Hartje Rotterdam
Het was afgelopen zaterdag, die in het weekend met tijd, toen ik rond een uurtje of elf ’s ochtends het huis weer binnenstapte na mijn rijles, de zon scheen en er plannen gemaakt werden. Er stond sowieso een feestje op de planning maar eigenlijk was het perfect weer om een eerste terrasje te pakken in de stad en mijn ouders waren niet thuis, dus tussendoor naar huis gaan om in m’n eentje thuis te eten terwijl ik ’s avonds dezelfde mensen weer zou zien was niet het meest voor de hand liggend. Het was plannen van het kaliber waarbij je in een gesprek gewoon allerlei ideeën en mogelijke opties oppert en dan vanzelf in een soort flow terechtkomt waar uiteindelijk een plan uit volgt dat volledig gebaseerd is op waar je zin in hebt. Ik geniet dan altijd een soort gevoel van ultieme vrijheid omdat alles mogelijk lijkt te zijn en ik vooral ook nergens door beperkt lijk te worden; niet door schoolwerk, niet door andere mensen in huis waar ik rekening mee moet houden, en ook niet door mezelf. Vroeger zou ik gillend gek zijn geworden als je me tegen het middaguur had verteld dat ik aan het eind van de middag al weg zou gaan in plaats van in de avond, nu lijk ik die hang naar controle een stuk meer kwijt te zijn geraakt.
