Gloomy days

Het is winter en ik haat het niet. Dat is, ik moet het zeggen, een lekkere ervaring voor iemand die alle temperaturen onder de 10 graden twintig jaar lang heeft verafschuwd. Ik zeg grappend wel eens dat het geholpen heeft dat ik niet meer zo skinny-skinny ben als ik als tiener was, waardoor mijn vingers en tenen nu nog wel gewoon doorbloed en op temperatuur blijven bij een gemiddelde wintertemperatuur (ik weet niet of dat de juiste verklaring is, maar it makes sense to me), maar het speelt ook mee dat de tijd tegenwoordig zo snel gaat dat ik weet dat het toch binnen een vingerknip alweer mei is. Het gaat nooit wennen dat ik mezelf weerspiegeld in de ruit van ons kantoor zie als ik om 17:00 naar buiten kijk omdat het simpelweg al pikdonker is buiten, maar ineens is het Sinterklaas, daarna leef je toe naar kerst, je fietst er nog wat kerstdiners en -borrels en heel gewone werkdagen tussendoor, ontwaakt uit je winterslaap in januari, en dan worden de dagen alweer langer.

Daarnaast is de verandering van de seizoenen ook een mooi decor voor een werkend leven dat het stramien mist van een schooljaar of academisch jaar. Ik heb eind augustus een heel mooie rondreis gemaakt door Polen (waar ik misschien nog over ga bloggen, het is in elk geval wel een behapbare tijdlijn en het delen waard), maar het is toch wat anders dan een eindeloze zomer vrij. Hoogtepunten zijn er gelukkig jaar rond. Zo trouwde een van mijn beste vriendinnen eind oktober, op de zonnigste vrijdag van misschien wel heel de herfst, waardoor ik bijna uit mijn jurk zweette die ik vijf minuten voor weggaan nog aangetrokken had omdat er onverklaarbare vlekken op mijn beoogde jurk zaten. Gelukkig draaide het niet om mij – en hoefde ik me geen zorgen te maken om ongelukkig uitpakkende foto’s omdat een andere goede vriendin van mij de trouwfotograaf was.

Oktober en november bestonden verder uit een tweede boekenclubdate (wel met ‘eigen’ vriendinnen, maar we houden ons tot nu toe nog heel goed aan het daadwerkelijk bespreken van het boek), kaasfondue na een dag op kantoor, een familiedag in de dierentuin (ook al op zo’n zonovergoten herfstdag), het nieuwe seizoen van Gooische Vrouwen bingen met vriendinnen, de musical Onze Jordaan in het DeLaMar, de film Here in de bioscoop een vroege zondagavond. We sponsorden de horeca op een goede zaterdagavond terwijl de zon langzaam onderging over het stadsplein dat schoongeveegd werd na een marktdag – en nog wat vaker toen onze favoriete plek een triple met pompoen als nieuw seizoensbiertje op de tap had. Maar er is inmiddels ook een tijd aangebroken van avonden met vrienden en hun kindjes, als tegenhanger.

Happy December!

X,
Hester