Persoonlijk bloggen & privacy
Bloggen is één ding, persoonlijk bloggen een tweede. Informatie over een bepaald onderwerp het internet opgooien, toevallig onder jouw naam, heeft namelijk nog betrekkelijk weinig met jezelf te maken: niemand hoeft te weten wie jij precies bent, waar je woont, wie je vrienden zijn en wat je in het dagelijks leven doet. Als je een foto van jezelf op je blog zet kunnen mensen zich soms al iets meer een beeld van je vormen, maar je eigen privacy wordt pas écht een ding als je persoonlijk blogt. Op de een of andere manier vind ik mezelf een leuker onderwerp om over te bloggen dan iets specifieks en dus deel ik zonder problemen waar ik me mee bezighoud, wat er gebeurt in mijn dagelijks leven, genoeg foto’s van mezelf om me te herkennen als je me ergens tegen zou komen en ook nog een kijkje in mijn gedachten dat je niet eens direct krijgt als je me voor het eerst ziet.
Met een stuk of 50 volgers stond ik er nooit bij stil dat er ‘vreemden’ waren die opeens het idee hadden dat ze me kenden (en ook daadwerkelijk veel over mij wisten, als ze mijn blog een beetje trouw lazen). Dat heeft er vooral mee te maken dat je er nooit mee geconfronteerd wordt: bloglezers kom ik over het algemeen nooit zomaar tegen in real life en dus zijn mijn blog en mijn offline leven, hoewel ze heel erg met elkaar verbonden zijn, toch nog enigszins ‘gescheiden’. De invloed van mijn blog merk ik pas echt bij mensen in mijn directe omgeving. Ik ben er ondertussen aan gewend dat (onder andere) mijn oma af en toe naar iets vraagt terwijl ik me niet kan herinneren dat ik het haar verteld heb en dat ik dan denk ‘oja, dat heeft ze natuurlijk op mijn blog gelezen!’, maar soms zijn het ook mensen van wie ik het niet verwacht had.
