29 augustus 2024, Warschau
Via ons kasteelbezoek in Mariënburg reden we van Gdańsk naar Warschau. Een nieuwe stad én een totaal andere omgeving. Onze Airbnb bevond zich in een hippe wijk met rijzige appartementencomplexen en op de hoek op de begane grond bijbehorende koffie- en cocktailbarretjes waarvan de terasssen uitwaaierden over de stoep. We kwamen de 28e wat later in de middag pas aan, dus ons kwam het ook goed uit dat we een paar verdiepingen lager terecht konden voor een goede pasta.
Bij onze eerste echte stappen in Warschau doemde er direct een verrassende skyline op. Na een Vietnamese koffie en çilbir bij SAM Powisle was onze eerste bestemming de botanische tuin bovenop het dak van de universiteit. Vaak getipt en het bezoekje absoluut waard, maar inmiddels klom de temperatuur ook gestaag maar merkbaar op. De stad is opgedeeld in verschillende leuke gebieden/wijken die allemaal net een stukje van elkaar verwijderd zijn en dus moet je iets creatiever zijn met je dagplanning. Tom en ik hielden vast aan ons motto om in principe alles te lopen, maar dat had in dit geval wel tot gevolg dat we vrij oververhit en rond het middaguur in de oude binnenstad arriveerden. Heel lang hebben we het daar dus niet volgehouden. Al denk ik niet dat we er veel aan gemist hebben: ik vond het contrast mooi met de ‘nieuwe’ kant van de stad, maar de oude stad voelde wel vooral als een toeristentrekpleister, met veel eettentjes waar je naar binnen werd gelukt voor semi-authentieke Poolse gerechten.
Nog steeds niet helemaal bijgekomen maar wel met goede en frisse moed namen we aan het eind van de middag een taxi naar het Paleis van Cultuur en Wetenschap. Dit gebouw is 231 meter hoog en is in de jaren 50 van de vorige eeuw gebouwd in opdracht van Stalin, als ‘cadeautje’ aan de Poolse bevolking. Hoewel de toren dus vrij impressive is en ook al snel het symbool van de stad werd, was het voor veel Poolse inwoners nog lang een herinnering aan de Sovjetoverheersing en de Russische invloed in het leven van de Polen na de oorlog. Eerder die dag liepen we ook al tegen een ‘Remember August 23’-muurschildering aan, een datum die bij mij geen belletje deed rinkelen, maar verwijst naar de dag waarop het Molotov-Ribbentrop pact (het niet-aanvalsverdrag tussen nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie) is getekend. 23 augustus geldt blijkbaar als Europese herdenkingsdag voor de slachtoffers van alle totalitaire en autoritaire regimes, hoewel ik daar eerder nog weinig van heb gemerkt. Zoals ik al eerder schreef vond ik het bijzonder om in deze tijd een stukje (gedeelde) geschiedens vanuit een ander perspectief te kunnen bekijken.
Wikipedia vertelt ons dat de nare bijsmaak van het Cultuurpaleis inmiddels is verdwenen nu de stad ook vol staat met andere wolkenkrabbers. Met de lift zoefden we razendsnel naar de 30e etage en daar hadden we een prachtig uitzicht op de stad – en al die andere wolkenkrabbers – met zonsondergang. Heel veel meer dan dat is het ook niet, maar het plateau is groot genoeg om je even te vermaken en het uitzicht is zo verrassend – in mijn beleving althans – dat dit wel een must visit is.
’s Avonds wilde ik ons naar een Instagrammable hip restaurant navigeren, maar omdat de vermoeidheid er nog een beetje in zat gaf ik toe aan een Mexicaanse keten op de hoek van een straat, wat eerlijk gezegd ook prima was. Daarna zochten we de reuring nog op langs het water en die was er zeker – van mensen die bij elkaar op de trappen bij het water hingen met wat drinken en muziek (maar zonder licht, dus gewoon volledig in het donker – apart) tot een georganiseerd concertje. Wij kozen uiteindelijk voor een drankje op een terrasboot om de dag mee af te sluiten.
30 augustus 2024, Warschau
De volgende dag was er (uiteraard) nog een nieuw gedeelte van de stad te ontdekken, het Lazienki park, waar mooie tuinen en gebouwen zich met elkaar afwisselen. En er waren pauwen (wanneer zie je die nog?) en heel veel eekhoorntjes. Aangezien het nog steeds rond de 30 graden was hebben we de wandeling kort gehouden en streken we al snel neer voor een koffie bij het grote terras tegenover het grootste paleis (niet per se een aanrader) en daarna voor een Aperol Spritz bij REZERWAT (wel een enorme aanrader!), een stukje verderop in het park bij een ander kasteel.
Het was een goede horecadag, want we sloten de dag af bij één van de tentjes onder ons appartement en ook dat was een dikke hit. Bij BRAC polskie wina serveren ze alleen Poolse wijnen en allerlei hapjes en dipjes die lekker alternatief zijn, maar toch ook iets van invloed van de Poolse keuken genieten. We zijn op een gegeven moment zelfs nog naar binnen verhuisd omdat de wijntjes zo lekker waren en het personeel zo lief. Ik ben over het algemeen meer een bierliefhebber omdat een biertje altijd wel prima is en ik het met wijn toch eerder hit or miss vind, maar de sensatie van zo’n kraakhelder (natuur)wijntje op een warme zomeravond, de zon is al onder en alles valt even op z’n plek, die herinner je je een jaar later nog.