Gefeliciteerd mamma!

2 augustus 2015 15 reacties

Vandaag is het alweer de tweede dag van de augustus, wat betekent dat de zomer op de helft is (en ja, dat is noemenswaardig, want het gaat echt heel snel allemaal), maar belangrijker nog: mijn moeder is jarig! Op de symmetrie van het getal 44 kan ik alleen maar jaloers zijn, want het duurt nog wel even voordat ik 22 ben en ik vind het gewoon leuk als je leeftijd uit twee dezelfde getallen bestaat. Bij 44 jaar kan ik me verder eigenlijk maar weinig voorstellen, realiseerde ik me net. Ik heb geen idee hoe de wereld in elkaar zit in 2045 – als ik 44 ben -, heb een nog vager idee van hoe mijn éigen leven er op dat moment uitziet en nouja… Verder kan ik me eigenlijk ook niet echt indenken hoe het is om bijna drie keer zo lang geleefd te hebben als ik nu heb. Gelukkig is dat precies waar moeders voor zijn (of in elk geval nadat je een beetje zelfstandig bent geworden, want als kind heb je er niet zoveel aan): een heleboel levenservaring, verpakt in wijze raad en liefdevol advies. En omdat mijn moeders verlanglijstje eigenlijk nooit erg lang is, heb ik besloten dat mijn blijk van waardering dit jaar niet uit iets tastbaars bestaat, maar uit woorden. Komt het toch nog eens van pas dat u een trouwe lezer bent, mam.

mamssss

(meer…)

One hundred ways to say ‘I love you’

21 juli 2015 5 reacties

Screenshots van lappen tekst die gedeeld worden door de weinige Amerikaanse quote-accounts die ik na al die tijd nog steeds volg op Twitter lees ik to be honest vaker wel dan niet, simpelweg omdat er heel vaak een goede kern van waarheid in zit. Niet voor niets dat een vriendin me een screenshot van zoiets stuurde een paar dagen nadat ik haar weer eens geïntroduceerd had in de wereld van Twitter, af en toe kom je gewoon heel fijne dingen tegen die je hart een sprongetje doen maken of gewoon een warm gevoel door je lichaam doen stromen. 

Zo ook het geval met dit lijstje van honderd manieren om ‘ik hou van je’ te zeggen, honderd woordencombinaties waaruit liefde blijkt. Ik las er een paar en kon alleen maar glimlachen toen ik er een een heel aantal herkende, zowel van mijn ouders en andere familieleden als van goede vriendinnen en fijne vrienden, zowel door als tegen mij uitgesproken. En het is zo waar. Liefde blijkt niet alleen uit een simpel ‘ik hou van je’, maar ook uit zoveel andere dingen die je doet voor een ander of opmerkingen die je terloops maakt, en andersom. Ik werd zo blij van deze bevestiging dat er meer liefde is dan je soms denkt en dat liefde ook een breder begrip is dan een I love you dat ik mijn ongeschreven regel van ‘alleen zelfgecreëeerde content publiceren’ – de laatste keer dat ik een afbeelding van WeheartIt plukte zonder bronvermelding is ages ago, gelukkig – verbreek voor deze ene keer. Vakantie-updates kunnen jullie hierna verwachten, dit wilde ik gewoon eerst delen omdat het somehow meer prioriteit heeft – zeker voor een goeie zomer. May this be read and practised: one hundred ways to say ‘I love you’. 

