The Facebook life
Het statement wordt vaak gemaakt: sociale media maakt ongelukkig. Als je enigszins depressief op de bank hangt zou je je telefoon weg moeten leggen en moeten stoppen met scrollen door je Facebooktimeline, ook al staan er juist zulke leuke, positieve en vrolijke dingen op. Ik bedoel: wie wordt er nou niet blij van een foto van de nieuwe labradorpuppy van je buurvrouw, een video van een groepje vrienden waarmee je op school hebt gezeten waarin ze tegelijk in het knalblauwe water van een of ander luxe resort springen of de ‘voelt zich gelukkig – met …’-status van je nicht? Het antwoord blijkt, hoewel misschien onverwacht, ‘iedereen’ te zijn.
In theorie mag het dan leuk klinken om over zulke positieve dingen te lezen en iedereen om je heen gelukkig te zien, maar een bezoekje aan Facebook blijkt een andere uitwerking te hebben. Natuurlijk gunnen we het die buurvrouw, dat groepje vrienden en die nicht wel hoor, maar ergens zal toch altijd iets knagen. Zij heeft die hond waar jij geen ruimte of geld voor hebt, terwijl je het onwijs graag zou willen. En jij zit gewoon in het koude Nederland waar het een stuk minder ‘lang leve de lol’ is; bovendien vraag je je stiekem bij jezelf af wie er met nou eigenlijk met jou zou afreizen naar een ver eiland. Je hebt een paar goede vriendinnen, maar echt zo’n geweldige vriendengroep waar alles met elkaar gedeeld wordt en over twintig jaar waarschijnlijk nog samen vakanties worden georganiseerd? Dat niet. En dan dat gelukkig voelen… Dat is voor jou eigenlijk ook alweer even geleden.
