Jours à Paris III

22/12/2015 – Na een uitgebreid ontbijt met pannenkoeken liepen we rond een uurtje of elf, twaalf eindelijk in de stad. Het eerste bezoekje dat we brachten was aan Galleries LaFayette; het was niet de eerste keer dat ik er was en we zijn dan ook niet zo heel lang gebleven, maar ik vind de sfeer van dat warenhuis en vooral van de benedenverdieping met parfum en make-up wel heel fijn. Alles is er duur en van goede kwaliteit, maar ook alles – tassen, kleding, eten – wordt met heel veel ‘respect’ en waardering behandeld en dat zie je niet in de gemiddelde ZARA, maar hé, daar hebben ze ook geen enorme kerstboom van kerstballen en ook geen aquarium met de leukste vissen. We vervolgden onze weg door een dure winkelstraat waar ik per toeval Ladurée spotte en na die macarons maar gewoon gelijk (maar wel met heel kleine hapjes) opgegeten te hebben liepen we in de volle zon naar Place Vendôme. Het was lekker weer, de kerstbomen die er stonden waren echt heel awesome en dus besloten we over te gaan op een fotomomentje.

Marolise en ik aten wat bij de Starbucks (de Mac begon ons echt een beetje te vervelen) en verbaasden ons erover dat er maar één wc was voor het hele restaurantje, waar dus als vanzelf een rij van een halfuur stond. Even later stonden we toch weer buiten en slenterden we verder onder de ondergaande zon, waarna we de metro richting de Sacre Coeur pakten. Dat buurtje is echt een soort gezellig dorpje waar iedereen buiten zit in cafeetjes en ik kon mijn geluk al helemaal niet op toen we 1) eindelijk boven waren en 2) ik een roze ondergaande zon zag. We hadden enorm geluk met de zonsondergang, want hij was prachtig en de Sacre-Coeur leek officieel een sprookjespaleis. Ook aan de Eiffeltoren brachten we een bezoekje en we waren er precies om 19:00 voor de lichtjesshow (niet op de foto’s, eigenlijk ook niet heel bijzonder maar toch hé). Toen we honger kregen gingen we naar La Défense om daar bij een Mexicaans tentje te eten waar ze ook écht goede burrito’s hadden en we eindigden bij de Häagen-Dazs, hoewel ik zo vol zat dat ik echt niets meer hoefde.

IMG_1460b

(meer…)

Jours à Paris II

21/12/2015 – Niels stapte doodleuk onze slaapkamer binnen om half negen en gezien ik nog niet meer dan zes uur had geslapen trok ik mijn dekbed over mijn hoofd heen en draaide ik me nog een keer om, sorry not sorry. Dat duurde totdat de mist in mijn hoofd een beetje optrok en ik me opeens realiseerde dat de stad verkennen het toch echt wel won van slapen. Tegen elven waren we alsnog op het zonnige perron en stapten we in een verder lege metro richting een heel grote bibliotheek die ons was aangeraden. Om awkward situaties te voorkomen zijn we uiteindelijk niet binnen geweest want het zag er nogal besloten uit, maar het gebouw zelf was in elk geval ook al de moeite om op rond te lopen. Na dat korte uitje gingen we naar het gebied van de aanslagen van afgelopen 13 november, waar we al heel snel een monument zagen dat helemaal bezaaid was met bloemen en kaarsen, vooral kaarsen. Niels en ik hebben het nieuws over de aanslagen vrij goed gevolgd en dus vonden we het wel de moeite waard om het op deze manier ook een soort van zelf te beleven, of er in elk geval nog eens op een andere manier aandacht aan te besteden.

Na een snelle lunch bij de KFC gingen we dan ook nog door naar het café waar de kogelgaten nog steeds zichtbaar in zaten en ook foto’s stonden van slachtoffers. Super indrukwekkend. Ook het Bataclan bezochten we en dat was al helemaal een bloemenzee, inclusief een hele hoop belangstellenden. Ik moet zeggen dat ik daar enigszins verbaasd over was; ik had het idee dat dat toch al wel weer een beetje weggezakt was, maar blijkbaar is het nog steeds een heel levendige herinnering. We liepen ook even door het straatje dat te zien was in alle video’s en dat voelt toch echt wel redelijk raar hoor. Na onze ’terrorismetour’ besloten we dan ook nog even wat anders te doen: we pakten de metro naar het Hotel de Ville, aten een crêpe en schuilden daarna tijdens de enige regenbui van ons reisje in de Notre Dame. Bij thuiskomst om 20:00 konden we gelijk aanschuiven aan tafel en ’s avonds waren we stiekem te moe en was het te gezellig om nog weg te gaan, dus cancelden we onze Eiffeltorenplannen.