  1. “Pull over. Let me drive for awhile.”
  2. “It reminded me of you.”
  3. “No, no, it’s my treat.”
  4. “Come here. Let me fix it.”
  5. “I’ll walk you home.”
  6. “Have a good day at work.”
  7. “I dreamt about you last night.”
  8. “Take my seat.”
  9. “I saved a piece for you.”
  10. “I’m sorry for your loss.”
  11. “You can have half.”
  12. “Take my jacket, it’s cold outside.”
  13. “Sorry I’m late.”
  14. “Can I have this dance?”
  15. “I made your favourite.”
  16. “It’s okay.  I couldn’t sleep anyway.”
  17. “Watch your step.”
  18. “Here, drink this. You’ll feel better.”
  19. “Can I hold your hand?”
  20. “You can borrow mine.”
  21. “You might like this.”
  22. “It’s not heavy. I’m stronger than I look.”
  23. “I’ll wait.”
  24. “Just because.”
  25. “Look both ways.”
  26. “I’m sorry. I didn’t mean to.”
  27. “Try some.”
  28. “Drive safely.”
  29. “Well, what do you want to do?”
  30. “One more chapter.”
  31. “Don’t worry about me.”
  32. “It looks good on you.”
  33. “Close your eyes and hold out your hands.”
  34. “That’s okay, I bought two.”
  35. “After you.”
  36. “We’ll figure it out.”
  37. “Can I kiss you?”
  38. “I like your laugh.”
  39. “Don’t cry.”
  40. “I made this for you.”
  41. “Go back to sleep.”
  42. “Is this okay?”
  43. “I picked these for you.”
  44. “I’ll drive you to the hospital.”
  45. “What do you want to watch?”
  46. “You can go first.”
  47. “Did you get my letter?”
  48. “I’ll do it for you.”
  49. “Call me when you get home.”
  50. “I think you’re beautiful.”
  51. “Are you sure?”
  52. “Have fun.”
  53. “Sit down, I’ll get it.”
  54. “I made reservations.”
  55. “I don’t mind.”
  56. “It brings out your eyes.”
  57. “There is enough room for both of us.”
  58. “You don’t have to say anything.”
  59. “Wow.”
  60. “Happy birthday.”
  61. “I’ll pick it up after work.”
  62. “It can wait until tomorrow.”
  63. “Cross my heart and hope to die.”
  64. “It’s two sugars, right?”
  65. “I’ll help you study.”
  66. “Stay over.”
  67. “I did the dishes.”
  68. “You didn’t have to ask.”
  69. “I bought you a ticket.”
  70. “You’re warm.”
  71. “No reason.”
  72. “I’ll meet you halfway.”
  73. “Take mine.”
  74. “We can share.”
  75. “I was just thinking about you.”
  76. “I want you to have this.”
  77. “Call me if you need anything.”
  78. “Do you want to come too?”
  79. “I’ll still be here when you’re ready.”
  80. “Is your seatbelt on?”
  81. “Sweet dreams.”
  82. “I was in the neighbourhood.”
  83. “Stay there. I’m coming to get you.”
  84. “The key is under the mat.”
  85. “It doesn’t bother me.”
  86. “You’re important too.”
  87. “I saved you a seat.”
  88. “I’ll see you later.”
  89. “I noticed.”
  90. “You can tell me anything.”
  91. “I hope you like it.”
  92. “I want you to be happy.”
  93. “I believe in you.”
  94. “You can do it.”
  95. “Good luck.”
  96. “I brought you an umbrella.”
  97. “I’ll pick you up at the airport.”
  98. “Take a deep breath.”
  99. “Be careful.”

And…

  1. “I love you.”

Bron

Snapshots: 00:00 goes 02:00

12 juli 2015 9 reacties

De vakantie heeft mijn leven binnen no time omgetoverd in één grote chaos en eerlijk? Ik houd ervan. Geen verplichtingen, dus geen reden om op tijd te gaan slapen of overdag iets supernuttigs uit te voeren. Om te zorgen dat mijn dagen niet allemaal hetzelfde zijn en mijn zomer toch een soort van onvergetelijk wordt heb ik gewoon bijna elke dag vrienden gezien en een gruwelijk grote shopsessie gehouden (mooie alliteratie). En ik dacht, hey, misschien is het wel leuk jullie ook nog een soort van overzichtje te geven, zodat jullie weten wat ik wél doe als ik geen tijd maak om blogjes te typen. De tijd dat ik dit nog wekelijks deed ligt alweer ver achter me, dus ik heb lang niet overal een foto van omdat ik het gewoon vergat, maar ik klets er gewoon heel veel bij/omheen as usal. Starting with…

Zondag

Processed with VSCOcam with c1 preset

De keren dat ik écht chagrijnig ben in een maand zijn volgens mij op één hand te tellen, maar ik geef eerlijk toe dat ik zondag niet de gezelligste was. Na twee nachten achter elkaar maar zes uur slaap en zaterdag van 8:00 tot 01:00 weg te zijn geweest zat ik zondagochtend namelijk gewoon weer in de kerk en daar was het HEET, vooral omdat ik de beamer moest doen en dus op het balkon zat (en warme lucht stijgt op). Toen mijn moeder tijdens de lunch over het opruimen van mijn kamer begon terwijl ik daar overduidelijk geen tijd voor had gehad was mijn humeur officieel geruïneerd, maar toen de Frankrijkkaarten op tafel werden getoverd nam dat alweer iets af. Bordeaux baby!

