LIFE IN OCTOBER

Na weken schrijven over de zomer of niet schrijven wordt het tijd het weer eens over het heden te gaan hebben. Ik beloof daarmee niet dat de zomer nooit meer voorbijkomt want ik heb nog steeds wat archiefkastjes open te trekken maar wel dat de mensen die geïnteresseerd zijn in het leven van een tweedejaars studente in Utrecht buiten haar vakanties om (of gewoon in mij) hun hart op kunnen halen. Die gedachte aan een persoonlijke blog over mijn dagelijks leven voelde opeens zo oldschool aan dat ik onderstaande webcamfoto’s wel toepasselijk vond.

Dat heeft er overigens ook mee te maken dat het herfst is, en dat ik een week vrij heb en dus uit mijn normale ritme ben, en dat de wintertijd net in is gegaan. Mijn slaapritme lijdt daar allesbehalve onder maar ik word verdorie zo sentimenteel van dat hele plotselinge donker. Die onnatuurlijke setback van de zonsondergang geeft me altijd een beetje het gevoel dat ik ook niet helemaal in charge ben en omdat het zo ongeleidelijk gaat kan ik er ook gewoon niets aan doen dat ik een week lang met herinneringen aan vorige jaren rondloop; dat voelt dan opeens veel dichterbij dan vorige week, toen het pas om half zeven donker werd. Maar quick little reminder to self: het is nu, geen vorig jaar, en ik denk eigenlijk dat ik nu wel eens leuker kan vinden dan vorig jaar. Misschien zelfs leuker dan het jaar daarvoor. Het liefst had ik jullie semi-live en uitgebreid verteld over elke leuke week met kwaliteitsblogjes maar zo werkt het/mijn leven gewoon heel vaak niet en daarom loods ik jullie nu met de allerleukste kiekjes door mijn oktober (en een klein beetje november) heen.

(meer…)

Alles is fictie

Waar zijn we gebleven? January is already halfway en ik heb nog geen tweede blogpost geschreven, laat staan gepubliceerd. Het leven stapelt zich de laatste tijd een beetje zo op dat ik geen tijd neem om te schrijven, en als ik dat wel doe ook iets langer moet nadenken voor ik begin met schrijven omdat ik niet precies weet waar ik wil beginnen en waar ik wil eindigen – en iets meer tijd voor het eindresultaat uit moet trekken, omdat foto’s zichzelf de laatste tijd ook niet meer vanzelf lijken te maken. Wekelijkse fotodagboekjes met iPhonesnapshots lijken misschien de oplossing voor beide problemen en ik zou het nog leuk vinden ook, maar dan wel op een andere blog. Ik ben namelijk veel te eigenwijs om het mezelf zo makkelijk te maken door alles in een standaardvorm te gieten. Juist de uitdaging om dingen op een persoonlijke manier te benaderen houdt het interessant in mijn geval, denk ik.

(meer…)

Seventeenth

Ramvol maar dan nog net op een lekkere manier. Toen ik aan het begin van het schooljaar begon met inlezen voor mijn profielwerkstuk over geluk kwam al vrij snel aan de orde dat voldoening en flow onder andere superbelangrijk is, sterker nog: je kan zelfs average gelukkig zijn als je weinig positieve emoties, maar wel heel veel voldoening ervaart. Gelukkig heb ik altijd wel dingen te doen en ik voel me dan ook op elke willekeurige dag sowieso wel een moment voldaan, al is het alleen maar omdat ik naar school ben geweest of een mailtje heb verstuurd dat al even in m’n hoofd spookte. Voor rasechte voldoening heb ik echter deadlines nodig. Het zit namelijk zo dat dingen zonder deadline gewoon minder ruimte innemen in m’n hoofd en dus ook minder opluchting veroorzaken als ze af zijn. Ik vind het bijvoorbeeld ook fijn als ik de laatste regel van een blogpost typ, maar daarbij geldt niet dat ik een bepaalde deadline gehaald heb en uiteindelijk had ik het ook eerder kunnen doen, of later, dus het hele ‘you made it‘-aspect is daarbij vrijwel afwezig. Het is niet per se een moeilijke of uitdagende taak boven m’n niveau en daarom is voldoening niet de hoofdemotie.

IMG_3841b

IMG_3828b

(meer…)

Over taart + tegenzin

Het is dinsdagavond 23:11 en ik lig – voor mijn doen precies op tijd – in bed. Daar keek ik vanmorgen ongeveer al naar uit: niet per se omdat ik zo moe was, wel om dezelfde redenen als waarom ik maandagavond al tweette dat ik liever een alternatief zag plaatsvinden voor de dinsdag. Ik stond ’s ochtends dan ook onder de douche met een hint van de tegenzin die ik als kind veel vaker ervoer als ik simpelweg niet naar school wilde, met als nuanceverschil dat ik tegenwoordig sommige dingen gewoon moet doen en skippen niet echt wat oplost. In plaats daarvan bracht ik even een stille ode aan het woord ’tegenzin’ dat ik een fantastische vondst van het Nederlands vind. Het omschrijft namelijk precies hoe je tegen iets op kan zien, ongeacht of het objectief gezien ook echt verschrikkelijk is of juist hartstikke leuk, maar gewoon puur en alleen omdat je er even niets voor voelt.

IMG_1028b

(meer…)

Voorjaarsvakantie snapshots

Afgelopen week had ik als enige in ons gezin vrij. Aangezien het normale leven dus gewoon doordraaide, ik eigenlijk ook niet speciaal aan vakantie toe was én ik niet echt aan vorig jaar kon refereren (aangezien we toen in Duitsland zaten) voelde het helemaal niet echt vakantie-ish; het was gewoon een week met veel vrij en veel tijd en een beetje verveling maar ook genoeg te doen en bovendien wat zon. I will never not mention that, ben ik bang. Om mijn vakantie niet helemaal een soort mysterieus zwart gat te laten lijken, leek het me leuk om een oude gewoonte op te pakken en een heerlijk kneuterig weekoverzichtje te maken aan de hand van iPhonefoto’s. Die loopt overigens lekker rebels tot en met donderdag omdat het anders veel te lang werd en ik ook gewoon geen foto’s heb van vrijdag.

Zaterdag

IMG_4895b

De zaterdag trapte ik af met een rijles van 9:00 tot 10:30 die helaas allesbehalve vlekkeloos ging. Er zat een nieuwe koppeling in de auto waardoor het logisch was dat ik ‘m een keer extra liet afslaan, maar dat gebeurde vervolgens ook telkens precies bij een stoplicht als er vijf mensen achter me stonden omdat ik me dan een beetje opgehaast voelde door het groene licht en het júist daardoor fout ging. De twee nachten ervoor had ik ook niet echt ruim geslapen en ik was er met m’n hoofd gewoon niet zo goed bij. Een beetje zonde misschien, maar zulke ritten zitten er nou eenmaal ook tussen en uiteindelijk hebben we gewoon veel geoefend met parkeren en keren, wat wel goed ging. Na afloop was ik alleen behoorlijk moe inclusief hoofdpijn dus ik zocht mijn toevlucht tot de bank en een dutje waar ik mezelf vervolgens nog vanaf sleepte voor een fotoshootje in de stad. De rest van de dag en avond was ik niet meer up to zoveel bijzonders behalve een beetje bloggen.

(meer…)