IMG_1267b (meer…)

Jours à Paris I

19/12/2015 – Eenmaal aangekomen in de stad rond een uurtje of zes hadden we het ontzettende geluk dat onze koffers opgehaald werden en wij onze eerste uurtjes Parijs alvast goed konden besteden. Dat deden we vooral in de buurt van de Champs-Elysées, waar de kerstverlichting inderdaad zo aanwezig was als verwacht. Nog een bijkomend voordeel was dat overal waar je keek wel een auto geparkeerd stond of net optrok die je in Nederland allesbehalve dagelijks ziet. Ik weet dat ik daar als meisje niet per se laaiend enthousiast van behoor te worden, maar as mentioned before ben ik opgegroeid tussen de oude auto’s en ook al een paar jaar bevriend met Niels die me dan weer volledig ingewijd heeft in de wereld van super- en hypercars, dus ik heb ondertussen ook al een oog én een kleine liefde ontwikkeld voor Ferrari’s, Aston Martins en Maserati’s.

We liepen even naar binnen bij Abercrombie en aten uiteindelijk in de Mac waar ik gisteren al over blogde, omdat alle restaurantjes in de buurt veel te duur waren en we gewoon eten wilde. Toen Niels even later bekende dat hij nog nooit een suikerspin op had werd die ook nog gekocht. We hielden een fotomomentje voor de Champs-Elysées itself, kochten zes ansichtkaarten bij het reuzenrad en sloten af met een McFlurry om 23:00.

IMG_1165b

(meer…)

Laugh (a little harder)

Het was ergens onder een saaie geschiedenisles dat Veerle me appte of Julia en zij Fleur voor haar verjaardag een fotoshoot bij mij cadeau konden doen. Ik reageerde gelijk vrij enthousiast met een ‘ja sure!’, want ondertussen weet ik dat drie vriendinnen die weinig moeite hebben met je camera en toch altijd wel lachen en praten standaard leuke plaatjes opleveren. De locatie was ook al snel geregeld, want Fleur is nogal Rotterdamgek (dus niet roepen dat de Erasmusbrug onorigineel is, het was met opzet) (en al ZEKER niet De Zwaan en de Erasmusbrug door elkaar halen want dat vind ik zelfs ik erg). Ik heb vooral bergen met foto’s geschoten en zij vooral veel gelachen en geknuffeld en gepraat en dat is eigenlijk hoe ik het het liefste zie. Soms is het een beetje onhandig omdat de kans super groot is dat iemand met een mond half in een woord verwikkeld op de foto staat terwijl de andere twee er absolutely flawless uitzien, maar over het algemeen is het wel het meest oprecht en ik vind het dan ook heerlijk om te merken hoe er honderdduizend inside jokes zijn en zo’n vriendschap de wereld weer een stukje mooier maakt. Natuurlijk zie ik zelf ook nog van alles dat beter kan aan mijn foto’s, maar ik moet zeggen dat ik over het algemeen gewoon wel blij word als ik door de ‘V5Angels’ (zoals ze zichzelf gedoopt hebben)-map scroll op mijn laptop en daarom wilde ik jullie wat goede vibes op de zaterdag ook niet onthouden. Love a little more & laugh a little harder. 

(meer…)

In het kader spontane acties: Lille

Het is maandagavond 22:15 als er tussen de berichtjes met minder boeiende dingen opeens de vraag ‘Ga je mee naar Lille morgen?’ zit in het gesprek tussen Niels en mij. Een week geleden concludeerden we nog dat we die excursie en de stad vorig jaar eigenlijk behoorlijk saai vonden, maar nu we allebei geen herkansingen hadden op woensdag en er nog plekken vrij waren tussen alle vwo en havo 4’ers met Frans en/of kunst – voor wie de excursie eigenlijk bestemd was – was het aanbod wel heel verleidelijk. Ik had eigenlijk al plannen vaststaan met een andere vriend, maar dat kon elke willekeurige andere dag ook nog en een gratis dagje Lille niet. Bovendien zou Niels niet gaan als ‘ie geen gezelschap had en dus was het enige mogelijke antwoord ‘ja’ – ook al betekende dat dat ik de volgende dag om 7:15 op de fiets moest zitten. Ville de Lille it was.

Zodoende slenterden we dinsdag van 11:00 tot 17:00 met camera’s door de straatjes van Lille. We begonnen in een kerk (waar ze Amen-/Hallelujah-muziek draaiden, in tegenstelling tot elke andere oude kerk waar het gewoon muisstil is), waarna we al snel terecht kwamen in de hemel a.k.a een patisserie met perfecte taartjes waar je alleen al een uur zou kunnen staan voor de geur. De chocolade éclaire die we daar kochten werd na een fotosessie bij de fontein (wat wil je als er een tasje én een doosje met een strikje omheen zit?) met liefde opgegeten in de zon en het was zeg maar niet bepaald het laatste eten wat er die dag is gekocht; bij wijze van lunch rekende ik een heel stokbrood af voor €1,10 (zo lekker dat beleg overbodig is), toen we bij een koffietentje genaamd Notting Hill naar de wc wilden moest je per se iets kopen en aan het eind van de dag waagde ik mijn leven in de drukke McDonalds voor een McChicken. In de tussentijd bezochten we nog een kerk, spotte Niels drie auto’s waaronder een S-klasse Mercedes waarvoor we eerst drie straten moesten lopen ‘omdat ‘ie hier ergens in de buurt geparkeerd moest staan’ – gelukkig snap ik de sport een beetje en had ik er zelfs geen moeite mee als ik zijn tas in m’n gezicht gedrukt kreeg als er weer wat langsreed – en eindigden we de dag weer in die patisserie om nog een übervrouwelijk taartje te kopen voor onze ex-Frans docente (en mijn PWS-begeleidster) als bedankje.

