De afgelopen dagen zijn aaneengeregen van regen. Het begint altijd met bomen die zonnestralen geabsorbeerd lijken te hebben en gaat dan over in krakende blaadjes onder je voeten en een extra uurtje slaap, maar ook in steeds onlogischere momenten van zonsopkomst en -ondergang. Ik kocht fietslampjes en handschoenen en sprak met mezelf af altijd boodschappen te doen voor het donker is zodat ik niet teveel geconfronteerd zou worden met het vroege donker. Ondertussen zag ik de achtertuin van mijn onderbuurvrouw bedekt worden onder een laagje van gele en daarna bruine blaadjes en Kanaleneiland zich steeds meer openbaren achter de inmiddels kale bomen. Mijn relatie met de herfst is twijfelachtig: ik vind de wereld heel mooi in het geel-oranjekleurenspectrum, maar ik kan dat simpelweg niet loszien van het idee dat de herfst een proces is dat down hill gaat. Ik blijf om die reden waarschijnlijk altijd een lentekind, maar toch voel ik me wel een stuk minder misplaatst in deze maanden nu mijn favoriete kledingstukken groen, grijs en okergeel zijn en niet langer neon, zoals vroeger, en ik beseft heb dat de herfst en de winter ook gewoon de seizoenen zijn waarin je met recht wat minder actief mag zijn.
De herfst leert me dat het leven geen rollercoaster that only goes up is vol nieuwe ervaringen. Er zijn heel veel repeterende factoren en dagen die nog korter en donkerder zijn dan de vorige en dat is hoe het werkt. Af en toe kom je gewoon fucking verzopen aan op je 09:00-college waar je zo je best voor hebt gedaan om in het donker voor uit bed te komen, beland je op de terugweg opnieuw in een stortbui waardoor je je haar voor de tweede keer die ochtend kan föhnen en is het ding waar je die dag het dankbaarst voor bent het afdakje boven je voordeur zodat je tenminste droog staat als je met je verkrampte vingers je sleutel in het slot probeert te krijgen.
Gelukkig zijn er ook momenten waarop ik meer geluk heb en in een herfstbos in volle, zonnige glorie loop. Op de valreep van de overgang naar een nieuw seizoen dienen deze foto’s nog prima als tribute aan de herfst toen ‘ie nog in overvloed aanwezig was.