Schrijven + bloeien

De tijd gaat voor mijn gevoel de laatste tijd vrij snel, maar van het bloesemseizoen kunnen we ook objectief gezien zeggen dat het dit jaar onwijs snel voorbij is gegaan. Volgens mij stond alles net goed en wel in bloei toen het opeens een aantal dagen lang regende en waaide. Nog voor die weersomslag had ik op een vrije woensdag midden april vrij optimistisch mijn camera in mijn tas gegooid met het idee dat ik eerst naar de stad zou fietsen voor een aantal dingen die ik nodig had bij de Dille & Kamille en Søstrene Grene, daarna door zou trappen naar Utrecht-Zuid voor kringloopwinkel De Arm en vervolgens met een omweg via Oog in Al, waar echt de mooiste bloesembomen staan, naar huis zou gaan, met een korte fotografiestop. Nadat ik totaal niet slaagde voor wat ik zocht bij De Arm en dus eigenlijk na vijf minuten alweer op de fiets zat zonder degelijke pauze besloot ik al vrij snel dat ik die omweg naar Oog in Al ging skippen, maar ergens in mijn tenen vond ik toch nog wel de zin om mijn fiets aan de kant van de weg te zetten toen ik bovenstaande bomen tegenkwam in Hoograven. Achteraf gezien zeker de moeite waard – maar dan moet je dus wel wat met die foto’s doen.

Mijn motivatie (of inspiratie?) om te schrijven haal ik momenteel voornamelijk uit extrinsieke bronnen, bijvoorbeeld als ik blogposts lees van anderen (vooral Angelica en Marlous). Ik kan me echt totaal verlekkeren aan de combinatie van aesthetically pleasing foto’s en tekst, alsof er een soort geluksstofje wordt aangemaakt in mijn hoofd. Dat gebeurt natuurlijk minder bij het schrijven van mijn eigen blogs, maar alsnog doet het me altijd goed om mijn eigen foto’s in de juiste ‘context’ te plaatsen (zoals mijn blog), alsof iets ook direct meer publicatiewaardig is zodra je het publiceert. In mijn werk vind ik het ook een heerlijk stadium als alle artikelen tekstueel definitief zijn en ik een preview van de (vormgegeven) proef kan genereren: alles wat zo lang een rommelig Worddocument was, wordt dan opeens écht een tijdschriftsartikel.

Niet iets waar ik de aankomende dagen mee bezig hoef te zijn overigens, want ik heb een heerlijk lang Hemelvaartsweekend van vier dagen. Vrije dagen zijn wat mij betreft bedoeld om tot rust te komen en niet echt iets te moeten, maar toch wil ik tegelijkertijd gebruikmaken van de lente-energie en een paar kleine projectjes van mijn todolijst aftikken. Er wachten wat foto’s om bewerkt te worden, een aantal in opdracht van medewerkers van het bedrijf van Toms ouders en een nog veel groter aantal van mijn verjaardagsdiner afgelopen 14 mei, wat overigens een werkelijk fantastische avond was – maar het liefst spaar ik mijn woorden daarover nog even op -, en eigenlijk zou ik ook graag elke dag willen lezen, gewoon, omdat het kan, maar dat lijkt minstens zoveel discipline te vergen als sporten (wat ik ook niet doe)(maar wel zou kúnnen doen).

Blijft toch gewoon fijn aan schrijven: er even boven gaan hangen, verder kijken dan je dagelijkse taakjes, en opeens wel ruimte zien om dingen in te (willen) passen. Ik ga Leo nog even knuffelen, daarna mijn bed in met een boek en morgen heerlijk brunchen aan het strand met Roos, Juud en Juul.

X,
Hester