Personal
Een woordje van dank: wat is en blijft het fantastisch om te schrijven. Misschien zou ik het een voorrecht kunnen noemen dat ik makkelijk schrijf, maar ik denk dat mensen die minder makkelijk schrijven zich juist op andere manieren kunnen uiten, dus ik blijf er gewoon bij dat ik dankbaar ben dat ik een manier heb gevonden waarop ik alles goed op een rijtje kan zetten en daar ook zonder beperkingen gebruik van kan maken. Het schrijven van stukjes zoals mijn vorige blogpost brengt me als niets anders mentale rust en ook als ik een simpel maandoverzicht bij elkaar typ bedenk ik me hoe fijn ik het vind om bewust te worden, om woorden te geven aan momenten waar ik anders misschien nooit meer aan teruggedacht zou hebben. Schrijven betekent selecteren en daarmee ook altijd een alternatief op de werkelijkheid creëren – hoe dicht dat ook bij de echte werkelijkheid ligt – en dat geeft de mogelijkheid om te focussen op de fijne of belangrijke dingen. Zo was september best een rustige, soms niet eens even stabiele maand die de boeken niet per se in hoeft, maar onderstaande was er wel allemaal en dat weegt misschien wel zwaarder.
Als ik iets geleerd heb in mijn adolescentiejaren dan is het wel dat Duitsland een fantastisch land is om naartoe te gaan. Dat is enerzijds omdat ik in het algemeen benieuwd ben naar steden en plekken – dus ook als ze er niet bekend om staan interessant te zijn of nog niet ontdekt zijn door toeristen en ook juist als het dichtbij mijn eigen leefwereld is – maar evengoed omdat het een uitgelezen plek is waar je zonder communicatieproblemen natuur en cultuur kunt vinden en tussendoor goed bier kan drinken. Daarmee samenhangend: het gezelschap waarin je verkeert heeft wel degelijk invloed op de mate waarin je Duitsland zult waarderen, en oké, voor vakanties waarop ik écht wat van de wereld wil zien kies ik alsnog een andere bestemming, maar voor korte reisjes in je twintigerjaren is het één van de betere opties. Vandaar dat ik deze zomer toch nog vijf dagen vlak over de grens spendeerde.
