Persoonlijk
Normaal typ ik de Picture its in één vloeiende beweging, maar voor deze moet ik even gaan zitten. Na vier dagen school lijkt mijn vakantie alweer héél ver weg en dat maakt het een stukje lastiger erover te schrijven, haha. En hoewel ik het nu om 17:00 ’s middags niet zo merk, weet ik wel dat ik eigenlijk ook vrij moe ben – door de eerste schoolweek, maar ook door eh… het wennen aan een ander slaapritme. Mijn concentratie is dus niet meer op z’n best, maar dat maakt verder niet uit, want ik heb ondanks dat een over het algemeen genomen hartstikke leuke week gehad die absoluut een PI waard is. There we go!
Zaterdag
’s Morgens kon ik alvast een beetje aan het schoolritme wennen, om 10:15 stond ik namelijk al voor de camera op plaats van bestemming. Als fotograaf weet ik hoe lastig het is om modellen te vinden, dus hoewel ik er nog altijd liever zelf achter sta, zeg ik niet zo snel nee als iemand vraagt of ik een keer wil shooten. Tegen het middaguur was ik alweer weer thuis en verwisselde ik mijn bloesje gelijk voor een truitje, het was helaas echt regenachtig en koud. Deze ring kreeg ik onlangs van mijn zus en vond ik eigenlijk wel heel leuk, en zeker voor in het najaar.
Daarna moest ik er toch echt aan geloven, mijn rooster. Het viel me gelukkig alles mee! Maar één keer tot 16:20 en verder drie keer al om 15:00 thuis. In totaal heb ik dan ook maar 28 uur les.
Toevallig raakte ik pas, voor een TAG die in de loop van de tijd nog online komt, verzeild in mijn foto-archief. Ik heb blijkbaar vanaf 2010 een laptop, en sindsdien sla ik alles altijd netjes geordend in mapjes op op mijn computer. Als je even niets te doen hebt of een foto zoekt is dat dus leuk doorklikken. Oja, die vakantie, oja, dat bloesje, en die ene verschrrrrrikkelijke foto (zag ik er echt zo uit?). Toen ik de The Twelve TAG tegenkwam op de blog van Maaike (maar verzonnen door Audrey), was ik dan ook gelijk enthousiast. Die moet ik doen! En hoewel 2011 nog niet zo lang geleden klinkt, zit er toch echt een héél verschil tussen de 12-jarige Hester en die van nu…
1. Hoe zag je leven eruit toen je 12 was?
Op mijn twaalfde zat ik nog twee maanden in de eerste, daarna had ik zomervakantie en begon ik al aan de tweede klas. Hoewel deze TAG er een beetje vanuit gaat dat je op je twaalfde in groep 8 zat (wat wel zo normaal is), leidde ik dus al een heel ander leven. De eerste klas vond ik geen groot succes, maar de tweede was al een stuk gezelliger. Ik deed toen voor het eerste jaar gymnasium en eigenlijk was dat ook het eerste jaar waarin ik iets (en dan nog steeds niet al teveel) aan school moest doen. Mijn leven was dus op zich redelijk hetzelfde als nu, maar aan de andere kant is het ook weer totaal anders: ik ben zelf heel erg veranderd, heb andere vrienden, doe andere dingen naast school, ben anders óp school en heb nu heel andere vakken (waar ik bovendien heel anders mee omga dan toen).
In de afgelopen tijd heb ik dagen in andere dagen over zien gaan (de keren dat ik voor 00:00 sliep zijn volgens mij op twee handen te tellen), vlogen de weken om en vloeide de ene maand over in de andere. Ik stond er niet bij stil, want ik had toch twee maanden vrijheid, geen verplichtingen en bovendien geen zin in tanlines van mijn horloge. Dat betekende buiten in de zon zijn zonder enig tijdsbesef, op mijn telefoon moeten kijken voor de datum (mijn oude agenda had ik al afgeschreven, en mijn nieuwe had ik nog niet in gebruik, dus ja…) en überhaupt geen idee hebben of het nou maandag, dinsdag of zaterdag was. Op die manier werd juni juli, juli augustus en augustus… september.
En dat kan ik niet ongemerkt voorbij laten gaan. Nou ging dat ook niet, want op 1 september stond er om 19:30 een openingsavond van het nieuwe schooljaar gepland en dus werd ik sowieso wel met mijn neus op de feiten gedrukt, maar ik vind september sowieso een maand met een hoofdletter. Het is naast de maand waarin de scholen vaak weer beginnen (ik vind het echt heerlijk als dat precies op 1 of 2 september gebeurt) ook de eerste maand die de ‘r’ weer in de naam heeft en die daarmee, naast onverwacht aangename middagen buiten, ook de eerste herfstbriesjes en herfstshopsessies met zich meebrengt. Ik houd helemaal niet zo van de winter, maar met september heb ik wel wat. Het nieuwe jaar hangt altijd overduidelijk in de lucht en dat is bij mij net zoiets als de naderende lente: een soort van belofte voor dit jaar aan de hand van de herinneringen van voorgaande jaren. New-but-on-repeat en dat vind ik nog altijd een van de fijnste dingen.
