2021 > 2022

Hoek van Holland, 19 december 2021

Another year has come by! Ik lees in mijn post over 2020 terug dat ik ‘alle mogelijke zin’ had in ‘een nieuw jaar waarin dingen hopelijk beter gaan’, daarmee vooral doelend op de pandemiesituatie, want op papier had ik toen op zich een geslaagd jaar achter de rug. Helaas was 2021 toch vooral meer van hetzelfde. Ik heb mooie dingen bereikt, zoals het halen van mijn master, maar terugkijkend mis ik de spark van het leven nog steeds een beetje: een leuk uitje, een etentje met veel mensen, een lange avond op het terras. Andere omgevingen of gezelschappen dienen ook alleen al als kapstokjes waar ik mijn herinneringen beter aan op kan hangen, zodat ze niet allemaal tot één grote, vage vlek van momenten tegen dezelfde achtergrond versmelten, zoals dit jaar soms gebeurde. Tegelijkertijd ben ik alsnog dankbaar, bijvoorbeeld voor het feit dat ik ondanks de pandemie nog meerdere tripjes heb kunnen maken, gezond ben gebleven en mijn familie ook nog een keer als geheel heb kunnen zien.

2021 begon met het afronden van de laatste deadlines van mijn vakken uit blok 2 en de start van mijn stage bij Taal Doet Meer. Ik weet nog goed dat er op mijn eerste stagedag zoveel sneeuw lag dat ik wandelend naar kantoor ben gegaan (dat was gelukkig ook maar een klein halfuurtje). Tijdens mijn stage zag ik het lente worden, heel soms vanaf kantoor, vaker vanuit mijn kamer in Kanaleneiland. Ik deed onderzoek naar een onwijs interessant onderwerp gerelateerd aan integratie en bleef na die drie maanden (wat, terugkijkend, overigens zo’n kort tijdsbestek is dat ik het bijna zou vergeten) nog hangen als vrijwillige coördinator bij een taalcafé. Ik begon aan mijn masterscriptie over Sophie Straat en Hang Youth en sparde met mijn begeleider op het terras van Café Orloff maar schreef vooral weer heel veel thuis. Zoals dat hoort bij een scriptie was ik het op het moment zelf vaak goed zat, maar achteraf herinner ik me vooral de (letterlijk en figuurlijk) zonnige momenten van het laatste staartje van mijn studietijd: veel uitstellen, denken en klagen, om vervolgens natuurlijk toch je eigen deadlines te halen en trots op je werk te kunnen zijn. Inmiddels ben ik aan het werk (waarover later in het nieuwe jaar nog een update!) en wordt er toch net een andere werkhouding van je verwacht, haha.

2021 was ook het jaar waarin ik, anderhalve week na een levende rat in de bestekla van mijn oude huis te hebben gevonden, verhuisde naar de andere kant van Utrecht, samen met Fred(erique) en Suus. Geen nieuwe huisgenoten om aan te wennen dus, wel een grotere kamer en iets wat lijkt op een huishouden. Ik moet zeggen dat ik er wel een stuk burgerlijker/huiselijker van ben geworden, want nu we alle overige huisgenoten geëlimineerd hebben en elke ruimte van ‘ons’ is, wil ik ook dat het opgeruimd en mooi is. Lukt gelukkig redelijk en ik hoef me nu nooit meer te vervelen omdat er altijd wel een klusje in huis is (ik zei het, burgerlijk). Het voelt heel goed dat ik nu ook lekker mensen uit kan nodigen, naar vriendinnen toe kan wandelen en niet meer uit hoef te leggen dat ik een kamer van 10m2 heb met zes huisgenoten waarvan ik er twee spreek en ja, één wc en nee, geen woonkamer en nee, ook niet in het stadscentrum. Dat werd namelijk enigszins pijnlijk. Ik scroll desondanks nog wel graag door alle foto’s die ik daar in mijn kamer heb gemaakt, omdat een groot gedeelte van mijn master zich in die kamer afspeelde en ik dat wel echt als een leuke tijd heb beleefd. Maar dit huis voelt meer als thuis, als een huis in plaats van een kamer. Mede door Leo natuurlijk.

