Beginnen bij het begin

Heb ik één ding over mezelf geleerd, dan is dat wel dat ik ontzettend reflectief ben ingesteld. Lang van stof daardoor, ook, want als je me vraagt hoe ik iets vind kom ik negen van de tien keer eerst met een inleiding waarin ik alle eerdere ervaringen met het genoemde fenomeen beschrijf, om uiteindelijk toch uit te komen bij de huidige situatie. Verklaar me voor gek maar in mijn hoofd heeft alles gewoon een voorgeschiedenis die in allerlei opzichten bepalend is voor het gevolg en ik vind het bovendien ook heel leuk om die linkjes te kunnen leggen. Mijn voorliefde voor bloggen houdt daar ongetwijfeld verband mee (maar dan in omgekeerde versie), want stiekem doe ik niets anders dan mijn leven documenteren om het achteraf terug te kunnen zien en bepaalde ontwikkelingen of karakteristieken te herkennen. Waarom ik dat hier kwijt wilde weet ik niet meer precies, maar ik gok als uitleg voor het feit dat het me gewoon niet lukt om vijf weken volledig te verzwijgen, ook al zijn ze wat langer geleden en misschien wat minder relevant. Ik zeg misschien want het kan dus zomaar zijn dat ik hier een keer naar terug wil verwijzen en de relevantiewaarde wel vet hoog blijkt te zijn. Daarnaast horen er allemaal leuke en nog nooit eerder vertoonde snapshots bij dus ik neem jullie even in vogelvlucht mee.

picmonkey-collage-2

(meer…)

In vogelvlucht en snapshots

Looong time no see! Ik breek mijn records van radiostiltes aan de lopende band maar, spoiler (hoewel de oplettende lezer dit wel wist), ik was de afgelopen drie weken in Zuid-Frankrijk en daar kwam het woord internet nog net in mijn woordenboek voor, maar laptop nou eenmaal totaal niet. Alleen het idee van een warm apparaat op mijn benen deed me al naar mijn zwembad rennen en het levenstempo was er verder ook niet naar om meer te doen dan zwemmen, lezen, eten, steden bezoeken, fotograferen, praten, slapen en supermarktshoppen.

Veel meer dan onderstaande zonsondergang met het bijschrift ‘new adventures’ en wat andere kiekjes op Twitter en Instagram (hoe goed is het dat ik dat laatste weer heb opgepikt? Exact) is er dan ook nog niets voorbijgekomen van mijn vakantie. Die drie weken rust vind ik een heerlijke gedachte maar dat betekent ook dat er nu heel veel te delen is. Heel veel foto’s, maar nog veel meer woorden om diezelfde herinneringen onder woorden te brengen zodat jij ze begrijpt, en ik ze niet vergeet. Starting off met de aanloop naar mijn vakantie, in vogelvlucht, voor zover dat aan mij besteed is.

(meer…)

Zonnige zomerzondagen

Niet afgelopen zondag, want ondanks dat ik die ’s avonds alsnog buiten spendeerde aan onze tuintafel bevond ‘ie zich in een opeenvolging van dagen die ik niet snel met de zomer associeer. Mijn zonnige zomerzondag was de eerste van juni, toen ik mijn eerste week werken er op had zitten en mijn weekend pas echt goed waardeerde. Het afgelopen jaar heb ik dat eigenlijk niet zo gedaan omdat ik doordeweekse dagen juist heel chill vond op school met iedereen en mezelf regelmatig een middagje vrij gunde, of een keer een ochtendje kon uitslapen. Er zat dus niet zo’n wezenlijk verschil tussen maandag tot en met vrijdag en zaterdag en zondag (overigens ook omdat schoolwerk in het weekend in principe gewoon doorging, al deed ik er dan nooit zoveel aan) tot ik vijftig uur op mijn werk en in de metro had gespendeerd binnen vijf dagen. Dat betekent niet per se dat ik daar een hekel aan heb (goeie grap zou dat zijn) maar wel dat twee dagen weekend als een soort kleine vakantie voelden, als een enorme vrijheid bovendien.

De weersvoorspelling was beyond goed en dus fietste ik op zondagmiddag in mijn zomerste outfit in tijden naar Marolise en daarna naar een plas in de buurt. Ik wilde stiekem heel graag zwemmen, maar eer we op plaats van bestemming neergestreken waren was het natuurlijk al het eind van de middag en niet bepaald aangenaam om meer dan je voeten aan de watertemperatuur te laten wennen. In plaats daarvan lagen we op het gras terwijl ik zelfmeegebrachte bekertjes water inschonk en distribueerde en Mar foto’s schoot en we praatten. ‘Thuis’ troffen we onder andere de lekkerste zalm in tijden aan in een zonovergoten achtertuin, en vingen we de laatste zonnestraaltjes op op Marolises balkon tussen kussens en onder dekentjes. Voor de verandering genoot ik wel van aardbeien, misschien omdat Niels ze zomerkoninkjes noemde, en zelfs van alcohol. Niet zo gek als het een fancy looking glas met Spa Rood, limoncello, komkommerreepjes en munt is.

Met eigenlijk veel te blote benen voor een juni-avond nadat de zon onder is gegaan stapte ik op mijn fiets naar huis zonder het koud te hebben. Ik ervoor die dag wat het precieze nut is van ontspanning, en vooral ook hoe je echt kan opladen in een weekend.