(meer…)

Niemand kent me zoals ik dat doe

11 juli 2015 19 reacties

Er is iets wat me opvalt aan het leven. Na een jaar of zestien zou je zeggen dat je wel een beetje gewend bent aan hoe het er hier op aarde aan toegaat, maar ergens in mij zit nog een stukje kinderlijke verbazing en sowieso denk ik graag na over dingen, waardoor ik af en toe opeens tot misschien logische, maar ergens ook verrassende conclusies kom. Nu het zomer is en ik vakantie heb is er juist alle ruimte in mijn hoofd om na te denken – iets wat niet altijd even positief is, maar gelukkig heb ik ook genoeg tijd om leuke dingen te doen waardoor ik niet nadenk. Die leuke dingen onderneem ik most of the time met anderen en aangezien iedereen toch vrij is, kom ik ook weer meer mensen tegen die de rest van het jaar niet op school te vinden zijn. Een barbecue met vrienden die je maar heel af en toe ziet is opeens weer een strak plan en als je naar een vriend gaat kun je er net zo goed de hele dag zijn – nu je toch de tijd hebt – en toevallig de rest van zijn gezin ook tegen het lijf lopen. Opeens bedenk ik me dan weer dat het misschien goed is om een idee te hebben van hoe ik over wil komen op mensen; niet dat dat zo ontzettend verschilt van hoe ik echt ben, maar het is een van mijn favoriete onderwerpen om uit te denken omdat ik ervan overtuigd ben dat het ook echt nut kan hebben.

En toch kwam ik al snel tot de conclusie dat de ouders van een vriend me nooit gaan leren kennen zoals die vriend me zelf kent, hoe ik me ook opstel, simpelweg omdat de situatie er niet naar is. Nu heeft dat gelukkig ook niet zo’n prioriteit bij mij, maar zelfs de paar mensen met wie ik op een persoonlijk level close ben (en bijvoorbeeld dus ook over gevoelens vertel, in plaats van de oppervlakkige dingen) gaan me nooit volledig kennen zoals ik mezelf ken. Ook al ben ik vrij open, dan nog is er een heleboel wat je wederzijds (want dit geldt natuurlijk net zo goed voor die ander) niet van elkaar weet of begrijpt omdat je het gewoon niet allebei meegemaakt hebt. Hetzelfde geldt voor de vrienden die ik misschien wel veel zie en spreek in het dagelijks leven, maar waar de gespreksonderwerpen eigenlijk in een geringe selectie aan categorieën te plaatsen vallen. Niet dat daar iets mis mee is: vaak is het hartstikke gezellig en is dat nou eenmaal het gene wat je gelijk hebt en waar je dus over praat, maar ik bedoel maar, zelfs het feit dat je veel tijd met mensen spendeert betekent niet automatisch dat ze je doorgronden.

1

(meer…)

While in V5C…

8 juli 2015 19 reacties

Ik weet dat het totaal niet de tijd is om over school te praten als je vijf avonden achter elkaar niet eens thuis bent geweest en je dus overduidelijk vakantie hebt, maar ik wil graag even een uitzondering maken. Vorig jaar schreef ik namelijk ook zo’n mooi recap-lijstje van mijn jaar vwo 4 en omdat het veel te leuk is om terug te lezen en mijn jaar in V5c ook minstens net zoveel aandacht verdient, besloot ik de highlights alsnog even met jullie te delen (en prepare: dat zijn er veel). Bij gebrek aan boeken om op de foto te zetten zien jullie hieronder bovendien een sneak peek van een Frans boekje over geluk dat ik van mijn ex-Frans docente en PWS-begeleidster kreeg, samen met een leeg blikje Coca Cola, dat net zoals het boekje afkomstig is uit Lille. (Kijk mam, het is dus écht wel nuttig om dat soort dingen te bewaren, hoe saai was die foto anders geweest?) Leggo!