De intredende burgerlijkheid zit ‘m ook in vrienden (ok, mezelf incluis) die allemaal werken, de auto die ik altijd mag lenen van mijn ouders ❤️ (hoewel dat me eigenlijk ook juist vrijheid geeft), en lid-af zijn geworden bij mijn vereniging en dispuut. In ons geval werkt het zo dat je nog wel voor wat dingen uitgenodigd wordt als alumni (gala’s, diesweekenden et cetera) maar niet meer elke week aanwezig hoeft te zijn en geen deel meer uitmaakt van de groep van actieve leden. Na vijf jaar is mijn donderdagavond dus weer vrij. Af en toe mis ik de chaos en gezelligheid, maar het wegvallen van de verplichting is toch vooral relaxed en ik ben heel blij dat ik mijn vriend(inn)en van dispuut echt nog heel veel zie. Ik heb dit jaar wat minder nieuwe mensen leren kennen en/maar daardoor hebben bestaande vriendschappen ook weer meer vorm en ruimte gekregen. Vind het ook heel top om die lekker in Utrecht plaats te laten vinden en als de bijna-millenials die we zijn koffie of bloemen te halen.

Day by day was 2021 niet zo sprankelend, maar als ik terugkijk naar de foto’s die ik dagelijks snel maak met mijn telefoon, dan zie ik dat het jaar toch weer gevuld was met casual etentjes met vriendinnen (en een paar heel kleine feestjes), stads- en strandwandelingen, nieuwe recepten die ik voor mezelf (of Tom) maakte, het oppakken van lezen, bloggen en fotograferen, dagen waarop ik, ondanks dat ik nergens heen hoefde, toch moeite had gedaan voor een goede outfit en make-uplook, heel veel liefde voor de honden en katten in mijn leven, nieuwe ervaringen als paragliden, zeilen en een tuin omploegen en tot slot verse bloemen in allerlei bosjes en formaties. En natuurlijk de tripjes: een januariweekend in Vlissingen met Tom, een weekendje weg met mijn gezin naar Weert, een ‘scriptievakantie’ in Ouddorp met Maartje en Rosanne, een week Italië met mijn dispuut op een droomlocatie, anderhalve week door Slovenië met Tom, een dagje Mechelen én een lang weekend Boedapest. Ik ben trots op de manier waarop ik mijn leven dit jaar zo leuk mogelijk probeerde te houden – en ik had het ook weer niet willen missen.

Ik wens jou een fijne jaarwisseling :) En: hoe kijk jij terug op 2021?

X,
Hester

7 reacties

  1. Wow, veel grote stappen dit jaar! Het is inderdaad een hele verandering om van student naar werkend te gaan, maar volgens mij is dat voor de meeste mensen (ik hoop ook voor jou) iets waar ze op den duur aan toe zijn. Ik vond mijn studentenperiode voor een groot deel ook erg leuk, maar heb ook het idee dat ik het soms wat romantiseer, want het was ook gewoon stressvol en echt niet altijd spannend. Fijn dat je veel reisjes hebt kunnen maken in 2021 en dat het ondanks pandemie toch gevuld was met veel mooie momenten. Ik wens je een fijn 2022!

    1. Ja, toch nog wel grote dingen hè! Ik denk dat ik vooral het financiële aspect van student zijn niet ga missen. Niet dat ik echt heel erg on a budget leefde, maar feitelijk gezien was er ook weer nooit écht sprake van een gezonde cashflow, haha.

  2. Ik denk dat dit jaar voor iedereen wel een beetje tegenviel, maar het zag er toch naar uit dat je heel wat dingen deed dit jaar! :D Vooral de vakanties klinken heerlijk in mijn oren haha. Maar idd, het leven mist wel een beetje die spark wat jij zo mooi omschrijft. Ik mis dat ook!

    1. Ja die vakanties maken het eigenlijk nog best een ‘normaal’ jaar voor in de boeken :) Maar ik vind het inderdaad ook fijn om gewoon te kunnen zeggen dat het geen fantastisch jaar was. In mijn Timehop las ik de 31e terug dat ik 2016 echt als een onwijs goed en leuk jaar had ervaren, het lijkt me wel weer leuk om dat gevoel ook over 2022 te hebben haha.

  3. Ik heb dat wel vaker, dat ik denk dat het jaar maar mwah was, en als ik dan mijn fotoalbum maak eind december, dat ik al die leuke momentjes toch weer terugzie. Goeie manier wel om er even bij stil te staan, en al bij al ook een goed jaar voor mij. Op naar 2022!

Laat een antwoord achter aan Blog by Linda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *