Snapshots: 00:00 goes 02:00

De vakantie heeft mijn leven binnen no time omgetoverd in één grote chaos en eerlijk? Ik houd ervan. Geen verplichtingen, dus geen reden om op tijd te gaan slapen of overdag iets supernuttigs uit te voeren. Om te zorgen dat mijn dagen niet allemaal hetzelfde zijn en mijn zomer toch een soort van onvergetelijk wordt heb ik gewoon bijna elke dag vrienden gezien en een gruwelijk grote shopsessie gehouden (mooie alliteratie). En ik dacht, hey, misschien is het wel leuk jullie ook nog een soort van overzichtje te geven, zodat jullie weten wat ik wél doe als ik geen tijd maak om blogjes te typen. De tijd dat ik dit nog wekelijks deed ligt alweer ver achter me, dus ik heb lang niet overal een foto van omdat ik het gewoon vergat, maar ik klets er gewoon heel veel bij/omheen as usal. Starting with

Zondag

Processed with VSCOcam with c1 preset

De keren dat ik écht chagrijnig ben in een maand zijn volgens mij op één hand te tellen, maar ik geef eerlijk toe dat ik zondag niet de gezelligste was. Na twee nachten achter elkaar maar zes uur slaap en zaterdag van 8:00 tot 01:00 weg te zijn geweest zat ik zondagochtend namelijk gewoon weer in de kerk en daar was het HEET, vooral omdat ik de beamer moest doen en dus op het balkon zat (en warme lucht stijgt op). Toen mijn moeder tijdens de lunch over het opruimen van mijn kamer begon terwijl ik daar overduidelijk geen tijd voor had gehad was mijn humeur officieel geruïneerd, maar toen de Frankrijkkaarten op tafel werden getoverd nam dat alweer iets af. Bordeaux baby!

(meer…)

Ik keek Kingsman: The Secret Service en las Split

Eigenlijk was ik in deze paar dagen van afwezigheid op mijn blog vooral bezig met school en de toetsweek, maar daarover later meer (al ben ik bang dat er ook nog wel meer dagen van afwezigheid komen). Wat ik namelijk ook deed was Kingsman: The Secret Service kijken, vorige week vrijdag toen het zo ontzettend heet was en ik met een aantal vrienden na een zonnige barbecue in de tuin op de bank in de huiskamer belandde, en toen ik me later die week realiseerde dat mijn acht biebboeken al bijna een maand geleden terug hadden gemoeten besloot ik Split van Swati Avasthi ook maar heel snel uit te lezen. Mijn strategie van een paar maanden geleden was ‘niet aan boeken beginnen, want je hebt toch geen tijd om ze te lezen’, tegenwoordig begin ik er gewoon aan en dan is de kans veel groter dat ik er uiteindelijk toch tijd voor vrijmaak. Dat is eigenlijk wel zo prettig, want ik ben geen persoon die zonder boeken zou moeten leven – iets dat Split ook weer even bewees. Voor Kingsman geldt ongeveer hetzelfde, want daarvan keek ik het laatste halfuurtje dat ik op die bewuste vrijdagavond nog niet had gezien alsnog terug op zondagavond en dus vind ik het tijd worden dat ik er hier wat meer over zeg.

Ik kijk regelmatig films met vrienden (als in: jongens) en dus ben ik in de afgelopen twee jaar al een heel aantal keer afgeweken van het standaard type romcom of chickflick. Van die films geniet ik nog steeds, maar ik wissel ze nu regelmatig af met films die echt een sterk verhaal vertellen (Boyhood, La Famille Bélier) en dit soort actiefilms. Of nouja, ‘dit soort’: Kingsman is eigenlijk wel vrij uniek. De film vertelt het verhaal van Gary, een Britse straatjongen wiens stiefvader zijn moeder mishandelt, die onder de vleugels van Harry Hart wordt genomen vanwege een ‘niet-ingeloste’ oude schuld (die overigens geen rol speelt in het verhaal, het is gewoon om de logica aan te duiden). Harry Hart is een agent bij een geheime organisatie en leidt Gary ook op tot geheim agent, precies in het tijdperk waarin de wereld wordt bedreigd door een IT-genie met kwaadaardige bedoelingen (die overigens gespeeld wordt door Samuel L. Jackson, natuurlijk).

(meer…)

Gelezen & gezien: Het Diner & Mockingjay Part 1

Dingen die ik veel vaker zou willen doen: boeken lezen en films kijken. Beide nemen je even mee in een fictieve wereld, anders dan blogs of krantenartikelen. Ik vind het nog altijd heerlijk me soms te verliezen in zo’n verhaallijn en de personages en in de kerstvakantie is er gelukkig soms weer wat meer tijd voor (lees: als ik niet alles vol plan en op zo’n tijd naar de bibliotheek ga dat ‘ie ook open is). In de afgelopen week las ik Het Diner en keek ik Mockingjay Part 1. Beide het delen waard!

Het Diner – Herman Koch

Paul Lohman en zijn vrouw Claire spenderen een avond in een duur restaurant met Serge Lohman, aankomend minister-premier en broer van Paul, en diens vrouw Babette. Wat een gezellige avond uit lijkt, blijkt er eentje vol (onderhuidse) spanningen te zijn. De twee echtparen moeten het namelijk over hun zoons hebben, die iets hebben uitgehaald wat grote invloed kan hebben op de toekomst van iedereen. 

Geloof me. Als je al een tijdje niet meer hebt gelezen, begin dan aan Het Diner. Het is een van de vlotst lezende (goede) boeken die ik heb gelezen in de afgelopen jaren en dus zat ik er binnen no time in. Dit komt vooral door het vertelperspectief: het lijkt net alsof de ik-persoon het zelf tegen je vertelt. Af en toe kom je zinnen als ‘maar daar ga ik niet verder op in, dat is privé, dat moet Claire zelf maar een keer vertellen’ of iets in die trant tegen en dat maakt het boek een beetje interactief en persoonlijk, waardoor je blijft lezen. De indeling van het boek vind ik bovendien geweldig, met de standaardindeling van een diner (aperitief, voorgerecht, hoofdgerecht et cetera) en dan ook nog wat korte hoofdstukken.

(meer…)