Persoonlijk bloggen & privacy

Bloggen is één ding, persoonlijk bloggen een tweede. Informatie over een bepaald onderwerp het internet opgooien, toevallig onder jouw naam, heeft namelijk nog betrekkelijk weinig met jezelf te maken: niemand hoeft te weten wie jij precies bent, waar je woont, wie je vrienden zijn en wat je in het dagelijks leven doet. Als je een foto van jezelf op je blog zet kunnen mensen zich soms al iets meer een beeld van je vormen, maar je eigen privacy wordt pas écht een ding als je persoonlijk blogt. Op de een of andere manier vind ik mezelf een leuker onderwerp om over te bloggen dan iets specifieks en dus deel ik zonder problemen waar ik me mee bezighoud, wat er gebeurt in mijn dagelijks leven, genoeg foto’s van mezelf om me te herkennen als je me ergens tegen zou komen en ook nog een kijkje in mijn gedachten dat je niet eens direct krijgt als je me voor het eerst ziet.

Met een stuk of 50 volgers stond ik er nooit bij stil dat er ‘vreemden’ waren die opeens het idee hadden dat ze me kenden (en ook daadwerkelijk veel over mij wisten, als ze mijn blog een beetje trouw lazen). Dat heeft er vooral mee te maken dat je er nooit mee geconfronteerd wordt: bloglezers kom ik over het algemeen nooit zomaar tegen in real life en dus zijn mijn blog en mijn offline leven, hoewel ze heel erg met elkaar verbonden zijn, toch nog enigszins ‘gescheiden’. De invloed van mijn blog merk ik pas echt bij mensen in mijn directe omgeving. Ik ben er ondertussen aan gewend dat (onder andere) mijn oma af en toe naar iets vraagt terwijl ik me niet kan herinneren dat ik het haar verteld heb en dat ik dan denk ‘oja, dat heeft ze natuurlijk op mijn blog gelezen!’, maar soms zijn het ook mensen van wie ik het niet verwacht had.

(meer…)

De (on)zin van dagelijks bloggen

Vanaf het moment dat ik begon met bloggen, deed ik dat eigenlijk dagelijks. Eerst was het misschien omdat ik alleen nog maar over ‘mijn dag’ schreef en ik dan net zo goed over de donderdag als over de zondag kon schrijven, maar ook toen ik langere artikelen dan dat begon te schrijven heb ik nooit nagedacht over een rooster dat me een paar dagen in de week ‘vrij’ gaf. Het was voor mij niet meer dan logisch dagelijks te publiceren: omdat ik zoveel inspiratie had, omdat ik zag dat andere, grote blogs het deden en omdat ik het waarschijnlijk wel lekker overzichtelijk vond, elke dag ‘hetzelfde’. Maar is dagelijks bloggen nou echt ‘nodig’?

Als je voor de lol blogt hoef je jezelf natuurlijk nergens toe te verplichten. Of je nou vier artikelen per dag online gooit of twee per maand, het is jouw blog en dus moet je vooral doen wat je leuk vindt en waar je je zelf goed bij voelt. Er is echter wel een soort maatstaf in het blogwereldje en dat is om dagelijks iets te publiceren (met dagelijks bloggen bedoel ik natuurlijk niet dat je ook echt elke dag moet schrijven; vooruit plannen en elke dag iets online laten komen valt voor mij ook gewoon onder ‘dagelijks bloggen’). Ik moet zeggen dat ik geen idee heb waar het precies vandaan komt, maar ik denk dat het vooral te maken heeft met het feit dat je dagelijks iets van je laat horen en er dagelijks mee bezig bent. Dat laatste is natuurlijk vooral logisch als het je werk is, hoewel je ook drie dagen aan dezelfde blogpost zou kunnen werken, maar het internet is nou eenmaal zo interactief dat mensen graag veel nieuwe content willen zien.

(meer…)

Altijd en overal verbanden leggen

Bij het vak geschiedenis krijg je al snel de reactie ‘oh, lekker jaartallen stampen!’. Natuurlijk moet ik weten wanneer de Neurenbergerwetten zijn ingevoerd (en eigenlijk ook wanneer bijvoorbeeld de Franse revolutie plaatsvond, alleen dat ben ik dus alweer vergeten), maar met alleen jaartallen en gebeurtenissen ga je de geschiedenis niet snappen. Daarvoor moet je een verband leggen tussen die verschillende gebeurtenissen en bijbehorende begrippen. Dat wordt op de middelbare in elk geval volop gepropageerd en na 4,5 jaar leg ook ik dus altijd en overal verbanden tussen alles.