De temperatuur in de bus lag op de terugweg zo hoog dat de airco uitging omdat de motor anders overhit raakte (#firstthingsfirst), maar we made it home en het was het waard. Echt veel hebben we niet gedaan, maar ondertussen waarderen we Lille wel een stuk meer en een dagje door een stad lopen afgewisseld met chillen in het park/bij de fontein en ondertussen tan lines kweken en veel te veel lachen en praten is altíjd goed. Zeker als je er een hoop fijne foto’s aan overhoudt.

(meer…)

Fotografie TAG

Met stipt op nummer één in het rijtje van passies staat schrijven. Dat blijft daar ook nog wel even staan denk ik, want woorden en ik hebben gewoon een hechte band en of er nou een boek komt of een blog blijft, schrijven doe ik wel. Maar er is nog iets wat ik eigenlijk niet zou willen missen en dat is fotografie. ‘Ik bekijk de wereld het liefst door een zoeker’, roep ik weleens. Toen ik de Fotografie TAG voorbij zag komen bij bedenker Evelien, moest ik die dan ook wel invullen. Acht vragen over fotografie!

Wat was je eerste eigen camera?

Ik weet nog dat vriendinnetjes vroeger allemaal gingen sparen voor hun ‘eigen camera’ en dan zo’n heel simpele, platte Samsung compactcamera kochten (en daar super blij mee waren terwijl de kwaliteit niet bijzonder was), maar ik heb eigenlijk nooit een eigen camera gehad voor mijn spiegelreflex. We hadden gewoon één camera thuisliggen en als je die wilde gebruiken pakte je ‘m. Heel vroeger was het een Kodak, maar daar heb ik geen een scherpe foto mee gemaakt omdat dat echt nog zo’n zwaar, groot ding was en ik toen nog een heel klein meisje met heel kleine armpjes was, haha. Daarna hadden we een paar jaar een zilveren Panasonic Lumix en daarna een nieuw model, ook een Panasonic Lumix. Het waren alle twee compactcamera’s en de kwaliteit was eigenlijk helemaal niet zo goed als je het vergelijkt met mijn spiegelreflex nu, maar toen voelde het altijd al heel pro, haha. Mijn Canon 600D kocht ik in de zomer van 2013 zelf, dus eigenlijk is dat mijn eerste eigen camera.

Leiden - blog (20)

(meer…)

Photography: Germany’s gemstones, roads & nature

Ruim een week na terugkomst is het toch echt wel de hoogste tijd om de foto’s te delen, bedacht ik me. Het editten en uitzoeken van grijze luchten en besneeuwde bermen is alleen wat minder aantrekkelijk als je beneden zit met de achterdeur op een kiertje omdat het simpelweg zúlk lekker weer is, maar goed, haha. Mijn camera heb ik maar niet meegenomen naar het zwembad of naar de sauna (ja, daar ben ik ook nog in geweest! Heel chill) en verstandiger wijs ook op tafel laten liggen als we allemaal onderuitgezakt op de bank een film keken, maar toen we langs de Moezel reden en Idar-Oberstein (de edelstenenstad) bezochten stond ‘ie constant aan. We hebben wel meer van de omgeving gezien (bijvoorbeeld Luxemburg), maar ehhh als de zon niet schijnt is dat gewoon allemaal net een stukje minder fotogeniek helaas. Ik heb wel ontdekt dat ik de bijrijdersstoel (nog) vaker ga opeisen want ‘wegfoto’s’ zijn echt onwijs leuk om te maken, iets met een instant wanderlustgevoel. Verder ben ik toch echt blij dat ik niet in zo’n gat woon, ik heb me op zo’n uitzichtpunt meerdere malen afgevraagd hoe slecht je bereik daar wel niet moet zijn en hoeveel jaar de mode achter zou lopen. Denk dat ik toch echt een stadsmeisje ben – of in elk geval een Nederlander. Maar goed, op naar de foto’s! Dat zijn er veel, maar ik vind ze niet bijzonder genoeg voor twee artikelen en het is toch zondag, dus als het goed is hebben jullie alle tijd. En anders niet.

Een sfeerimpressie van mijn voorjaarsvakantie in Duitsland, here we go!

(meer…)