2018 recap pt. II

De afgelopen 365 dagen heb ik me met zoveel leuke dingen en mooie mensen bezig mogen houden dat 2018 af en toe een beetje door m’n vingers is geglipt. Op de valreep wil ik dat bij deze goedmaken met een compleet jaaroverzichtje zoals ik ze het liefste doe, zodat ook dit jaar netjes in de archieven kan (inclusief persoonlijke Spotifylijstjes als je op de foto’s klikt). 

juli 2018

(meer…)

2018 recap pt. I

De afgelopen 365 dagen heb ik me met zoveel leuke dingen en mooie mensen bezig mogen houden dat 2018 af en toe een beetje door m’n vingers is geglipt. Op de valreep wil ik dat bij deze goedmaken met een compleet jaaroverzichtje zoals ik ze het liefste doe, zodat ook dit jaar netjes in de archieven kan (inclusief persoonlijke Spotifylijstjes als je op de foto’s klikt). 

januari 2018

(meer…)

2018, het afspeellijstje

Afgelopen week presenteerde Spotify opnieuw een jaaroverzicht, met daarin (als ik het me goed herinner) een nieuw record van het totaal aantal minuten dat ik muziek streamde in een jaar, namelijk ruim 88 600. Snel uitgerekend kwam het in elk geval uit op een gemiddelde van minimaal vier uur per dag. Topartiest was met stip Ronnie Flex, van wie ik dit jaar niet alleen oude nummers herontdekte maar ook een nieuw album luisterde en zijn een na laatste album vooral in de zomer nog steeds al go to album gebruikte. Ook Bløf en Jess Glynne kwamen niet geheel als verrassing, maar toen ik Justin Timberlake en James Bay spotte in datzelfde rijtje met door mij meest geluisterde artiesten besefte ik hoe ongelooflijk ver weg de eerste maanden van 2018 – waarin ik hen vooral luisterde – voelen. Muziek is een constante factor in mijn leven en tegelijkertijd ook tekenend voor hordes van inhoudelijke veranderingen.

(meer…)

Aan (Live op CAS) – BLØF

Wanneer had jij voor het laatst een album op repeat? Het overkomt mij geregeld, maar toch lijken vooral live-albums zich goed te lenen voor een lange periode en verschillende momenten, alsof ze daadwerkelijk wat meer met de werkelijkheid op hebben dan een studioversie. Terwijl BLØF in het laatste weekend van juni weer optrad op Concert At Sea luisterde ik bijna onophoudelijk naar de opnames van het voorafgaande jaar. Ik wist ondertussen precies hoe Pascal Porselein aankondigde, quotte Een wereld van verschil bij een Instagrampost en zong zachtjes mee met Bewaar Me. Het gejuich aan het begin van Ego werd de soundtrack van dagen die verder weinig houvast hadden en zich voornamelijk aaneenregen door de opvolging van het ontmoeten van mensen onder een blauwe hemel aan blauw water, als een soort eigen Concert At Sea.

(meer…)