Ik moet zeggen dat dat inderdaad best handig is. In de tweede klas dacht ik daar nog anders over, toen mijn aardrijkskundeleraar steevast riep dat je bij het leren voor de toets begrippen met elkaar moest verbinden en ik me heel hard afvroeg wat je dáár nou mee opschoot, maar uiteindelijk wen je er vanzelf aan. Als ik nu twee begrippen tegenkom, zoekt mijn onderbewustzijn al onbewust naar de link daartussen. Wat zijn verschillen en wat zijn overeenkomsten? Is het één een oorzaak van het ander, of juist het gevolg? Die verbanden verrijken je kennis, omdat het ‘extra informatie’ is naast de begrippen/gebeurtenissen zelf waardoor je die weer makkelijker begrijpt. Daarnaast ga je ook patronen herkennen: als het één leidt tot het ander en de volgende keer gebeurt het één weer, dan kun jij het ander al zien aankomen (en voorkomen!).

(meer…)

Zijn persoonlijke blogs altijd kleine blogs?

Op dit artikel over interactie kreeg ik een paar reacties waarin stond dat persoonlijke, kleinere blogs favoriet waren bij diegene. Geen artikelen met productreviews of tips over het een of andere onderwerp, maar gewoon dingen over de persoon zelf. Ik vind het zelf nog steeds hartstikke interessant en leuk om af en toe over een make-upproduct te lezen of een outfit te bekijken, maar ook mijn voorkeur gaat uiteindelijk uit naar blogs waarbij je de persoon erachter ook leert kennen. Toch kan ik nog altijd geen super bekende blog noemen die écht persoonlijk is.

Sowieso is het natuurlijk lastig aan te geven wanneer een blog nou ‘écht persoonlijk’ is. Er zullen weinig bloggers zijn die in hun sidebar de tekst hebben staan ‘hoi, ik ben *naam* en ik blog hier over mezelf!’. Meestal blog je toch over een aantal vaste thema’s, bijvoorbeeld make-up, koken, psychologie en school, omdat die nou eenmaal steeds terugkeren in je leven. Dan blog je toch echt over jezelf, maar ik denk dat het verschilt waar de nadruk op ligt. Blog jij over make-up omdat jij er zo gepassioneerd over bent en er dus aan anderen over wil vertellen, of blog jij over ‘jouw’ make-up? Het onderscheid zal altijd een beetje vaag blijven, maar ik denk dat het kijken naar de onderwerpkeuze al veel zegt over de blog. Mascha mag bijvoorbeeld haar dagelijks leven dan wel vastleggen op camera, uiteindelijk heeft ze gewoon een beautyblog. Naast haar dagelijks leven licht ze namelijk eigenlijk alleen haar hobby make-up uit en daardoor geef je je dus niet ‘volledig’ bloot op je blog, en is ‘ie dus ook niet puur persoonlijk.

Maar goed, toen ik hier eenmaal over na ging denken vond ik het eigenlijk wel een interessant dingetje. ‘Persoonlijk’ en ‘klein’ lijken hand in hand te gaan – ik ken geen persoonlijke blogs met duizenden volgers – en ik vroeg me af waarom. Hieruit rolden drie theorieën voort:

(meer…)

Let’s talk about… interaction

De kracht van het internet en vooral van blogs is, als je het mij vraagt, interactie. Je kunt bijvoorbeeld heel erg aangesproken zijn door een boek, maar alle The Fault In Our Stars-kenners zullen zich Peter Van Houten herinneren als voorbeeld dat dat niet per se betekent dat de maker erachter je ook aanspreekt. En dat maakt op zich niet uit, want de inhoud van het boek blijft nog steeds goed, maar toch zal het wat afdoen aan je leeservaring als je je opeens niet meer wil identificeren met de schrijver. En misschien nog vaker is het gewoon het geval dat je bij een boek, of bij muziek, niet eens wat weet van de persoon erachter. Niet iets wat ik per definitie slecht zou willen noemen, want vaak is het juist een keuze: er zijn genoeg ‘kunstenaars’ die graag iets voor anderen maken zonder hun persoonlijke situatie daarbij te betrekken, omdat ze willen dat jij hun verhaal of songtekst op je eigen manier interpreteert en vertaalt naar je eigen leven. Grote kans dat ze het wel vanuit hun eigen ervaringen doen, maar het is dan niet hun bedoeling dat je daardoor anders naar hun werk gaat kijken.

