De periode in september en oktober waarin ik niet blogde en eigenlijk ook amper aan mijn blog dacht was vrij uitzonderlijk in mijn blogbestaan. Ik win al een geruime tijd geen prijs meer voor meest regelmatige blogger, maar ook in de weken waarin ik heel weinig publiceer vormen zich zinnen in mijn hoofd die ik in een blogpost zou kunnen gieten als ik geen andere prioriteiten zou hebben en denk ik in loze momentjes na over mogelijke concepten. Het lag in mijn verwachtingspatroon dat dat zou slijten als ik een paar weken achter elkaar met alles behalve mijn blog bezig zou zijn, maar waar ik wel positief door verrast werd was dat ik op een gegeven moment ook weer heel graag wél wilde bloggen. Ik wilde inloggen op mijn blogadmin, een nieuwe blogpost aanklikken, foto’s inladen en er dan gewoon even op los typen.
Afgelopen zaterdag bleek met zijn 17,4 graden de warmste 1 november ooit te zijn geweest. Ik merkte er niet zo heel erg veel van, omdat ik het grootste deel van de tijd gewoon binnen was. Ik bedoel: in de lente ga ik dan wel buiten zitten ofzo, maar als ik overdag gewoon dingen moet doen achter mijn laptop en het is toevallig een mooie herfstdag, dan doe ik een bloesje aan in plaats van een warm vest en misschien een raam open, maar verder niet. Natuurlijk maakte ik wel even tijd om in elk geval twee uurtjes buiten door te brengen, samen met mijn camera. Ik merk vaak wel dat ik natuur het best fotografeer als het spontaan is – dus als ik denk ‘wow, dit is mooi!’, mijn camera pak en opeens 200 foto’s verder ben – en dat ik het soms lastig vind om echt op pád te gaan met mijn camera omdat ik dan dingen ‘moet’ zien, maar ik ben wel blij dat ik ben gegaan. Je wordt misschien een beetje raar aangekeken als je in je eentje door het bos loopt, maar op een gegeven moment werd het wat rustiger en met muziek op had ik ook minder last van de mensen die wel langsliepen. Tussen de foto’s zitten geen echte hoogstandjes, maar ik moest gewoon herfstfoto’s hebben en dat is zeker gelukt! Rond een uurtje of vier begon de zon te dalen en kreeg ik nog wat ‘golden hour’ foto’s, waaronder die van de aalscholver. Die zat lekker met zijn vleugels te wapperen en vond het helemaal niet erg dat ik wat dichterbij kwam. Samen met de herfstblaadjes en nodige paddenstoelen maakt ‘ie nu dus ook deel uit van mijn ‘sunny fall’-fotoserie die ik vandaag met jullie deel!