V5C

– Als je al meer dan vier jaar op een school rondloopt worden docenten meer een soort goede bekenden. Het leeftijdsverschil wordt kleiner, de fase waarin het cool is om volledig op leraren te haten is allang voorbij en eerlijk is eerlijk, je hebt gewoon teveel van ze nodig om een extreem slechte band te hebben. Op een gegeven moment – zeker na de edureis – werd het dan ook een soort van normaal om leraren en leraressen gewoon bij hun voornaam te noemen, in elk geval onder ons als leerlingen zelf. WhatsApp en Twitter bleken ook opeens valide communicatiemiddelen en ik heb vaak genoeg een opmerking over mijn blog te horen gekregen, omdat docenten niet meer echt verhulden dat ze er van wisten en er soms wel eens op keken.

– Er zijn een aantal lessen geweest waarin mijn slaaptekort zo on point was (en de les zo verschrikkelijk saai en niet-interactief) dat ik heel veel moeite moest doen om wakker te blijven. Hoewel toegeven aan mijn moeheid op dat moment echt heerlijk zou zijn, vocht ik toch altijd tegen de slaap omdat wat er gezegd werd vaak nog wel van enige waarde was en het toch een soort van onrespectvol is om in slaap te vallen tijdens iemands verhaal. Helaas word je van die strijd om wakker te blijven alleen maar nóg moeier en ik was elke keer weer extreem opgelucht als de bel ging en ik even kon lopen, lachen, eten en praten – daarna was ik namelijk altijd gewoon weer wide awake. Zo flauw.

(meer…)

FINALLY GOT MY LIFE BACK

30 juni 2015 13 reacties

Afgelopen week/twee weken heb ik mijn inner-nerd gechanneld. Twee goede vrienden van me zijn het erover eens dat ik tot en met de derde klas ‘niet interessant’ was omdat ik voornamelijk met mijn neus in de boeken zat – ondertussen vermaakte ik me ook prima op het internet en vond ik mijn eigen leven helemaal prima, maar het is waar dat ik altijd voor de 10 ging (en een stukje minder sociaal was). Ondertussen zijn tienen bij de meeste vakken onmogelijk en meestal doe ik dus gewoon mijn best, maar niet tot in het alleruiterste. Tot deze toetsweek. Iets in mij had de sterke behoefte om negens te halen en toen bleek dat dat eigenlijk wel haalbaar was – ik kreeg een 9,0 terug voor kcv waar ik eigenlijk al het hele jaar net zevens voor haal omdat het vak me niet zo ligt (of nouja, de oudheid niet, en filosofie wel) -, belandde ik geleidelijk in een vrijwillig sociaal isolement voor een week. Mijn activiteiten beperkten zich tot slapen, toetsen maken, leren en eten en hoewel dat een soort werkkamp was, waren toetsen die goed gingen en waar ik goede cijfers voor terugkreeg een perfecte motivatie om nog even door te zetten. Volgens mij vond ik het op een gegeven moment zelfs leuk, puur omdat het zo’n uitdaging was. Ik zei het toch. De inner-nerd.

Op maandag was die overigens nog niet erg aanwezig. Ik had bedacht dat ik de hele middag en avond economie zou doen om de toets van zes hoofdstukken te rocken, maar toen ik om een uurtje of half vijf op mijn bed zat met overal om me heen stencils was het enige waar ik aan kon denken slapen. Gewoon mijn ogen dicht doen en m’n hoof super oncharmant opzij in de kussens laten zakken. Een toets maatschappijleer (8,1), tevredenheidsonderzoek met 60 stellingen over vijf leraren en luistertoets Frans (8,9) bleken gewoon heel uitputtend, en vooral die laatste eigenlijk. 60 minuten geconcentreerd luisteren naar een taal die in principe totaal langs je heen gaat is heel wat anders dan nadenken en wat antwoorden op een papiertje kladden. Om vijf uur gaf ik er dan ook aan toe, nadat ik erachter was gekomen dat Ronnie Flex (van Zusje en Drank en Drugs) geboren is in mijn geboorte- en woonplaats. Weten we dat ook weer. Ik zette een wekker om half zes en gaf aan mijn moeheid toe, waarna ik direct – zittend –  in slaap viel. Ik voelde me echt gewoon ruk (niet alleen moe, ook een beetje zwak), heb ’s avonds uiteindelijk een stuk minder aan eco gedaan dan verwacht omdat het toch allemaal herhaling was en de extra stencils die we hadden gekregen niet mijn ding waren en sliep om 23:00.

IMG_4547b

(meer…)

hesterbrugman
hi@hesterly.nl
Hester Brugman
Hester

© hesterly.nl, 2012-2025