IMG_5047b

(meer…)

Vrijheidskiekjes

Examens leren komt niet in mijn lijstje van favoriete bezigheden. No hard feelings, want het moest nou eenmaal een keer gebeuren en daarom heb ik het ook best braaf gedaan, maar na week één van mijn meivakantie/studieverlof kon ik echt even niet geloven hoe ongelooflijk saai je leven ervan wordt. Gelukkig brak er precies toen een opeenvolging van dagen aan die bijna niets met school te maken hadden, misschien zelfs een beetje te weinig, en toch was het het waard. De zon scheen en alles wat gepland was, werd aangevuld met spontane acties. In de week van 5 mei vierde ik de vrijheid in Rotterdam en Utrecht met festivals, Franse dinertjes, ondergaande zonnen en barbecues en ik denk dat het de moeite waard is de kiekjes op mijn telefoon te delen.

IMG_5647b

(meer…)

Aprils liedjes

April oh april. De maand ligt alweer een dag of zes achter ons maar ik kon het toch niet over mijn hart verkrijgen er geen stukje over te schrijven, niet alleen omdat de muziek fijn was, vooral ook omdat de maand noemenswaardig was. Over het algemeen verheug ik me altijd op maart (de eerste lentedagen) en maakt mijn hart een sprongetje bij de eerste dag van mei (‘mijn’ maand) terwijl april nooit echt tot mijn verbeelding spreekt, maar aan die verhouding is in 2016 goed gewerkt. Dat is een proces waar ik vorig jaar ook al ongeveer aan begonnen was, aangezien ik toen een week op edureis ging in april. Er is een aantal ochtenden geweest waarop ik na het uitzetten van mijn wekker mijn Timehop checkte en even hoopte dat ik ook weer gewoon een paar dagen in Rome rond mocht slenteren, maar aan de andere kant is een middelbareschoolcarrière afsluiten ook niet iets wat je elk jaar doet – en het was wel heel erg leuk.

Naamloos

(meer…)

Geconcentreerd

… of althans, dat is het idee van de aankomende periode. Zaterdag was ik nogal weinig waard, zeg maar zo weinig dat ik een paar uur na mijn autorijles mijn bed indook en voor twee uur straight sliep tot mijn ouders thuis kwamen en me wakker maakten voor het eten, en toen ik zondagavond op de fiets stapte naar huis na een avondje vereniging/bijbelstudie bedacht ik me dat ik de volgende dagen echt zou moeten knallen. Vandaar dat ik op maandagochtend een Excel bestandje opende en me ruim een uur zwaar bezig heb gehouden met week zeventien tot en met eenentwintig, weken die ongetwijfeld voorbij gaan vliegen zoals ze dat de laatste tijd altijd doen, maar dan wel net iets crucialer zijn dan gemiddeld vanwege een centraal examentje of acht. Ik ontwierp een net schema, zette al mijn examens en andere afspraken erin, gaf elk vak z’n eigen kleur – en voorzag mezelf op die manier per ongeluk van een bijna full time baan aan het leren van examenstof.

IMG_4704b

IMG_4674b

(meer…)

Big / small things

Mijn laptop heeft sinds donderdagavond onaangeraakt in een tas gezeten en klap ik nu, na bijna twee dagen, pas voor het eerst weer open. Als je je bedenkt dat ik mijn laptop ook voornamelijk gebruik om muziek mee te luisteren via mijn boxjes en dat ik altijd muziek aan heb staan als ik op mijn kamer ben, kun je misschien een voorzichtige conclusie trekken over mijn levenstempo. De afgelopen twee weken waren een beetje bizar, en bovendien zaten ze vol kleine dingen die groot leken omdat ze voor het laatst voorkwamen – en vol dingen die van zichzelf al groot waren. Ik schaam me misschien wel lichtelijk omdat ik dat nu in één blogpost moet gaan proppen in plaats van overal foto’s van te hebben of van mijn part filmmateriaal, hoe fijn zou dat zijn, om die video dan over en over te kunnen bekijken, maar ik leefde gewoon weer eens veel en nu is het moment om er wel eindelijk over te schrijven.

Vorige week vrijdag fietste ik ’s middags na een paar dagen met blokuren examentraining – en veel zon trouwens – naar het huis van Niels, waar we met z’n vijven een maaltijd in elkaar zetten en daarna naar het Zuidplein theater vertrokken voor de Grote Avond van onze school. We zaten ergens vier hoog achter op het balkon waar het behalve krap ook heel heet was maar het toneelstuk was, hoewel een beetje cliché, wel weer heel leuk. Er is een aantal docenten dat af en toe de taak op zich neemt om het jaarlijkse stuk te schrijven en soms is het erg impressive en tranentrekkend, een andere keer gewoon heel goed; nu vond ik het wat oppervlakkiger, maar dat nam niet weg dat het alsnog een fijne avond was. Bovendien proefde ik de sfeer ook ineens weer: ik had me wel beziggehouden met bijbehorende uitgave van onze schoolkrant en al een paar dagen volop backstages foto’s geliked op Instagram, maar pas op die vrijdagavond zelf toen ik een paar minuten stond te klappen herinnerde ik me weer wat een ding het is. Vooral als je meedoet natuurlijk, iets wat ik de eerste keer dat het kon (in de vierde klas) maar gelijk gedaan heb omdat ik het minimaal één keer wilde doen. Hannah en ik waren allebei redelijk onbetekenende figuranten en de tijd van repetities et cetera zou totaal anders zijn als ik dit jaar had meegedaan, maar toen heb ik in elk geval wel alles een keer als speler meegemaakt en daar ben ik nog steeds blij om.

IMG_4586b

(meer…)