Ik ben aan het bedenken wat ik wil typen als introductie op oktober maar er komt weinig bij me op. Het was een goede maand, met weinig verplichtingen overdag en veel kopjes koffie in bed of aan mijn bureau terwijl ik volledig zonder stress met mijn scriptie bezig was. Er waren dispuutsavonden met leuke borrels en weekenden waar eigenlijk altijd al wel iets in gepland stond, wat ik eigenlijk ook juist wel gezellig vind. Mijn behoefte aan horeca is deze maand niet onvervuld gebleven en bovendien werd er aan het einde van de maand heel veel nieuwe fijne muziek uitgebracht, waar mijn zus en ik allebei heel positief verbaasd over waren. Overigens is een aantal van mijn favoriete nummers van deze maand – Soldi – Mahmood, Happy Together – King Princess, Mark Ronson, Opened Up the Heavens – Isla Vista Worshop, Mark Barlow – dan weer helemaal niet per se recent uitgebracht, maar dat terzijde; ik had in elk geval weinig moeite mijn maandelijkse afspeellijst te vullen and that’s a good thing.
Een woordje van dank: wat is en blijft het fantastisch om te schrijven. Misschien zou ik het een voorrecht kunnen noemen dat ik makkelijk schrijf, maar ik denk dat mensen die minder makkelijk schrijven zich juist op andere manieren kunnen uiten, dus ik blijf er gewoon bij dat ik dankbaar ben dat ik een manier heb gevonden waarop ik alles goed op een rijtje kan zetten en daar ook zonder beperkingen gebruik van kan maken. Het schrijven van stukjes zoals mijn vorige blogpost brengt me als niets anders mentale rust en ook als ik een simpel maandoverzicht bij elkaar typ bedenk ik me hoe fijn ik het vind om bewust te worden, om woorden te geven aan momenten waar ik anders misschien nooit meer aan teruggedacht zou hebben. Schrijven betekent selecteren en daarmee ook altijd een alternatief op de werkelijkheid creëren – hoe dicht dat ook bij de echte werkelijkheid ligt – en dat geeft de mogelijkheid om te focussen op de fijne of belangrijke dingen. Zo was september best een rustige, soms niet eens even stabiele maand die de boeken niet per se in hoeft, maar onderstaande was er wel allemaal en dat weegt misschien wel zwaarder.
Bijna wilde ik verzaken, tot ik me bedacht dat het eigenlijk onzin is om a. zomaar een maand over te slaan terwijl het zo’n gemakkelijk (en leuk) concept is, b. mijn verjaardagsmaand over te slaan, en c. te denken dat iets compleet niet meer relevant is als het iets te laat is. Beter laat dan nooit is vaak genoeg van toepassing op mij, dus dan ook op mijn blog. Ik was druk, maar eigenlijk ook heel veel met (hoewel geplande) leuke dingen. Dit soort dagboekjes blijven fijn om terug te kijken op je maand en je te realiseren dat je soms niet eens hoeft te focussen op de kleine leuke dingen omdat er gewoon heel veel grote dingen waren. Verder schreef ik in de aprilversie dat ik nog niet zeker wist hoeveel zin ik had in ‘het gewone leven’ dat weer bijna begon, maar dat probleem heb ik best goed getackeld en daar ben ik best trots op, eigenlijk. Qua muziek is het heel mager – het is 8 juni en mijn junilijstje telt nu al meer nummers – maar She’s Always A Woman en Het Spijt Me Niet heb ik wel oprecht vaak op repeat gehad.
De vierde editie alweer! In retroperspectief is april misschien wel de leukste maand van 2019 tot nu toe. Er was telkens maar een halve dosis van het normale leven en dat werd aangevuld met leuke dingen, tegen de achtergrond van ladingen bloesem. Misschien niet per se representatief maar wel heerlijk dat er af en toe zo’n maand mag zijn. Qua muziek vergat ik telkens nummers aan mijn maandlijstje toe te voegen (ik denk omdat ik Spotify tegenwoordig ook stream), maar uiteindelijk zijn het vooral nieuwe releases. Geen heel specifieke herinneringen, vooral gewoon goede nummers die ik niet wil vergeten en jou ook aanraad. Het mooiste nummer is deze maand wederom van RKCB, de remix van Know Love van OTR. Als je op zoek bent naar soulsoothing muziek verwijs ik je heel graag door naar hen.
Verder heb ik deze maand weer een uitgebreid dagboek dus let’s gooo!