IMG_6435 - kopie - kopie

Bij de meeste blogs is vaak juist precies het tegenovergestelde het geval. Het internet is een medium voor de massa geworden, waar we allemaal iets op kunnen plaatsen zonder een contract bij een uitgeverij of platenmaatschappij te hebben. Een plek voor de ervaringen en meningen van ‘gewone mensen’. Ik denk dat dat het al snel heel persoonlijk maakt, naast het feit dat het vaak ook heel actueel en kleinschalig is: je kan een artikel schrijven terwijl je in je pyjama in bed zit en het publiceren met één muisklik in plaats van een gehele lancering. En dat persoonlijke, dat trekt mensen, want wees even eerlijk: neem jij ook niet sneller iets aan van iemand die je (vaag) kent dan van iemand waar je helemaal geen gezicht bij hebt? En waar raak jij meer geïnspireerd door: een heel normaal mens dat af en toe ook moe is, fouten maakt of krap bij kas zit maar ondanks dat tóch een leuk leven leidt, of een celebrity met een geweldige carrière?

(meer…)

Zaterdag 25/10/2014 in snapshots

Ten tijde van mijn 30 Day Challenge ‘plogde’ ik al één dagje, maar daarna heb ik het eigenlijk nooit meer spontaan gedaan. Afgelopen zaterdag had ik er wel opeens heel veel zin in. Het was mijn laatste vakantiedag en het grote voordeel aan alles in detail vastleggen is dat je veel meer stilstaat bij wat je doet. Omdat ik mijn dag juist goed wilde besteden was het een goede stok achter de deur om me bewust te zijn van wat ik eigenlijk aan het doen was en daarnaast leek het me gewoon heel erg leuk om jullie nou eens te laten zien wat ik écht doe op een vrije dag, in plaats van het een beetje vaag te omschrijven. Elke dag overal snapshots van maken lijkt me helemaal niets, maar me eens in de zoveel tijd een beetje Cynthia of Annemerel voelen door alles tot in detail te beschrijven lijkt me best leuk!

 photo PLOG25-10-201410_zpsf99af9ec.jpg

Ik word wakker van mijn wekker die ik om 8:45 had gezet. Echt uitslapen blijft natuurlijk altijd beter, maar ik was anders waarschijnlijk maar een halfuurtje later wakker geworden en soms is het gewoon wel zo handig om van te voren te weten hoe laat je de volgende dag opstaat.

Mijn plan van de vorige dag om van 23:00 tot 00:00 te lezen ging weer niet door omdat ik pas om 00:00 mijn bed inrolde en mijn ogen toen het liefst gelijk dicht wilde doen, maar dat boek moet natuurlijk wel uit. Ik lees van 9:00 tot 10:15 en eindig op pagina 162, de helft, yes.

(meer…)

De beautyblogrevolutie

Bloggen is een fenomeen. Hoewel er vandaag nog een tekst in mijn Nederlands leestoets zat die bloggers omschreef als ‘de niksers die staan te juichen bij de dood van de gecentraliseerde kennisstructuren’ (www.ikhebaltijdgelijk.nl door Warna Oosterbaan, hier terug te lezen), zijn er in de afgelopen jaren ook juist heel veel positieve ontwikkelingen geweest en hebben ‘we’ als blogcommunity al een hoop dingen bereikt. Bloggen ging van hobby naar baan en van het bezet houden van onbeduidend stukje internet naar het verspreiden van informatie. Niet iedereen is er even blij mee, maar blogs zijn toch wel een serieus medium geworden.

Naast die professionele doeleinden wordt er natuurlijk ook nog gewoon een hoop geblogd voor de lol, vooral als we kijken naar de ‘beautyblogcommunity’. Beautyblog is in dit geval geen representatieve naam, want ik heb het ook over alle food-, lifestyle-, travel-, mommy-  en fashionblogs, maar ik denk dat de beautyblogs wel het eerst waren met dit ‘serieus hobbybloggen’ en dus gebruik ik die benaming even. We hebben onder andere Mascha en Cynthia zich, al schrijvend, op zien werken van make-upliefhebbende tiener naar full time beautyblogger met een groot bereik en – ook al gaat het hier natuurlijk niet om, het geeft in zekere zin wel aan hoeveel succes je hebt – een volwaardig salaris. Toen dat mogelijk bleek, volgden er al snel meer meiden en vrouwen met een passie voor make-up. En of we elkaar nou als concurrentie zien of niet: uiteindelijk wil jij er toch uitspringen. Hoe meer blogs er zijn, hoe belangrijker dat immers is. Bloggen was niet meer alleen een snel verhaaltje typen inclusief smileys en een foto met je telefoon alsof je het zo even naar een vriendin WhatsAppt (of sms’de, toen), maar er werd geïnvesteerd in een camera, tijd besteed aan een lay-out en extra goed op spelling gelet.

dit is het slappe aftreksel van deze foto van Mariska. Ik vind het idee heel vet en ook wel een soort van vrijheid uitstralen ofzo – vandaar in dit artikel -, maar ik moet (een variatie erop) nog een keer echt goed uitwerken, haha

(meer…)