Een woordje van dank: wat is en blijft het fantastisch om te schrijven. Misschien zou ik het een voorrecht kunnen noemen dat ik makkelijk schrijf, maar ik denk dat mensen die minder makkelijk schrijven zich juist op andere manieren kunnen uiten, dus ik blijf er gewoon bij dat ik dankbaar ben dat ik een manier heb gevonden waarop ik alles goed op een rijtje kan zetten en daar ook zonder beperkingen gebruik van kan maken. Het schrijven van stukjes zoals mijn vorige blogpost brengt me als niets anders mentale rust en ook als ik een simpel maandoverzicht bij elkaar typ bedenk ik me hoe fijn ik het vind om bewust te worden, om woorden te geven aan momenten waar ik anders misschien nooit meer aan teruggedacht zou hebben. Schrijven betekent selecteren en daarmee ook altijd een alternatief op de werkelijkheid creëren – hoe dicht dat ook bij de echte werkelijkheid ligt – en dat geeft de mogelijkheid om te focussen op de fijne of belangrijke dingen. Zo was september best een rustige, soms niet eens even stabiele maand die de boeken niet per se in hoeft, maar onderstaande was er wel allemaal en dat weegt misschien wel zwaarder.
Hello babes! Nu ik het toch al over dispuutsvakanties heb gehad leek het me een prima idee om ook maar direct wat (telefoon)foto’s van die laatste te delen. De foto’s die ik met mijn camera heb gemaakt zijn vooral van dispuutsgenootjes, eten en zonsondergangen of anderszins artistieke ingevingen die niet zo’n duidelijk beeld van de week geven dus vandaar dat het weer even op snapshots neerkomt. Kan ook niet ontkennen dat ik de Spotifylijstjes op mijn homepagina bijna ging missen, maar dat was niet de enige reden om deze van juli en augustus te delen; Ik Sta Jou Beter, SPIRIT, Blauwe Dag en Zo Kan Het Dus Ook vormden samen de soundtrack van de reis naar en vanaf Spanje (het resultaat van iedereen een eigen nummer laten kiezen).
