Personal
Back at it! Juni bestond uit pogingen doen voor een vakantiegevoel: ik werkte al mijn deadlines netjes af en genoot daarna telkens even van de kortstondige opluchting maar we zijn er gewoon nog niet helemaal. Vandaar dat de maandscheiding ook niet zo goed werkt in m’n hoofd en ik ook maar gewoon wat momenten van juli bij dit fotodagboekje heb betrokken (ik heb immers ook nog geen nieuwe playlist aangemaakt). Wel genoten van een hele hoop dingen verder want ik kan er niet omheen dat ik, zelfs als ik nog tot en met de eerste week van juli portfolio’s in elkaar aan het schuiven ben, gewoon een heel goede basis met duizend fijne mensen in mijn leven heb.
Bijna wilde ik verzaken, tot ik me bedacht dat het eigenlijk onzin is om a. zomaar een maand over te slaan terwijl het zo’n gemakkelijk (en leuk) concept is, b. mijn verjaardagsmaand over te slaan, en c. te denken dat iets compleet niet meer relevant is als het iets te laat is. Beter laat dan nooit is vaak genoeg van toepassing op mij, dus dan ook op mijn blog. Ik was druk, maar eigenlijk ook heel veel met (hoewel geplande) leuke dingen. Dit soort dagboekjes blijven fijn om terug te kijken op je maand en je te realiseren dat je soms niet eens hoeft te focussen op de kleine leuke dingen omdat er gewoon heel veel grote dingen waren. Verder schreef ik in de aprilversie dat ik nog niet zeker wist hoeveel zin ik had in ‘het gewone leven’ dat weer bijna begon, maar dat probleem heb ik best goed getackeld en daar ben ik best trots op, eigenlijk. Qua muziek is het heel mager – het is 8 juni en mijn junilijstje telt nu al meer nummers – maar She’s Always A Woman en Het Spijt Me Niet heb ik wel oprecht vaak op repeat gehad.
