Welkom in de wondere wereld van Hester anno nu
Als ik over mezelf vertel trek ik vaak een vergelijking met vroeger. Ik vertel bijvoorbeeld dat ik veel spontaner en flexibeler ben dan een paar jaar geleden, wat op zich de waarheid is en wat over mij als persoon nu zegt, maar vaak vergeet ik wat over mezelf nu te vertellen. Wie ik op dit moment ben. Wat typisch is voor mij, wat me tekent, waarbij vrienden roepen ‘ah, dat moet Hester zijn!’ (als ze dat überhaupt ooit roepen). Misschien is het daar vandaag tijd voor.
Ik heb soms een hele dag schoenen aan terwijl ik het huis niet uit hoef, alleen maar omdat mijn outfit er tien keer beter uitziet mét schoenen. Mijn vrienden uit verschillende milieus hebben er een handje van elkaar onderling ‘niet zo te mogen’ en dat zie ik dan maar als een compliment omdat ze me eigenlijk niet willen delen. Ik kan opstaan, een comfortabel vest aantrekken en uiteindelijk toch de deur uitgaan in een nette blazer. Af en toe ben ik een queen uitstellen, maar vaak komt dat meer omdat ik bang ben dan dat ik lui ben. Na een half jaar ben ik gestopt met ontkennen dat ik af en toe een ochtendhumeur heb en tegenwoordig is het dus gewoon mijn excuus als ik met een chagrijnige kop aan de ontbijttafel zit. Ik zwem baantjes van geen-idee-hoeveel-meter-lang in een halve minuut en ik ken maar weinig dingen die fijner voelen dan een meter voor de kant je laatste slag afmaken en dan naar de kant toe te drijven. Daft Punk vind ik een muziekheld, vooral vanwege Random Access Memories.