Omdat het sowieso wel weer eens tijd was voor wat random feitjes over mij, en omdat Suzan me voor de ’20 feitjes TAG’ op Instagram tagde en ik het zonde vond om ze niet ook te delen op mijn blog (aangezien volgens mij maar een aantal lezers me ook op Instagram volgen). En omdat een blogpost wel wat vollediger mag en ik niet met precies dezelfde informatie aan wilde komen zetten, is dit de uitgebreide versie. Twintig dingen die je nog niet over me wist (de standaardfeitjes zijn zo weinig vernieuwend, dus ik heb er mijn best op gedaan zo origineel mogelijk te zijn) en waarschijnlijk ook niet wil weten, maar
1. Op 10 oktober 2014 heb ik mijn iPhone een jaar en ik kan echt niet meer zonder. Dat ik het vorig jaar nog met een enigszins crappy Samsung Galaxy Txt met miniem klein touch-schermpje, 3.3 MP camera zonder autofocus (en frontcam), een beperkt aantal apps en zonder 3G deed, vind ik nu echt ondenkbaar. Misschien ook wel lekker rustig, want ik ben natuurlijk wel een klein beetje verslaafd geraakt, maar het valt niet te ontkennen dat deze véél beter werkt en véél meer kan. In een winkel foto’s versturen om te vragen welke tas je zal kopen, WhatsAppen in de auto als je je verveelt en onderweg even je 9292-app gebruiken: het is gewoon heel praktisch. En daarnaast ben ik nog altijd verliefd op alle opties van mijn iPhone en zijn looks, haha. Er zitten wel wat beschadigingen op, maar het touchscreen is gelukkig nog kras- en barstvrij. Alleen mijn accu gaat natuurlijk veel sneller leeg en heeft af en toe ook wat rare dingen, zoals na een hele nacht aan de lading wel loeiheet maar niet opgeladen zijn. Die €500 zou ik er echter zo weer aan uitgeven.
2. Voor middernacht slapen is me in de vakantie bijna nooit gelukt. En nog steeds niet al te vaak, eigenlijk. Ik weet dat 00:00 eigenlijk veel te laat is voor een doordeweekse dag en ik begin dan ook te wennen aan een steeds vroegere bedtijd, maar ik vind het gewoon zo’n lekker getal. Tot middernacht heb ik vaak nog juist heel veel energie en ik vind de nacht ook gewoon een prettig tijdstip, het heeft wat.
3. Ik vind <3 betekenisvoller dan ❤️. Die emoticons zijn hartstikke leuk, maar ik heb niet zoveel met de voorgevormde hartjes. <3 vind ik veel leuker omdat je er meer een eigen interpretatie aan kan geven en het wat meer een ‘insider’s’-dingetje is. Nu ik deze heb verklapt is het natuurlijk niet de bedoeling dat iedereen me opeens <3-hartjes gaat sturen (als je die normaal ook nooit gebruikt, vind ik het alleen maar heel irritant) maar het is wel zo dat ik <3 meer ‘meen’ dan ❤️ en dus ook minder snel verstuur. Dan weet je gelijk even wanneer je je belangrijk moet gaan voelen ;-)
Het lijkt alweer heel erg lang geleden, maar weet je nog, die kampeervakantie naar (Zuid-)Frankrijk die ik in augustus maakte? Daar staan nog zo’n 600 foto’s van op mijn laptop. Als je je bedenkt dat ik die allemaal in twaalf dagen – waarvan ik er vier in de auto hebt doorgebracht – heb gemaakt, kun je een aantal conclusies trekken: 1) ik moet ze nog uitzoeken (dat heb ik al wel een beetje gedaan, maar ik heb nog steeds heel vaak vijf nét even verschillende foto’s van dezelfde compositie zeg maar), 2) ik heb heel veel mooie dingen gezien en/of 24/7 met mijn camera om mijn nek gelopen (en dus weer veel geleerd als het op fotografie aankomt) en 3) ik heb ook wel een aantal mooie foto’s gemaakt. Ik noem mezelf nog steeds geen fotografietalent, maar ehhh als je in totaal zo’n 1000 foto’s hebt geschoten dan is het wel de bedoeling dat je er in elk geval met een aantal tevreden bent. Voor het écht pijn gaat doen om alle zonnige plaatjes terug te zien, heb ik er tussen de (schoolgerelateerde) bedrijven door toch maar tijd voor vrijgemaakt om mijn mooiste vakantiefoto’s te bewerken en up te loaden. Ik vind het nu eigenlijk al meer een terugblik, maar de foto’s zijn het delen gewoon nog wel waard vind ik en zeker omdat ik doodleuk blijf roepen dat fotografie de laatste tijd zo’n grote hobby van me is geworden (wat het ook echt is) ben ik dat ook wel een beetje verplicht, haha. Een selectie maken was lastig, dus surprise: dit is deel één en de tweede helft komt volgende week online! Op chronologische volgorde – van Verviers naar Champagnole naar Aix-en-Provence.
