Als ik ergens een hekel aan heb, dan is het wel aan het antwoord ‘dat maakt me niet uit’. Wat mij betreft mogen alle woordcombinaties die onverschilligheid uitdragen dan ook echt buiten werking mogen worden gesteld, zelfs het Franse ‘ça m’est égale’, hoe leuk ik dat ook vind klinken. Het zal af en toe wel eens voorkomen dat je ergens inderdaad echt helemaal geen mening over hebt en dan heeft het geen zin toch maar wat onzinnigs te stamelen, maar en générale vind ik het maar niets als mensen hun mening inruilen voor een onverschillig ‘oh’.
Kleine kanttekening (ja, nu al): de situatie in Parijs twee weken geleden leerde ons dat het soms misschien wel beter is je mening voor je te houden. Of nou ja, dat was niet de boodschap van de #jesuischarlie actie, maar ik denk wel dat zelfs aan vrijheid zitten grenzen. En dus ook aan die van meningsuiting. Je bent vrij om te zeggen wat je wilt en als je anti-moslims bent vind ik dat dat gewoon gezegd moet kunnen worden, maar je bent niet vrij om anderen te kwetsen en pijn te doen. Natuurlijk is die scheidingslijn vaag, of misschien niet eens aanwezig (en over (bijvoorbeeld) christenen wordt ook genoeg gezegd wat wel kwetsend is, maar toch gewoon geslikt wordt omdat het nou eenmaal went). Dat is dus niet iets waar ik verder op inga, maar door het hele debacle ben ik wel wat meer stilgezet bij die vrijheid van meningsuiting.
