22 december 2014
22 reacties
In januari 2011, ondertussen alweer bijna vier jaar geleden, besloot ik dat het misschien toch maar eens tijd werd om Twitter aan te maken. Het leek hét upcoming social media netwerk te zijn en eigenlijk was ik niet eens zo into social media – ik had nog niet eens Facebook -, maar ik vond het idee van random gedachten spammen en makkelijk met anderen in contact komen toch wel leuk. Origineel als ik was koos ik voor de username ‘foreverHester’ (wat later leuk samen bleek te gaan met mijn beste vriendin, die zichzelf ‘brendaforyou’ doopte) en onder die naam heb ik inmiddels al 8,555 tweets gepost.
Als ik mijn Timehop ’s morgens doorscroll, zie ik een duidelijk verschil tussen mijn eerste jaar op Twitter en nu. Als we mijn manier van typen even achterwege laten (zolang je niet over de 140 tekens heen zit is het echt nergens voor nodig de -ij door een -y te vervangen hoor…), is het grootste verschil dat ik vroeger vooral dingen als ‘Destine luisteren & grieks luisteren :( dan eten & weg’ tweette, en nu gewoon de moeite neem volledige zinnen met (naar mijn mening) zinnigere inhoud te formuleren. Als iets me opvalt of ik ergens even extra bij stilsta en er is niemand in real life in de buurt waar ik het aan kan/wil vertellen, of ik vind het gewoon het delen voor een groter publiek waard, dan belandt het al snel op mijn Twitter.
Of nouja… misschien moet ik belandde zeggen. Afgezien van het feit dat ik door een fout van mijn provider tot en met 1 januari zonder 3G zit en dus niet meer altijd een tweet het internet op kan slingeren, is het in de afgelopen maanden ook gewoon een stuk minder hot en happening geworden. Ik kan ongeveer alle tweets in mijn timeline lezen zonder daar een dagtaak aan te hebben, omdat er simpelweg amper meer getweet wordt door de mensen die ik volg. Iedereen lijkt opeens massaal verhuisd te zijn, naar mijn mening vooral naar Instagram – de plek waar je herinneringen vast kan leggen op beeld en zelfs nog wat kan opleuken met een hipsterfiltertje. En zeg nou zelf, een foto zegt toch meer dan duizend woorden?
(meer…)
