik al een maand of drie oud was en daar is dan ook een historische foto van waar ik er alsnog heel onhandig bij hang, maar verder hebben we eigenlijk altijd goed op kunnen schieten met elkaar. Van mijn eerste levensjaren herinner ik me dan ook vooral eindeloze middagen spelen met de barbies die langzaamaan overliepen in een computeruurtje na schooltijd, waarbij ik altijd op de grote computer wilde en zij op de laptop. Vooral als kind, als je nog niet echt de zelfstandigheid hebt om zelf iets te ondernemen, is het ook gewoon heel erg leuk om iemand om je heen te hebben waar je dingen mee kan doen en we deelden dan ook al snel dezelfde belevingswereld. Ik had mijn jeugd niet anders willen zien, maar als ik eraan terugdenk fascineert het me wel eens: hoeveel tijd mijn zus en ik met elkaar doorbrachten en vooral ook hoeveel precies dezelfde interesses we hadden. Hate to break it, maar tegenwoordig zijn mijn zus en ik toch écht wel een wereld van verschil. En misschien dat dat ook wel iets te maken heeft met onze plek in het gezin.

Uiteraard verzin ik dat ook niet zomaar: er is allang onderzoek gedaan naar dit onderwerp. Sommige onderzoeken komen met uitgebreide beschrijvingen van typische trekken van de oudste, middelste of de jongste, terwijl een enkel ander onderzoek alles weerlegt met het argument dat voorgaande onderzoeken niet betrouwbaar of valide genoeg zijn, maar eigenlijk geloof ik er sowieso wel in. Het zal verschillen per gezin en opvoeding, het verschil zal bij grotere gezinnen misschien wat duidelijker zijn en ik denk niet dat je een stereotype van bijvoorbeeld de oudste uit kunt tekenen (‘Ben je de oudste? Dan zul je wel een goede leider zijn!’), maar een gezin is toch een soort subcultuur waarin je je eigen ‘rol’ aanneemt. En hoewel ik de rol van ‘jongste dochter’ en ‘zusje’ in mijn gezin waarschijnlijk overtuigender speel dan bijvoorbeeld op school, waar deze informatie nou eenmaal een stuk irrelevanter is, denk ik toch dat het in zekere zin doorsijpelt in je persoonlijkheid.

Jongste

(meer…)