De persoon waar je altijd het perfecte verjaardagscadeautje voor weet, die je begrijpt zonder dat hij of zij iets hoeft te zeggen of hoeft uit te leggen, die precies dezelfde rare gewoontes heeft als jij en die bovendien altijd overal heen met je meegaat… Die lijkt hier op aarde niet te bestaan. Of toch wel? Het is misschien een beetje raar om jezelf als vriend(in) te zien, maar als je het mij vraagt is het wel goed om jezelf te realiseren dat jijzelf de persoon bent die je het beste kent, en dat je waarschijnlijk nooit iemand in je leven beter zal kennen. Jij bent de constante factor in je leven, degene die je hele leven met je meegaat en waar je nooit meer vanaf komt.
Als je het zo zegt, bekijk je jezelf ‘van een afstandje’ – iets met de derde persoon enkelvoud – en dat is niet wat we meestal doen. Je hebt immers geen gespleten persoonlijkheid of iets dergelijks en behandelt jezelf gewoon als jezelf. Voor één keertje kan het echter geen kwaad en ik denk dat het af en toe zelfs wel nuttig is om naar jezelf te kijken vanuit een ander perspectief. Want waar je je soms bij bepaalde acties van andere personen om je heen afvraagt waarom diegene dat in vredesnaam op die manier aanpakt, zou je dat bij jezelf moeten kunnen weten en beredeneren. En als jij naar jezelf kijkt als ‘vreemde’… Zie je dan een beetje een leuk persoon, of valt dat heel erg tegen? En hoe goed ken je jezelf nou eigenlijk – wat voor band heb jij met jezelf?
Normaal typ ik de Picture its in één vloeiende beweging, maar voor deze moet ik even gaan zitten. Na vier dagen school lijkt mijn vakantie alweer héél ver weg en dat maakt het een stukje lastiger erover te schrijven, haha. En hoewel ik het nu om 17:00 ’s middags niet zo merk, weet ik wel dat ik eigenlijk ook vrij moe ben – door de eerste schoolweek, maar ook door eh… het wennen aan een ander slaapritme. Mijn concentratie is dus niet meer op z’n best, maar dat maakt verder niet uit, want ik heb ondanks dat een over het algemeen genomen hartstikke leuke week gehad die absoluut een PI waard is. There we go!
Zaterdag
’s Morgens kon ik alvast een beetje aan het schoolritme wennen, om 10:15 stond ik namelijk al voor de camera op plaats van bestemming. Als fotograaf weet ik hoe lastig het is om modellen te vinden, dus hoewel ik er nog altijd liever zelf achter sta, zeg ik niet zo snel nee als iemand vraagt of ik een keer wil shooten. Tegen het middaguur was ik alweer weer thuis en verwisselde ik mijn bloesje gelijk voor een truitje, het was helaas echt regenachtig en koud. Deze ring kreeg ik onlangs van mijn zus en vond ik eigenlijk wel heel leuk, en zeker voor in het najaar.
Daarna moest ik er toch echt aan geloven, mijn rooster. Het viel me gelukkig alles mee! Maar één keer tot 16:20 en verder drie keer al om 15:00 thuis. In totaal heb ik dan ook maar 28 uur les.
volgen
currently reading
Recente reacties