Het Goudse

Gouda, vanaf januari 2023

Waar zullen we beginnen? Het is inmiddels meer dan een jaar geleden dat ik mijn laatste blogpost publiceerde, en die ging niet eens over iets actueels; in mei van dat jaar liet ik nog wat van me horen omdat ik niet wist wat anders het doel was geweest van het meezeulen van mijn camera naar mogelijk mooie bloesembomen, en in april 2022 schreef ik nog over frisse zin om te bloggen. Dat artikel (‘Straten om door te struinen‘) is uiteindelijk toch nog het beste haakje tussen toen en nu. Ik noemde daarin namelijk ook dat Tom en ik een serieuze maar geduldige poging deden om ons leven naar Gouda te verplaatsen, nog niet wetend dat ik een maand of drie later zou tekenen voor een appartement in hartje stad.

Dat proces was naast spannend ook vooral heel leuk, maar de behoefte om het breed uit te meten op mijn blog (of social media in het algemeen) had ik niet zo. Het voelde best privé, de beslissing om ‘de stad uit te gaan’ (ik woon dichter bij een marktplein dan ooit, het is niet alsof ik op het platteland ben gaan wonen, maar het gros van mijn vriendinnen woonde op dat moment nog op maximaal 10 minuten fietsafstand in Utrecht), om samen te gaan wonen, en om iets te kopen in plaats van te huren. Dat voelde in het begin toch een beetje alsof je als lid van de pechgeneratie de rest van je club verloochent – wel netjes jarenlang alle Tweetjes liken met artikelen die aankaarten waarom het voor deze generatie bijna onmogelijk is om een huis te kopen, maar dat probleem vervolgens niet echt ervaren. Misschien was het geluk, goede timing, en/of te danken aan de saaie keuze om op mijn 22^e een full time kantoorbaan te nemen. In elk geval schieten de nieuwbouwhuizen, klusprojecten, verlovingen en baby-aankondigingen inmiddels als paddestoelen uit de grond om me heen en kan ik me om dit punt eigenlijk ook totaal niet meer druk om maken.

2023 (we kregen op 29 december 2022 de sleutel) stond in elk geval in het kader van van een huis een thuis maken. Wat volgde was een serieuze (maar nuttige) Marktplaatsverslaving, waarbij het binnenstadleven ons er ook nog eens toe dwong om geregeld een stuk te moeten sjouwen met onze net aangekochte parels. Onze buren hebben ons onder andere een manshoge Sterilitzia, terrasmeubels en een marmeren aanrechtblad naar binnen zien dragen, en dat is slechts een greep uit de collectie. Inmiddels gaat het ‘alleen nog maar’ om lampen, HK Living servies (er zit een kookwinkel tegenover mijn Albert Heijn en kun je ooit genoeg koffiekopjes hebben?) en andere puntjes op de i. Als we met vrienden eten of borrelen realiseren we ons hoe erg verwend we zijn met voor alles een handig keukenhulpje en ook daar kan ik van genieten.

Ik heb uiteindelijk van de zomer van 2017 tot december 2022 in een gedeeld huis gewoond, dat is vijfenhalf jaar – vijfenhalf jaar met de allerbeste herinneringen, maar ook zonder vaatwasser, woonkamer of ruimte over, en bijna altijd wel met een weekendtasje en daardoor nooit ritme genoeg voor weekboodschappen. Afgelopen jaar was daarom echt een jaar van thuiskomen. Tom is de allerfijnste huisgenoot die je je kan wensen, we hebben onze entree gemaakt op een buurtbarbecue (en daar zelfs onze vakantie een dag voor opgeschoven) en ik tuigde voor het eerst ooit mijn ‘eigen’ kerstboom op. Bovendien hebben we in het voorjaar ook nog twee doerakken in de vorm van katten geadopteerd – die ook gemakkelijk voor een yuppentweeling door kunnen gaan, aangezien we (ik) ze Moos en Mara heb(ben) gedoopt.

Voor het nieuwe jaar heb ik dan ook goede hoop en zin, die – denk ik – kracht bijgezet kan worden door weer gebruik te maken van dit stukje internet. Bloggen heeft me altijd veel gebracht: een bepaalde voldoening, het idee dat je écht een hobby hebt en een manier om mijn creativiteit te kunnen uiten, en tegelijkertijd de ruimte om te kunnen reflecteren. Soms resulteert dat in een symbolische schop onder mijn eigen kont, soms juist in het romantiseren van mijn eigen leven – als ik op TikTok scroll denk ik bijvoorbeeld ook vaak wat een leuke levens, en weet ik ondertussen dondersgoed dat mijn leven net zo leuk is, maar dat dar minder opvalt omdat ik het niet zo portretteer en vastleg.

Ik ga het weer proberen, dus. Ik heb nog geen idee hoe/wat/wie/waar, maar ik ga in januari nog naar Parijs en in maart op wintersport (ja, I know), dus naast het Goudse is dat wellicht ook al genoeg stuff to catch up on. Ik hoop het, in elk geval!

X,
Hester